Γεια σου Θεία Λουκία μου! Θέλω να σου γράψω για ένα πρόβλημα που έχω εδώ και καιρό. Είμαι 20 χρ και εδώ και ένα χρόνο είμαι σε σχέση με ένα αγόρι (για πρώτη φορά), με το οποίο δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμα. Η αλήθεια είναι πως έχουμε προσπαθήσει κάποιες φορές αλλά εγώ πάντα το σταματούσα μιας και νιώθω μια τεράστια απέχθεια και αηδία προς το αναπαραγωγικό του όργανο. Τις ελάχιστες φορές που τον έχω δει γυμνό μου ήρθε να κάνω εμετό, ειδικά την φορά που τον είδα σε στύση. Γενικά το πέος μου προκαλεί (ανέκαθεν μου προκαλούσε) μεγάλη αηδία, ίσως και φόβο, ακόμα κι αν το δω τυχαία κάπου σε ταινία ή στον ιντερνετ ή ακόμα και αν το σκεφτώ. Εχει τύχει πολλές φορές να κάνω εμετό στην θέαση του. Και ειδικα η ιδέα να το αγγίξω ή να βρεθεί μέσα μου με αηδιάζει ακόμα περισσότερο.
Αυτό βέβαια με αναγκάζει να απομακρύνομαι από το αγόρι μου, το οποίο όμως αγαπώ πολύ αλλά δεν μπορώ να του εξηγήσω πως αισθάνομαι. Μ' αρέσει να ερωτεύομαι και να είμαι σε πλατωνική σχέση με κάποιον αλλά μέχρι εκεί.
Δεν ξέρω πως να το ξεπεράσω αυτό. Είναι φυσιολογικό να αισθάνομαι τέτοια μεγάλη απέχθεια; Φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να κάνω μια κανονική σχέση. Ευχαριστώ πολύ.
Υ.Γ. Να σημειώσω ότι δεν έχω δεχθεί ποτέ μου κανενός είδους κακοποίηση που να με κάνει να αναπτύξω τέτοια συναισθήματα.

Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook

Σάρα μου, δεν ξέρω πώς εννοείς το "φυσιολογικό" ακριβώς. Σίγουρα, η απέχθεια που νιώθεις για το πέος δεν είναι κάτι που νιώθουν όλες οι γυναίκες. Αντίθετα, τολμώ να πω ότι οι κοπέλες που έχουν φτάσει στη σεξουαλική ωριμότητα και είναι ερωτευμένες με κάποιον, συνήθως έλκονται από τη θέα και τη σκέψη του ερεθισμένου πέους του, τους αρέσει να παίζουν με αυτό, ενώ επιθυμούν και επιδιώκουν τη κολπική διείσδυση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Εξίσου σίγουρα, η φοβία που νιώθεις (γιατί περί φοβίας πρόκειται) αποτελεί εμπόδιο στην ερωτική σου ευτυχία, αφού χωρίς επαφή με το πέος δεν μπορεί να υπάρξει σεξουαλική σχέση και χωρίς σεξουαλική σχέση δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχισμένη ερωτική σχέση μεταξύ ενηλίκων.

Ο λόγος που η απέχθεια σου χαρακτηρίζεται φοβία, είναι γιατί στην πραγματικότητα το πέος από μόνο του, ως σύμβολο ή ως εικόνα δεν μπορεί να σε απειλήσει και γι' αυτό οι αντιδράσεις σου δεν έχουν ρεαλιστική βάση, αλλά σχετίζονται με κάποιον αρνητικό συνειρμό που συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο μέσα στο κεφάλι σου.

Πιθανότατα, αυτός ο συνειρμός μπορεί πηγάζει από κάποιο αρνητικό βίωμα του παρελθόντος (όπως η σεξουαλική κακοποίηση που αρνείσαι ότι σου συνέβη), ή/και από κάποια ιδιαίτερα αυστηρή διαπαιδαγώγηση σύμφωνα με την οποία η σεξουαλική πράξη και οι επαφές με το άλλο φύλο θεωρούνται "βρόμικες" ή "αμαρτωλές". Γι' αυτό και είναι πιθανόν μην θυμάσαι καθόλου –σε συνειδητό επίπεδο- αν και τι συνέβη πρώτο.

Όπως κι αν έχει, για να μπορέσεις να απαλλαγείς από αυτή την αντανακλαστική αντίδραση και να απολαύσεις μια ευτυχισμένη ερωτική ζωή, θα πρέπει να αποσυνδέσεις την ιδέα του πέους με την ιδέα του κινδύνου. Βλέπεις, το πέος πρακτικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από το χέρι, το δάκτυλο, τη μύτη ή το πόδι. Είναι απλά ένα μέλος του σώματος κάποιου, με τον οποίο όταν νιώθουμε αρκετή οικειότητα θέλουμε να γνωρίσουμε και καλύτερα και γι' αυτό του επιτρέπουμε να μας αγγίξει.

Τώρα, καθώς όλο αυτό είναι αρκετά περίπλοκο για να ξεμπερδέψεις από μόνη σου και θα σου πάρει αρκετό χρόνο μέχρι τότε, είναι καλύτερο να απευθυνθείς σε κάποιον καλό ψυχοθεραπευτή, ο οποίος γνωρίζει τη μέθοδο που θα σου δείξει τον πιο σύντομο δρόμο προς την έξοδο.

Ήδη το γεγονός ότι αναρωτιέσαι για το κατά πόσο αυτό που νιώθεις είναι φυσιολογικο ή όχι είναι μια καλή αρχή. Αφού δείχνει ότι ήδη ξέρεις μέσα σου ότι ο φόβος σου έχει κάποιες ρίζες, κι ότι οι ρίζες αυτές δεν έχουν μια ρεαλιστική βάση, αλλά είναι μόνο μέσα στο μυαλό σου και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ' αυτό.