Alone with Lolek

02.07.2010
Ο Lolek αυτή τη φορά βγαίνει στη σκηνή για ένα one man show που σε πάει λίγο πιο πίσω στο χρόνο και φέρνει στο μυαλό μελωδίες που παραπέμπουν σε μουσικούς που σίγουρα έχεις αγαπήσει. Σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν ν ακολουθήσουν μόδες, εκείνος θέλει να ξεχωρίσει μ΄έναν άλλο λιγότερο δοκιμασμένο τρόπο.

Ο Lolek αυτή τη φορά βγαίνει στη σκηνή για ένα one man show για να σε πάει λίγο πιο πίσω στο χρόνο και να φέρει στο μυαλό μελωδίες που παραπέμπουν σε μουσικούς που σίγουρα έχεις αγαπήσει. Σε μια εποχή που αρκετοί προσπαθούν ν' ακολουθήσουν μόδες, εκείνος θέλει να ξεχωρίσει μ'εναν δικό του τρόπο.

Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι για ν’ ακούσουμε το "Alone";
Δεν με ενδιαφέρει να δώσω μια τέτοια απάντηση. Δεν είμαι διαφημιστική εταιρία. Μου φαίνεται αστείο να απαντάω εγώ στην ερώτηση γιατί πρέπει κάποιος να ακούσει το δίσκο μου.

Ηχογραφείς πρώτη φορά μόνος σου χωρίς συγκρότημα. Ποιά ήταν τα συν και τα πλην αυτής της διαδικασίας.
Η ηχογράφηση των περισσότερων οργάνων από τον ίδιο το δημιουργό δίνει έναν πολύ προσωπικό χαρακτήρα στο δίσκο, μιας και συναντάμε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της ερμηνείας του. Μια τέτοια προσέγγιση δεν σημαίνει πως θα οδηγήσει πάντα στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Κρύβει συχνά ύπουλα προβλήματα και μπορεί να σε οδηγήσει σε αδιέξοδα και καταστάσεις όπου θα ήταν πολύ χρήσιμο να είχες μια διαφορετική άποψη ή μια δεύτερη γνώμη. Επίσης χάνεις την ομορφιά του να συνεργάζεσαι με αγαπημένους ανθρώπους και να μοιράζεσαι μαζί τους δυνατές εμπειρίες και ανεκτίμητες στιγμές.

Έχεις πει πως στην εφηβεία σου άκουγες πολύ μέταλ. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες κάποια στιγμή βάλεις δίπλα στο ακκορντεόν, ηλεκτρικές κιθάρες και να έχεις έναν πιο «σκληρό ήχο» (όπως στο "Now cry") ;
Κάθε είδος μουσικής έχει κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. Αυτό δε σημαίνει πως αν ένα τραγούδι έχει παραμόρφωση στην κιθάρα θα είναι πραγματικά σκληρό ή αν δεν έχει θα είναι μπαλάντα. Η μουσική δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα και αν κάποιος φοράει πράσινα είναι Παναθηναϊκός. Αυτή η λογική ταιριάζει συνήθως σε κάποιους δημοσιογράφους και κριτικούς μουσικής ή σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τη μουσική σαν είδηση ή σαν προϊόν και όχι σε ανθρώπους που την αγαπούν πραγματικά. Η προσέγγιση στο Now Cry προέρχεται από την μεγάλη επιρροή που έπαιξε στη ζωή μου το punk rock και σε καμία περίπτωση η metal.

Οι επιρροές σου (Leonard Cohen, Bob Dylan, Johnny Cash, Tom Waits, Χατζιδάκις) είναι μουσικοί που δίνουν μεγάλη σημασία στο στίχο και κάθε τους κομμάτι είναι μια μοναδική ιστορία. Τι μπορεί να σου δώσει τη μεγαλύτερη έμπνευση για να γράψεις ένα κομμάτι;
Οτιδήποτε έντονο ή απόλυτα απαθές συμβαίνει στη ζωή μου μπορεί να μου δημιουργήσει την επιθυμία να το εκφράσω. Αν τελικά θα το κάνω είναι άλλο θέμα. Το αφήνω να προκύψει. Αν τελικά δεν καταφέρει να με εκπλήξει το απορρίπτω.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του να χρησιμοποιείς αγγλικό στίχο;
Ο αγγλικός στίχος σου επιτρέπει να χρησιμοποιήσεις απλές λέξεις και να καταφέρεις να φτάσεις σε ένα όμορφο αποτέλεσμα όταν στα ελληνικά οι ίδιες λέξεις μπορεί να ακούγονταν αστείες και μαζί με αυτές το σύνολο. Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει να κάνει και με την διαφορά στην κουλτούρα των δύο λαών και τη σημασία/αίσθηση/βαρύτητα που έχουν οι λέξεις στην κάθε κοινωνία. Για έναν Έλληνα ακροατή , ο αγγλικός στίχος μπορεί συχνά να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να τον διευκολύνει να αφεθεί περισσότερο στη μουσική και όχι στους στίχους, κάτι που πολλές φορές το έχουμε ανάγκη.

