Στη Γαλλία του 17ου αιώνα, ο γνωστός ηθοποιός, μα άσημος ακόμη θεατρικός συγγραφέας Μολιέρος προσλαμβάνεται από έναν πλούσιο, που θέλει να σαγηνεύσει μια νεαρή, για να του διδάξει την τέχνη της υποκριτικής, μα καταλήγει να ερωτευτεί τη γυναίκα του...

Προβλέψιμο στο ύφος (ανάλαφρα δραματικό και καλλωπισμένο με μερικά ξεκάθαρα κωμικά αγγίγματα). Προβλέψιμο στην έμφασή του στον ρομαντισμό (όλα γίνονται για τον έρωτα ή μέσω του έρωτα, τουλάχιστον για τους βασικούς ήρωες). Προβλέψιμο και στις φιλοδοξίες του, τούτο το συμπαθές μα ανώδυνο φιλμ είναι υπερβολικά ανάλαφρο για το καλό του- κυρίως όταν επιχειρεί να σχολιάσει την ίδια την τέχνη και μέσα από αυτήν τον ίδιο τον κινηματογράφο. Η φόρμουλα, μαζί βεβαίως με το γαϊτανάκι των πλαστοπροσωπιών που συνοδεύει την πλοκή, θυμίζει πολύ τον προ δεκαετίας «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» - χωρίς όμως να τον φτάνει στο μικρό του δαχτυλάκι στη σεναριακή τους σύγκριση, που αποβαίνει συντριπτικά εις βάρος τούτου του «Ερωτευμένου Μολιέρου». Τι απομένει; Μια αναψυχή light με προσεγμένη παραγωγή, όμορφα φωτογραφημένη και συμπαθητικά παιγμένη - το είδος της άκοπης αναψυχής που ένα ώριμο ηλικιακά αστικό κοινό θα διάλεγε από το βιντεοκλάμπ για ένα βροχερό φθινοπωρινό βράδυ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗΣ