Nayra: Τι κάνει μια δικηγόρος στο στούντιο;

12.02.2014

Απογείωση από τη Θεσσαλονίκη με τις βαλίτσες γεμάτες δικογραφίες και παρτιτούρες και προσγείωση στο χαοτικό κέντρο της Αθήνας. Την ημέρα ζει την τρέλα των δικηγορικών γραφείων αλλά όταν οι υποθέσεις κλείνουν, η θέση της είναι πάνω από το πιάνο και μπροστά στα μικρόφωνα. Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τραγουδήσει τους στίχους της είναι ο Craig Walker κι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Νίκος Περάκης την έχει φιλοξενήσει στα soundtracks δύο ταινιών του και τώρα πήρε την απόφαση να αφοσιωθεί στο δικό της δίσκο.

Η Nayra είναι απρόβλεπτη. Τραγουδάει, γράφει μουσική και στίχους, δοκιμάζει συνέχεια καινούρια πράγματα και το νέο της πρότζεκτ είναι τελείως διαφορετικό απ’ αυτά που έχει κάνει μέχρι τώρα. Το πρώτο της σόλο άλμπουμ με αγλλόφωνο στίχο και δικές μελωδίες θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο από τη The Sound of Everything, είναι ήδη στον αέρα το πρώτo σινγκλ «While the years are passing by» και κάποιοι που έχουμε ακούσει όλο το tracklist το' χει καταλάβει κι η υπόλοιπη γειτονιά.

Πριν τα ακούσουμε όλα μαζί με κάποιες διασκευές live της στο Nixon, πέρασε να γίνει η πρώτη γνωριμία.

To project Nayra και ο πρώτος σόλο δίσκος
Είναι το πρώτο album στο οποίο έχω γράψει και τη μουσική και τους στίχους για όλα τα κομμάτια, τα οποία και ερμηνεύω. Αποτελείται από 8 κομμάτια. Το Νοέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο single με τον τίτλο «While the years are passing by» ως digital από την εταιρία The Sound of Everything και περιλαμβάνεται και στη συλλογή «Radio Spectrum - Thedefinitive Greek indie-alternative compilation» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο από τις εταιρίες The Sound of Everything και Cobalt.

Το ολοκληρωμένο album θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο του 2014. Τα περισσότερα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο album ξεκίνησαν πρώτα από τον στίχο, που αυτή τη φορά ήθελα να είναι αγγλικός, με αφορμή κάποιες σκέψεις. Δεν είχα ως σκοπό τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου album. Τα τραγούδια γράφτηκαν σε διάφορα χρονικά διαστήματα.

Το πρώτο από αυτά πριν από 5 χρόνια και το τελευταίο πριν από 1 χρόνο. Συνδετικό τους στοιχείο, ο «τόπος» στον οποίο γράφτηκαν: μία ενδιάθετη ψυχολογική κατάσταση την οποία αποκαλώ «Μεσοχώρο» = μία φανταστική πολιτεία τοποθετημένη στη μέση της διαδρομής μεταξύ της πολιτείας του «Παρελθόντος» και της πολιτείας του «Μέλλοντος», όπου οι «κάτοικοι» διαμένουν σε «αίθουσες αναμονής» και, κουβαλώντας μαζί τους τις εμπειρίες του παρελθόντος, έρχονται αντιμέτωποι με τα συναισθήματα και τα (αναπάντητα;) ερωτήματά τους, στην προσπάθειά τους να χαράξουν την πορεία τους στο μέλλον.

Κεντρική έννοια στους στίχους η απώλεια (ως βασική κινητήριος δύναμη συναισθημάτων) και η προσπάθεια για αυτογνωσία. Δεν φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος. Έχουν τόσο pop όσο και rock μελωδικές γραμμές και στοιχεία, τα οποία συνδυάζονται με ηλεκτρονικό ήχο. Η παρουσίαση του album θα γίνει στο Nixon στις 27 Φεβρουαρίου. Στις εμφανίσεις μου στο μέλλον θέλω να προσπαθήσω να συνδυάζω την εικόνα με τη μουσική και τις λέξεις, για την αφήγηση μιας ιστορίας.

