Ο λόγος για τον Πέτρο Κλαμπάνη, τον 33χρονο κοντραμπασίστα από τη Ζάκυνθο που ήδη έχει σημειώσει μία αξιόλογη διεθνή πορεία και με μόνιμη βάση πλέον τη Νέα Υόρκη, συνθέτει μουσικά ιδιώματα και γλώσσες διαφορετικής κουλτούρας και παράδοσης...
Ο Πέτρος Κλαμπάνης θα δώσει στις 14 Δεκεμβρίου μία μοναδική συναυλία στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και με αφορμή αυτή είχαμε μαζί του μία πολύ ζεστή συζήτηση…
Τι θα ακούσουμε στη συναυλία σου στη Στέγη;
Πέτρος Κλαμπάνης: Στη Στέγη θα παρουσιάσω το νέο μου άλμπουμ, που έχει τίτλο Minor Dispute, με το γκρουπ μου από τη Νέα Υόρκη. Στο γκρουπ μου συμμετέχουν μερικοί από τους αγαπημένους μου μουσικούς της πόλης που ζω, με τους οποίους έχω τη χαρά και τιμή να συνεργάζομαι τα τελευταία 3 χρόνια. Ο Jean-Michel Pilc είναι ο πιανίστας του γκρουπ, ο Gilad Hekselman παίζει κιθάρα, ο John Hadfield είναι περκασιονίστας. Στο γκρουπ περιέχεται και ένα κουαρτέτο εγχόρδων, στο οποίο συμμετέχουν εξαιρετικοί μουσικοί, μεταξύ των οποίων και η Ελληνίδα βιολίστρια Μαρία Μανουσάκη.
Το νέο σου cd, το Minor Dispute, θα κυκλοφορήσει διαβάζουμε τον Φεβρουάριο του 2015 και χρηματοδοτήθηκε στο Kickstarter. Μίλησε μας λίγο γι΄αυτό…
Το Minor Dispute είναι μια συλλογή 7 κομματιών, 4 δικών μου συνθέσεων και 3 διασκευών. Ηχογραφήθηκε φέτος, στη ΝΥ από το γκρουπ μου. Πηγή έμπνευσης του Minor Dispute είναι η αναζήτηση της ειλικρίνειας, τόσο στον εαυτό μας όσο και στο περιβάλλον μας. Το μουσικό μου στοίχημα, ήταν να συνδυαστούν 3 είδη μουσική που αγαπώ, με ένα οργανικό και ειλικρινή τρόπο: η Τζαζ, η Κλασσική και η World μουσική. Είμαι πολύ χαρούμενος με το μουσικό αποτέλεσμα και ανυπομονώ να μοιραστώ τη μουσική του άλμπουμ με το Ελληνικό κοινό.
Όπως αναφέρετε, η παραγωγή του Μinor Dispute έγινε με την βοήθεια 302 χρηματοδοτών, οι οποίοι το υποστήριξαν μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας Kickstarter. Είμαι πολύ ευγνώμων για τη γενναιοδωρία και εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι άνθρωποι αυτοί στη δουλειά μου και σε εμένα προσωπικά.
Αυτήν την περίοδο είναι πολύ της μόδας οι διασκευές παλαιότερων τραγουδιών. Και εσύ έχεις διασκευάσει υπέροχα το thalassaki. Γιατί πιστεύεις πως επιστρέφουμε στο παρελθόν μας;
Μεγαλώνουμε με τους ήχους της μουσικής μας παράδοσης. Υπάρχουν υπέροχες μουσικές από το μουσικό παρελθόν του τόπου μας και πρέπει να νιώθουμε τυχεροί για αυτό. Μια διασκευή ενός παραδοσιακού θέματος είναι σαν μια σύγκλιση του παρελθόντος με το παρόν. Με μια τέτοια διασκευή ο μουσικός δηλώνει την αγάπη του προς την πολιτιστική του κληρονομιά και ταυτόχρονα εκφράζει το ποίος είναι τώρα.
