Τι: Μπαλέτο Boris Eifman της Αγίας Πετρούπολης, Κόκκινη Ζιζέλ
Πότε: 7,8,9,10 Φεβρουαρίου
Που: Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη

Η προπώληση άρχισε

Κόκκινη γίνεται η Ζιζέλ για τέσσερις βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Σε χορογραφία του «Ρώσου Μπεζάρ», Μπόρις ΄Αιφμαν και μουσικές των ΄Αντολφ Άνταμ, Ζόρζ Μπιζέ, Πιότρ ΄Ιλιτς Τσαϊκόφσκι και ΄Αλφρεντ Σνίτκε, η ρομαντική, κλασική Ζιζέλ του 19ου αιώνα δανείζει τη μοίρα της σε μια αδελφή ψυχή της του 20ου, που από τη δόξα φτάνει στην τρέλα, διανύοντας το δρόμο της Σοβιετικής Επανάστασης. Πέρα από τη χορογραφία, ο Μπόρις Αιφμαν είναι εκείνος που «φωτίζει» την κόκκινη Ζιζέλ, ενώ τα σκηνικά της φέρουν την υπογραφή του Βαχεσλάβ Αιφμαν.

Η Σειρά Χορός στο Μέγαρο Μουσικής φιλοξενεί τις τέσσερις παραστάσεις του μπαλέτου που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου και επαναλαμβάνεται σε τρεις ακόμη παραστάσεις (8,9,10/2).

Ο Μπόρις Άιφμαν, ήρωας-χορογράφος της μετασοβιετικής εποχής, αντιφρονών αποστάτης του ρωσικού αυστηρού ακαδημαϊσμού στο μπαλέτο από το 1977, παρουσιάζει στο κοινό του Μεγάρου μια από τις πιο πολυσυζητημένες χορογραφίες του, γεμάτη από τη φαντασμαγορία, τη θεατρικότητα, τις ακραίες συγκινήσεις και το πληθωρικό δράμα, που χαρακτηρίζουν τη δουλειά του.

Η Κόκκινη Ζιζέλ είναι η χοροθεατρική αφήγηση της ζωής της διάσημης μπαλαρίνας Όλγας Σπεσίφτσεβα (Olga Spessivtseva) που έφτιαξε το μύθο της στο Μαριίνσκι (Μπαλέτα Κίροφ) και το εγκατέλειψε το 1918, μετά τη σοβιετική επανάσταση, για να χορέψει για τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ στο Παρίσι. Αιθέριας ποιότητας χορεύτρια, με κλασική, καθαρή τεχνική, δυσκολεύτηκε με τους επαναστατικούς νεωτερισμούς του Λεονίντ Φοκίν, ερωτεύτηκε λάθος άνθρωπο και ακολούθησε τη μοίρα της ηρωίδας του μπαλέτου του Άντολφ Άνταμ, τη λύτρωση μέσα από την κατάρρευση και την τρέλα.

Για τον Άιφμαν, που γεννήθηκε στη Σιβηρία το 1946, και άρχισε την καριέρα του ως χορογράφος στο Ωδείο του Λένινγκραντ το 1966, η Κόκκινη Ζιζέλ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1997, είναι η χορογραφία με την οποία δηλώνει τη ρήξη του με τη ρωσική μπαλετική παράδοση, αλλά και το στοχασμό του για τις μικροϊστορίες που διαδραματίζονται στο μεγάλο ιστορικό σκηνικό. Η Ζιζέλ του είναι μια εύθραυστη ύπαρξη, άθυρμα των περιστάσεων και θύμα των ακραίων ψυχολογικών καταστάσεων που η ίδια βιώνει ως πραγματικότητα. Ζει το χορό, τον έρωτα, την επανάσταση και την απόδραση από αυτήν, με τρόπους απόλυτους και εμπαθείς, που μετατρέπουν τις εμπειρίες της σε φυλακές και αδιέξοδα.

Το Χοροθέατρο Μπόρις Αιφμαν της Αγίας Πετρούπολης δημιουργήθηκε το 1977, για να επιτρέψει στον αιρετικό χορογράφο να χαράξει την έντονα προσωπική του διαδρομή. Σε συνθήκες επίσημων περιορισμών και ιερολατρείας για το ρωσικό μπαλέτο, ο Άϊφμαν ανέπτυξε το ξεχωριστό, δικό του ύφος, στο οποίο συνθέτει το συναίσθημα του σύγχρονου χορού και τον κώδικα του κλασικού μπαλέτου. Η προτεραιότητά του είναι η αισθητική, δεν θεωρεί όμως τη φορμαλιστική ομορφιά της κίνησης αυτοσκοπό. «Με την κίνηση θέλω κυρίως να εκφράσω συγκίνηση, συναίσθημα και η συγκίνηση είναι έκφραση μιας αισθητικής ανάγκης», λέει ο ίδιος.

Η ομάδα του Μπόρις Αιφμαν, αποτελείται από 60 χορευτές και έχει πια την πολυτέλεια ενός δικού της Κέντρου Χορού, το οποίο έγινε με τη στήριξη του ρωσικού κράτους και του Δήμου της Αγίας Πετρούπολης. Φέτος είναι η χρονιά που ο Άιφμαν θα αναλάβει την νέα Ακαδημία Χορού, ενώ το 2012 τα μπαλέτα του θα αποκτήσουν ένα καινούριο θέατρο, ενταγμένο στο μεγάλο σχέδιο επαναδιαμόρφωσης της πόλης. Οι ευθύνες του είναι πολλές και ποικίλες: διευθύνει την ομάδα, χορογραφεί, διδάσκει, κάνει τις δημόσιες σχέσεις, αναζητάει νέα ταλέντα και είναι και ο σύνδεσμός της με τις αρχές.