H «εισβολή» της μουσικής
Η μουσική ήταν ουσιαστικά η πρώτη «γλώσσα» που έμαθα και το ωδείο το πρώτο σχολείο στο οποίο πήγα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Με συντρόφευε καθημερινά μέχρι την ενηλικίωσή μου, χωρίς να μπορώ απόλυτα να κατανοήσω τη σημασία της, ώσπου μοιραία, όπως συμβαίνει με κάθετι που ο καθένας μας θεωρεί ότι έχει ως αυτονόητο κεκτημένο στη ζωή του, να περάσει για ένα χρονικό διάστημα στο περιθώριο.

Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι η μουσική πέρα από «σχολικό μάθημα» είναι τρόπος έκφρασης και το επόμενο βήμα ήταν να ανακαλύψω ότι πέρα από το να αναπαράγω ίσως και να μπορώ να δημιουργήσω κάτι νέο. Μέσα από συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκπροσωπούν διάφορα είδη μουσικής άρχισα να διαπιστώνω τη μελωδικότητα των λέξεων, τους κανόνες αλλά και την ελευθερία των στίχων και κυρίως άρχισα να διαπιστώνω τι είναι αυτό που «θέλω να πω», ποιες έννοιες και νοήματα τείνω να επαναλαμβάνω και ποιες «ανησυχίες» μου εξελίσσονται.

Οι στίχοι της σε φωνές άλλων
Είναι πολύ διαφορετική η διαδικασία του να γράφεις στίχους για να τους ερμηνεύσουν άλλοι καλλιτέχνες. Όλα τα στάδια της δημιουργίας, από τη συνεργασία με τους λοιπούς συντελεστές, την επιλογή των τελικών στίχων που θα εκφράζουν τον καλλιτέχνη ή το συγκεκριμένο είδος μουσικής και τη σύνδεσή τους με τη μουσική, μέχρι και το τελικό στάδιο που είναι η «εξωτερίκευση» του τραγουδιού μέσω του ραδιοφώνου ή των λοιπών μέσων, είναι γεμάτα από προκλήσεις. Όταν ακούω κάποιο τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, χαμογελάω.

Επιρροές και ακούσματα

Η ερώτηση που πάντα με έφερνε σε αμηχανία ήταν «τι μουσική ακούς», η οποία αμηχανία μεταφέρεται σήμερα στο άκουσμα της ερώτησης «τι μουσική γράφεις». Πολλοί ήχοι και εικόνες έχουν αποτελέσει ασυνείδητο (και κάποιες φορές συνειδητό) ερέθισμά μου. Διαχωρίζω κατά κάποιο (μη δόκιμο ίσως) τρόπο τη μουσική σε δύο είδη: σε τραγούδια τα οποία «έμελε να είναι τραγούδια», λόγω της «αλήθειας» που κρύβουν στη μελωδία ή στο στίχο τους και σε τραγούδια τα οποία δεν έχουν καμία «φυσικότητα», υιοθετούν απλά κάποιους κανόνες ή καλούνται να εξυπηρετήσουν κάποιους σκοπούς. Όλα τα πρώτα μπορούν να αποτελέσουν ή έχουν ήδη αποτελέσει ερέθισμα για έμπνευση. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια συγκροτήματα που με έχουν επηρεάσει, τότε αυτοί θα ήταν κυρίως οι Portishead και οι Massive Attack.

"Μονομαχία" μουσικής με δικηγορία
Πάντα έθετα στον εαυτό μου το δίλημμα αν θα πρέπει να ασχοληθώ με τη μουσική ή με κάτι άλλο. Πολλές φορές μου το έθεταν και οι άλλοι. Πέρασα χρόνια να θεωρώ ότι η μουσική είναι άλλοτε η αγαπημένη μου αμαρτία και άλλοτε ο κρυφός μου στόχος. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι η μουσική δεν μπορεί να έρχεται αντιμέτωπη με κάτι άλλο.

