Ο Χρήστος Λύγκας μάς βάζει στο... Blue Room

18.03.2014

Βασισμένο στο «Der Regein» (γνωστό ως Το ερωτικό γαϊτανάκι) του Άρθουρ Σνίτσλερ, το Blue Room του David Hare επανατοποθετεί στο σήμερα μία σειρά από κυκλικές σκηνές έρωτα και προδοσίας με δύο ηθοποιούς να ερμηνεύουν μία αλληλουχία χαρακτήρων των οποίων η σεξουαλική ζωή διαρκεί όσο η ζωή μιας πεταλούδας.

Εμείς μιλήσαμε με τον Χρήστο Λύγκα, σκηνοθέτη της παράστασης, για τη γοητευτική αυτή αλληγορία του David Hare, για την υπαρξιακή ερημιά του σήμερα, το μαγικό κόσμο των φαντασιώσεων και το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που ονειρευόμαστε, αυτό που θυμόμαστε και αυτό που πραγματικά ζούμε.

e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αυτό του David Hare;

Χρήστος Λύγκας: Το «Μπλου Ρουμ» του Ντέιβιντ Χέαρ έχει βασιστεί στο θεατρικό έργο «Ερωτικό Γαϊτανάκι» του αυστριακού συγγραφέα Άρθουρ Σνίτσλερ. Αφορά τα ερωτικά - σεξουαλικά ήθη που επικρατούν στις μέρες μας τουλάχιστον στις σύγχρονες μητροπόλεις της παγκόσμιας κοινότητας, όπως αποκαλύπτονται μέσα από μια αλληλουχία ερωτικών συναντήσεων με την μορφή ενός κυκλικού χορού, που παραπέμπει σαν μεταφορά φυσικά σε ένα ερωτικό καρουσέλ.

e-go: Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε ιδιαίτερα στο Blue Room και επιλέξατενα το σκηνοθετήσετε;

Καταρχάς το «Μπλου Ρουμ» σαν έννοια επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Μπορεί κανείς να το δει σαν τον χώρο της μνήμης και των φαντασιώσεων, το μαγικό κουτί του ταχυδακτυλουργού αλλά και, πιο πεζά, την ωμότητα της χημικής τουαλέτας του δρόμου μέχρι και το αισθησιακό ντεκόρ στο γύρισμα ενός πορνό. Εμένα μου έφερε στο νου τον εικονικό, θλιβερό διαδικτυακό τόπο, την τραγική αυτή φυλακή όπου η ψευδαισθησιακή αναζήτηση ερωτικού συντρόφου οδηγεί στον ψυχικό εγκιβωτισμό, την αποξένωση και τη μοναξιά.

e-go: Γιατί το κείμενο του Σνίτσλερ στο οποίο βασίζεται το έργο του Hare χαρακτηρίζεται αμαρτωλό;

Διότι στην εποχή του λειτούργησε πολύ αιρετικά, μιλώντας για την σήψη των ερωτικών σχέσεων, αλλά και γιατί συνέδεσε την κοινωνική αποσύνθεση με το θέμα ταμπού της εξάπλωσης της σύφιλης.

e-go:Ποια η σημασία του ερωτικού πόθου και της αναζήτησής του στο έργο;

Όταν ο ερωτικός πόθος αποδεσμευτεί από την ηθική του διάσταση είναι καταδικασμένος να αποτύχει ή να διαρκέσει ελάχιστα όσο η ζωή μιας πεταλούδας. Τα πρόσωπα στο έργο αναζητούν τον έρωτα με λάθος τρόπο. Μέσα από το ψέμα, την απάτη, την διάθεση επιβολής, το σεξ, την ματαιοδοξία και γι’ αυτό δε τον συναντούν ποτέ.

e-go: Αγγίζει η παράσταση τον σύγχρονο Έλληνα και αν που;

Στο βαθμό που άγγιξε εμάς, καθώς φτιάχναμε την παράσταση, ελπίζουμε και τον κόσμο που θα μοιραστεί μαζί μας την θεατρική εμπειρία.

e-go: Σήμερα που όλοι βιώνουμε την οξεία οικονομική κρίση, έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που ονειρευόμαστε, αυτό που θυμόμαστε και αυτό που πραγματικά ζούμε (το τρίπτυχο δηλαδή της παράστασης);

Εγώ προσωπικά νιώθω ότι ένα βαθύ χάσμα με χωρίζει πια από τις ευτυχισμένες μέρες στο παρελθόν.
Τα τελευταία χρόνια σχεδόν με αγωνία αναζήτησα την διαφυγή στη μνήμη του πριν για να αντέξω το σήμερα. Και ευτυχώς ο συναισθηματικός τόκος εκείνων των ημερών με γέμισε δύναμη. Γύρισε η σελίδα μιας παρατεταμένης εφηβείας που τελείωσε βίαια προσωπικά και κοινωνικά. Όμως το σήμερα δεν με φοβίζει γιατί παρόλο που τα όνειρα πονάνε υπάρχει πολλή αγάπη που με περιβάλλει και με γεμίζει ενέργεια.

e-go: Εσάς προσωπικά πόσο οι επικρατούσες συνθήκες έχουν επηρεάσει τα καλλιτεχνικά σας όνειρα;

Μη γελιόμαστε ο καλλιτέχνης ήταν πάντα σε δύσκολη θέση. Ας μην ωραιοποιούμε το παρελθόν της πολιτιστικής μας ζωής. Υπήρχαν πάντα κέντρα ελέγχου και διαπλοκής. Ας πούμε ότι άλλαξαν τα πρόσωπα και το αμπαλάζ εκείνων που τώρα έχουν την εξουσία και τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ένας καλλιεργημένος αρχομανής δε διαφέρει και πολύ από έναν άνθρωπο της επιχειρηματικής πραγματικότητας.

e-go: Μελλοντικά σχέδια…

Φυσικά η συνέχεια του «Μπλου Ρουμ» και τη νέα χρονιά όπως και ένα σύγχρονο αγγλικό έργο που ετοιμάζω με τους συνεργάτες των πρώτων υλών και με γεμίζει ενθουσιασμό καθώς θα φιλοξενηθεί σε ένα πολύ ενδιαφέροντα χώρο. Αλλά θα ήθελα να μιλήσω γι’ αυτό σε κάποια άλλη στιγμή.