Η παράσταση, χωρίς να παραβλέπει το μύθο του γυναικοκατακτητή, αφηγείται την ιστορία του Δον Ζουάν πέρα από το ιστορικό πλαίσιο της εθισμένης στην υποκρισία και την ακολασία, γαλλικής αυλής του 17ου αιώνα στην οποία ασκεί κριτική ο Μολιέρος.
Εμείς μιλήσαμε με δυο εκ των πρωταγωνιστών της, τον Ομηρο Πουλάκη και την Ξανθή Γεωργίου στην προσπάθειά μας να αποκρυπτογραφήσουμε λίγο παραπάνω την παράσταση...
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση
Όμηρος Πουλάκης: Πρόκειται για το έργο του Μολιερου Δον Ζουάν. Η παράσταση διακρίνεται από ένα μουσικό χαρακτήρα μιας και επι σκηνής οι ηθοποιοί και δύο μουσικοί θα εκτελούν ζωντανά τις μουσικές συνθέσεις. Είμαστε σε διαδικασία προβών κάτι περισσότερο από ένα μήνα. Στοιχεία από την commedia del arte σε συσχετισμό με σύγχρονες υποκριτικές διαδρομές, ρυθμός, κίνηση, λόγος καθώς και διακειμενικες αναφορές αποτελούν αρκετά από την παλέτα της παράστασης που σκηνοθετεί ο Χρήστος Σουγαρης.
Ξανθή Γεωργίου: Το κύριο χαρακτηριστικό της παράστασης είναι το έντονο μουσικό στοιχείο, το οποίο κινείται παράλληλα με τη δραματουργία. Θα την αποκαλούσα λοιπόν ως μια ''θεατρική συναυλία''.
Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο έργο ώστε να πρωταγωνιστήσετε;
Όμηρος Πουλάκης: Όταν, έπειτα από συζήτηση με τον Χρήστο, διάβασα το έργο, το οποίο μέχρι τότε γνώριζα εντελώς επιφανειακά, εκτίμησα το εκπληκτικά ευφυές χιούμορ με το οποίο είναι διαποτισμένο. Είναι έτσι και αλλιώς ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Τι άλλο περισσότερο να πω;
Ξανθή Γεωργίου: Με γοήτευσε η ηρωίδα μου, η Δόνα Ελβίρα. Η γυναίκα που στο πρόσωπό της συνενώνει όλες τις γυναίκες. Έχει την ατυχία ο πρώτος της ερωμένος να είναι ο Δον Ζουάν, κι αυτό την σημαδεύει. Έτσι από την αθωότητα και την αγνότητα περνά στην ενηλικίωση. Ο άστατος Δόν Ζουάν προδίδει την αγάπη της. Η ψυχή της σκληραίνει και ζητά εκδίκηση.
Σκιαγραφήστε μας λίγο τον Δον Ζουάν. Βρήκατε κοινά στοιχεία μαζί του;
Όμηρος Πουλάκης: Αυτή η ερώτηση είναι λογικό να διατυπώνεται συνεχώς σε έναν ηθοποιό. Αλλά δεν είναι δεδομένο πως η εξεύρεση κοινών χαρακτηριστικών με μια θεατρική μορφή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της υποκριτικής τέχνης. Θέλω να αποφύγω μιαν ατέρμονα αυτοερμηνευτικη διαδικασία. Δεν βρίσκω μεγάλο νόημα σε αυτήν. Πριν από όλα την συγκεκριμένη τέχνη την αντιλαμβάνομαι ως μια τέχνη που βρίσκεται αρκετά κοντά με εκείνη του τσαγκάρη.
Υπάρχουν σύγχρονοι Δον Ζουάν; Πού τους συναντάμε;
Όμηρος Πουλάκης: Μια θεατρική μορφή τόσο πολυπτυχων σημασιών έχει οπωσδήποτε διαχρονικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν περικλείεται σε μια ορισμένη περίπτωση ανθρώπου με τέτοιο τρόπο ώστε να απαντηθεί και να καταδειχθεί πως, να, ορίστε, αυτός είναι ένας σύγχρονος Δον Ζουαν και μπορείτε να τον συναντήσετε εκεί εκεί και εκεί.
Ξανθή Γεωργίου: Υπάρχουν διαχρονικοί Δον Ζουάν. Τους συναντάμε παντού. Η υποκρισία εξάλλου είναι χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας, τόσο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο όσο και σε ατομικό. Ας αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς πόσο υποκριτής γίνεται στην καθημερινότητά του.
Πού αγγίζει το έργο αυτό το σήμερα;
Όμηρος Πουλάκης: Η άποψη μου είναι πως έργα όπως ο Δον Ζουαν δεν έχουν ανάγκη διασύνδεσης με την επικαιρικη διάσταση του παρόντος. Το ότι το έργο αγγίζει είναι δεδομένο. Κουβαλά μια θεατρική ιστορία και περιέχει κατασταλάγματα θεατρικής τεχνικής τέτοιας σημασίας, είναι φορέας ενός συνεχώς διευρυμένου συνόλου νοημάτων, που δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο.
Ξανθή Γεωργίου: Το έργο αγγίζει το χθες, το σήμερα και το αύριο γιατί μιλάει για την αλαζονεία της δύναμης, για το πως αυτή μετατρέπεται σε εξουσία και για το πως η εξουσία χειραγωγεί οτιδήποτε μπορεί να ελέγξει.
Τι θέλετε να πάρει μαζί του ο θεατής από την παράσταση αυτή;
'Όμηρος Πουλάκης: Δεν έχω την επιθυμία να φύγει με το Α ή το Β συναίσθημα. Έχω την σκέψη πως στους θεατές μιας παράστασης είναι που αναλογεί να ερμηνεύσουν, να σκεφτούν, να αισθανθούν και να νοηματοδοτησουν τα όσα συνέβησαν ενώπιον τους. Μια παράσταση δεν θέλω να είναι ένα έντεχνα τοποθετημένο δάκτυλο που προσπαθεί να δείξει στους θεατές τι θα νιώσουν και τι θα σκεφτούν. Έχω την γνώμη πως ακόμα και η διδακτική υπόσταση του θεάτρου δεν προκύπτει από την διάθεση να κατευθυνθεί το συναίσθημα και η σκέψη του θεατή αλλά περισσότερο από την απελευθέρωση του αιτήματος να σταθεί ο θεατής, απέναντι σε όσα βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά του και επί σκηνής, με ενεργή αντίληψη.
Αγαπημένη φράση του ήρωά σας;
Όμηρος Πουλάκης: Για σήμερα..." Ο συλλογισμός μου κύριε είναι πως μέσα στον άνθρωπο υπάρχει κάτι θαυμάσιο, κάτι που όλοι οι σοφοί του κόσμου δεν θα μπορούσαν να το εξηγήσουν." Σγαναρελ
Ξανθή Γεωργίου: ''Σας αγάπησα με μια ακραία τρυφερότητα. Τίποτα στον κόσμο δεν μου ήταν τόσο αγαπητό όσο εσείς.''
Μελλοντικά σχέδια
Όμηρος Πουλάκης: Είμαι σε διαδικασία προβων και θα ξεκινήσω γυρίσματα για την δεύτερη ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί και στo "tungsten" την πρώτη του ταινία.
Ξανθή Γεωργίου: ''Κάνε σχέδια για να γελάει ο θεός'' λέει μια παροιμία!
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