Χαίρομαι πολύ που υπάρχει αυτή η δημιουργική «νοσταλγία» στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε πως η Τζαζ στην Αμερική, βασίζεται σε αυτή τη διαδικασία. Τα περισσότερα κομμάτια της Τζαζ ανθολόγίας (jazz standards) είναι διασκευές τραγουδιών από θεατρικά έργα του Boadway, των ‘20s & ‘30s.
Το κόντραμπάσο είναι ένα όργανο παρεξηγημένο γιατί θεωρείται πιο… δύστροπο συγκριτικά με τα υπόλοιπα όργανα από τον πιο πολύ κόσμο. Εσένα τι σε γοητεύει τόσο πολύ σ΄ αυτό;
Η γοητεία του μπάσου για μένα εντοπίζεται στη διακριτική δύναμη του οργάνου μέσα σε ένα μουσικό σύνολο. Το μπάσο καθορίζει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ένα μουσικό έργο, ενώ ο ρόλος του στην αυτοσχεδιαστική μουσική είναι πολύ σπουδαίος. Ο ήχος του και το ανεξερεύνητο, ως κάποιο βαθμό, των δυνατοτήτων του είναι άλλα δύο στοιχεία, τα οποία συντελούν στη γοητεία του.
Αν δεν είχες φύγει τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα, πιστεύεις πως θα μπορούσες να έχεις εξελιχθεί τόσο; Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με την τζαζ εδώ;
Πιστεύω πως η επιλογή να ξενιτευτεί κάποιος έχει συνήθως θετικά αποτελέσματα. Όχι απαραίτητα επειδή η Ελλάδα δεν προσφέρει αρκετά ερεθίσματα, αλλά περισσότερο επειδή χρειάζεται να φεύγουμε από το confort zone μας. Αυτό το νιώθω και στη δικιά μου περίπτωση.
Η Ελλάδα έχει πλέον μια αξιόλογη Τζαζ σκηνή. Υπάρχουν πολλοί δημιουργικοί καλλιτέχνες που ζουν στη χώρα, καθώς και σχολεία που έχουν καλό πρόγραμμα σπουδών Τζαζ. Ένα από αυτά είναι το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κέρκυρας, που παρόλες τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, προσφέρει πολύ σοβαρό έργο. Θεωρώ πως η Ελλάδα μπορεί να είναι ένας δημιουργικος τόπος ενός "τζαζίστα", με την προϋπόθεση πως ο μουσικός έχει την περιέργεια και ανησυχία να μαθαίνει τι συμβαίνει μουσικά, εκτός συνόρων.
Γιατί έχεις επιλέξει ως μόνιμη βάση σου τη Νέα Υόρκη;
Η Νέα Υόρκη είναι μια πολύ γοητευτική πόλη και νιώθω πως εδώ πρέπει να βρίσκομαι-τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας πολύ σημαντικός πυρήνας πολλών μουσικών σκηνών. Όχι μόνο της τζαζ, αλλά και της κλασσικής, της contemporary κλασσικής, της avant-garde, της hip-hop, της pop φυσικά, της alternative και της underground μουσικής. Έχω μάθει πολλά για τη μουσική και για τη μουσική βιομηχανία. Τα δεδομένα αλλάζουν συνέχεια και αυτό κάνει το παιχνίδι άλλοτε ενδιαφέρον και άλλοτε πολύ δύσκολο. Εδώ βρίσκονται τα μέλη του γκρουπ μου και πολλοί από τους μουσικούς που αγαπώ και με εμπνέουν.
Μελλοντικά σχέδια…
Σύντομα θα κάνω μια σειρά συναυλιών στην Αμερική, για την παρουσίαση του Μinor Dispute που ουσιαστικά κυκλοφορεί το Φλεβάρη του 2015. Τον Απρίλη θα επιστρέψω στην Ευρώπη (Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία και Ολλάνδία) για την Ευρωπαϊκή τουρνέ του Minor Dispute και το καλοκαίρι θα βρίσκομαι κυρίως στην Ελλάδα, για κάποιες συναυλίες καθώς και για το φεστιβάλ Τζαζ Ζακύνθου (Zante Jazz) που διοργανώνω μαζί με μερικούς συνεργάτες μου. Εντωμεταξύ έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι τη μουσική για τον επόμενο δίσκο του γκρουπ μου…
Γεωργία Οικονόμου ([email protected])