Από την άλλη όμως, η χρήση του αγγλικού στίχου είναι κάποιες φορές η καλύτερη δικαιολογία ώστε να μην δοθεί βαρύτητα σε ενδεχόμενη λεξιπενία. Την παρούσα εποχή η χρήση του αγγλικού στίχου τυγχάνει ιδιαίτερης εύνοιας από τα έντυπα οπότε φαντάζομαι πως βοηθάει να τραγουδάς στα αγγλικά. Βοηθάει πολύ να σε στηρίζουν τα free press. Προσωπικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να γίνεται τόση κουβέντα γύρω από το ποια γλώσσα χρησιμοποιεί κάποιος για να γράψει τα τραγούδια του. Το ζητούμενο είναι να έχουμε δουλειές που να έχουν κάτι να πουν. Αρκετά με την ξενομανία των υποστηρικτών της αγγλόφωνης και με την ξενοφοβία αυτών του εντέχνου. Είναι και οι δύο εξίσου ενοχλητικές και τελικά βαθιά κομπλεξικές στάσεις.

Ποιον από τους νέους μουσικούς της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής ξεχωρίζεις και πιστεύεις ότι έχει τις δυνατότητες να παραμείνει γι’ αρκετό καιρό στο χώρο;
Δε βρίσκω κανένα λόγο να αναφέρω τα προσωπικά μου γούστα. Δε βοηθάει κανένα και το συγκεκριμένο καιρό δεν έχω καμία όρεξη για δημόσιες σχέσεις μέσω συνεντεύξεων.

Το ύφος σου παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές με περισσότερο ρομαντισμό, μελαγχολία και αθωότητα. Ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό που μπορεί να κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό και μας κάνει να επιστρέφουμε συχνά σε μουσικές του παρελθόντος;
Δεν γνωρίζω το μαγικό χαρακτηριστικό που κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό. Να σας πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο απαραίτητο και καλό για ένα τραγούδι να είναι διαχρονικό. Σκεφτόμαστε σαν να πρόκειται να ανοίξουμε κάποιο μουσείο. Το κάθε τραγούδι έχει σημασία τη στιγμή που το ακούς. Η αξία του είναι τη στιγμή που σε συγκινεί. Τα υπόλοιπα ας απασχολήσουν τους μουσικολόγους.

Είχες αναλάβει τη μουσική επιμέλεια για τις παραστάσεις "Χρονικό Διάστημα" (συρραφή ποιημάτων της Κικής Δημουλά) και "Pet City". Πως ήταν η εμπειρία να «ντύνεις» μουσικά ένα θεατρικό έργο και ποιες ήταν οι δυσκολίες;
Είναι πολύ δημιουργικό να κάνεις μουσική για θέατρο και μου άρεσε πολύ η διαδικασία. Η δυσκολία είναι στο να καταφέρεις να κάνεις μια μουσική που θα ευχαριστεί τον σκηνοθέτη και εσένα τον ίδιο. Υπηρετείς ένα σκοπό και πρέπει να έχεις αίσθηση αυτού του ρόλου.

Δέχεσαι εύκολα τις αρνητικές κριτικές για τη δουλειά σου;
Τις δέχομαι πάντα και τις χρησιμοποιώ προς όφελος μου. Άλλες φορές για να αναθεωρήσω κάποια πράγματα και άλλες φορές για να γελάσω. Είναι λίγες οι κριτικές που καταφέρνουν να με κάνουν να τις ακούσω πολύ απλά γιατί οι περισσότερες δεν φτάνουν καν το πλαφόν που έχω στο μυαλό μου για την αρνητική κριτική. Την χειρότερη κριτική για μένα μπορώ να την κάνω ο ίδιος καλύτερα από άλλους. οι περισσότερες αρνητικές κριτικές που έχω διαβάσει είναι αρκετά μικροπρεπείς και εξαντλούνται στις 2 πρώτες γραμμές. Στις υπόλοιπες, αυτός που έχει γράψει την κριτική απλά προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του για το πόσο δίκιο έχει και πόσο ωραία γράφει. Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να βγάζει το άχτι του.

Τι σε φοβίζει περισσότερο σαν μουσικό με όλη αυτή την οικονομική κατάσταση και την ανασφάλεια που επικρατεί αυτή τη στιγμή;
Με φοβίζει να βγαίνουν ξαφνικά αμέτρητα τραγούδια με αφορμή την κρίση και την ανασφάλεια.

*Ψάξε, ψάξε και θα τον βρεις:

-Live 10/7 στο Κηποθέατρο Παπάγου

-Στη myspace σελίδα του

Συνέντευξη Κική Παπαδοπούλου