Από τη μία ο «Πληροφοριοδότης»: αρσενικοί ρόλοι που αλληλοσυμπληρώνονται, κώδικες τιμής που ροκανίζονται, «αρουραίοι» που αγνοούν τη φάκα και διεισδύουν σε ακριβοθώρητες πληροφορίες. Από την άλλη ο «Καθοδηγητής»: βλέμματα στην κλειδαρότρυπα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, σχέσεις στοργής και εξουσίας ως πατρικά υποκατάστατα, δράση που προωθείται μέσω στατικών σκηνών και εκτενών διαλόγων. Στο σημείο τομής των δύο αντρικών ταινιών της χρονιάς γεννιέται ένα «breach», ένα ρήγμα. Και όποιος βιαστεί να διαβάσει τον τίτλο σε περισσότερα του ενός επίπεδα ίσως κάνει λόγο για θόλωμα των ορίων μεταξύ κυνηγού και θηράματος. Ποιος είναι ποιος, από τη στιγμή που αμφότεροι υποκλέπτουν; Μην βιαστείτε να προβάλετε τις προσωπικές σας αγωνίες στον εγκέφαλο του Μπίλι Ρέι, που κρατά σαν άσο στο μανίκι το κλειδί της τάξης και της ασφάλειας.
Η ασφάλεια, ιδού μια κομβική έννοια όχι μόνο για το «Βreach», αλλά και για το «μετά-11/9» σύμπαν εν γένει. Προσέξτε τα ζεύγη του φιλμ. Εγγυητής της κρατικής ασφάλειας η υπερ-κρατική υπηρεσία, παράγοντας ανασφάλειας ο τετραπέρατος έμπορος πληροφοριών. Ασφαλιστική δικλείδα το άξιο τέκνο της νέας γενιάς, σε προσωρινή ανασφάλεια ο θεσμός της άγιας οικογένειας. Που πλαισιώνει τις γενναίες δόσεις πατρίδας και θρησκείας, σε μία ταινία η οποία δήθεν ταρακουνά τα διάφορα ζεύγη και τρίπτυχα μόνο για να τα βιδώσει πιο γερά στη θέση τους.
Οπως και οι δυο ταινίες-σημεία αναφοράς που παρέθεσα αρχικά, έτσι και το «Βreach» προεκτείνει την αφήγησή του σε έναν γενικότερο συμβολισμό, εν είδει ιστορικής μαρτυρίας ειδικού βάρους. Ο Μπίλι Ρέι ξεκινά με μια πραγματική ανακοίνωση που προδιαγράφει τη σύλληψη του Ρόμπερτ Χάνσεν υπονομεύοντας το όποιο σασπένς, και κλείνει με τίτλους επιλόγου που δε μας αφήνουν να ξεχάσουμε το «based on a true story». Ενδιαμέσως θα έχει βουτήξει σε γεγονότα που ακόμα «καίνε», ίσως για να εντοπίσει υποτιθέμενους οιωνούς της αεροπορικής επίθεσης (9/11) που γέννησε τον 21ο αιώνα.
Ενα είναι βέβαιο: στη συντηρητική αυτοκριτική όπου εγκλωβίζονται ακόμα και οι ευδιάκριτες αρετές του «Βreach» δεν χωρούν οι υψηλές προσδοκίες ενός α λα Μάικλ Μαν αντρικού φιλμ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