Ο ρόλος της δεν είναι να αντιπαλεύεται ή να διεκδικεί μέρος του εαυτού σου. Αν υπάρχει μέσα σου, συμπληρώνει αυτονόητα τη ζωή σου. Και η έκφρασή της … δίνει νόημα σταπράγματα γύρω σου, συντροφεύει ή ενσαρκώνει ένα συναίσθημά σου. Σε ελαφραίνει. Άλλοτε είναι τα λόγια που θέλεις να πεις και επενδύονται με τονήχοτους και άλλοτε είναι η μελωδία που έρχεται να σε συναντήσει τις πιο απρόσμενες ώρες. Αν υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που θέλουν να ακούσουν την «εξομολόγησή» σου, νιώθεις ήρεμα και γλυκά.

Αν υπάρχουν κάποιοι που«αναγνωρίζουν» τους ήχους και τις λέξεις σoυ, τότε δημιουργείται ένας ολοκληρωμένος «διάλογος». Είναι μία «συνάντηση» που μπορεί να πάρει πολλές μορφές, πάντα όμως σε κάνει να χαμογελάς … Ακόμα και αν η συνάντηση αυτή γίνεται κάποιες φορές στα πιο σκοτεινά μέρη του καθενός μας. Εξάλλου, αφήνει πάντα πίσω της ένα τραγούδι.

Συνεργασίες:

Craig Walker (πρώην frontman των Archive): Στίχοι στα τραγούδια «Where are these feelings comingfrom» και «Ready for an answer» που περιλαμβάνονται στο album «Like a star», το οποίο κυκλοφόρησε από τη Universal το 2012. Τη μουσική έχει γράψει ο Ian Ikon.

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Στίχοι στο τραγούδι «Ό,τι γράφτηκε στους τοίχους» που περιλαμβάνεται στο album «Μετακόμιση Τώρα», το οποίο κυκλοφόρησε από τη MINOS – EMI το 2013. Τη μουσική έχει γράψει ο Φίλιππος Πλιάτσικας.

OST της ταινίας «Artherapy» του Νίκου Περάκη: Στίχοι και ερμηνεία στο τραγούδι «Stay in the light», τη μουσική του οποίου έχει γράψει η Μαρίνα Λίτου και στίχοι στο τραγούδι «Save me», το οποίο ερμηνεύει η Αποστολίνα Μάη (τραγουδίστρια του συγκροτήματος ΑΜΜΟΣ) και τη μουσική του οποίου έχει γράψει ο Δημήτρης Κοντόπουλος.

Τα τραγούδια αυτά περιλαμβάνονται στο επίσημο soundtrack της ταινίας που κυκλοφόρησε από τη Heaven το 2010 και στο οποίο περιλαμβάνεται και διασκευή του τραγουδιού «Stay in the light» από τους Imam Baildi.

OST της ταινίας «Λούφα και Παραλλαγή – Σειρήνες στη Στεριά» του Νίκου Περάκη: Στίχοι στο τραγούδι «Μέρες Δίχως Λογική», το οποίο ερμηνεύει η ηθοποιός Ράσμι Σούκουλη. Τη μουσική έχει γράψει ο Δημήτρης Κοντόπουλος.

OST της ταινίας «Ζητείται Ψεύτης», των Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Άγγελου Φραντζή: Συνδημιουργός σε στίχους και μουσική με τον Νάσσο Σωπύλη και Στέφανο Κωνσταντινίδη των τραγουδιών που ακούγονται κατά τη διάρκεια της ταινίας: «Βάζεις γκολ» - ερμηνεία Μαρία Εγγλέζου/«A glass of midnight» (ορχηστρικό)/«Δως μου κι άλλα ψέματα» (ορχηστρικό)

*Ψάξε, ψάξε και θα τη βρεις:
-Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου στη σκηνή του Nixon bar, Αγησιλάου 61Β