Θεια λουκια το δικο μου προβλημα δεν ειναι ουτε οικογενειακο ουτε γυναικολογικο ουτε προσωπικο..το δικο μου προβλημα ειναι Ο ΥΠΝΟΣ! Ειμαι 18 χρονων και πολλες φορες κατα τη διαρκεια τησ νυχτας "πιανω" τον εαυτο μου να μιλαει. Καταλαβαινω οτι μιλαω ξερω τι λεω αλλα δεν εχω ξυπνησει ακομα. Εχω τις αισθησεις μου καταλαβαινω τι γινεται γυρω μου αλλα ακομα κοιμαμαι. Η αδερφη μου το πρωι μου ειπε οτι παραμιλουσα και αυτο που ελεγα δεν ηταν παρα μονο κατι σαν λεξεις που δεν εβγαζαν νοημα. Εγω ομως θυμαμαι τι ακριβως ελεγα και αφου αρχισω να μιλαω συνειδητοποιω τι λεω αυτο κραταει για λιγα λεπτα και μετα τελος. Και κατι ακομα... χτες το βραδυ εγινε κατι αλλο που με τρομαξε και με εβαλε σε σκεψεις οτι καπου πρεπει να απευθυνθω και σκεφτηκα πρωτα εσενα. Κοιμομουν και μπηκε η μικρη μου η αδερφη στο δωματιο για να με ξυπνησει και εγω παρολο που κοιμομουν ειδα κανονικα την μορφη τησ αδερφης μου να ανοιγει τη πορτα του δωματιου και να μου λεει σηκω. Στην πρωτη συλαβη εκλεισα τα βλεβαρα μου τα ανοιξα και τα ξανα εκλεισα και τα ξανα ανοιξα οπως θα εκανε καθε ανθρωπος οταν ξυπνουσε εγω ομως το εκανα αυτο γιατι ειχαν "ξεραθει" τα ματια μου. Τοτε συνειδητοποιησα πως οταν μπηκε η αδερφη μου στο δωματιο ειχα ηδη ανοιχτα τα ματια μου χωρις ομως να χω ξυπνησει ακομα... Ειναι λογικο να κοιμαμαι με ανοιχτα τα ματια; Πριν 2 χρονια μου ελεγε η αδερφη μου οτι ξυπνησε το βραδυ και εγω ξαπλωνα και την κοιταζα ημουν τοσο ηρεμη σαν να κοιμωμουν ηταν λεει τρομακρικο το θεαμα γιατι μου μιλαγε και δεν απαντουσα. Εγω ομως δεν τη πιστεψα και δεν της εδωσα ποτε σημασια μετα το σημερινο ομωσ εχω αρχισει και ανησυχω. Τι μου συμβαινει; Τη μια μιλαω μονη μου σαν να ξυπναω ξαφνικα και μιλαω στον εαυτο μου για λιγα δευτερα και μετα κοιμαμαι και απο την αλλη πιανω τον εαυτο μου να κοιμαται με ανοιχτα τα ματια. Χωρις να το καταλαβαινω απλα ειναι ανοιχτα και παρακολουθω τι γινεται οπως οταν εισαι καπου και σκεφτεσαι και εισαι αφηρημερος κοιτας το απεραντο χωρις να εστιαζεις καπου συγκεκριμενα. Τι αλλο να περιμενω; Μηπως ειναι επικινδυνο; Να απευθυνθω καπου; Σε εργοθεραπευτη ψυχολογο που; Και τι να τους πω; Δεν θα με πιστεψουν. Να το πω στους δικους μου; Μηπως ομως δεν ειναι κατι σοβαρο και τους ανησυχισω αδικα; Μηπως τα βλεπω στο ονειρο μου; Αλλα απο την αλλη ειναι πολυ ζωντανο για να ναι ονειρο. Δεν ξερω τι αλλο να υποθεσω. Που μπορει να οφειλεται; Να σημειωσω οτι εγω αρχισα να σηνειδητοποιω οτι μιλαω πριν κανα μηνα περιπου ομω; Το οτι κοιμαμαι με ανοιχτα τα ματια χτες το βραδυ και ομολογω οτι τρομαξα πολυ! Θα περιμενω την απαντηση σου συγνωμη για το μεγαλο κειμενο!
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Αναστασία μου, δεν χρειάζεσαι γιατρό. Να ηρεμήσεις χρειάζεται μόνο, να χαλαρώσεις, να κοιμάσαι περισσότερο και να πάψεις να ομφαλοσκοπείς. Η εμπειρία που περιγράφεις μεταξύ ύπνου και ξύπνιου σημαίνει ότι ο εγκέφαλος σου προσπαθεί να ξυπνήσει αλλά παραμένει ταυτόχρονα σε φάση ύπνου επειδή δεν έχει ξεκουραστεί αρκετά, γι' αυτό έχεις ταυτόχρονα την αίσθηση ότι ονειρεύεσαι ενώ αντιλαμβάνεσαι παράλληλα το περιβάλλον γύρω σου. Αν όμως δεν προσπαθούσες να ξυπνήσεις πριν την ώρα σου και άφηνες τον εαυτό σου να κοιμηθεί όσο έχει ανάγκη, δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Το ίδιο ισχύει με το να κοιμάσαι με ανοιχτά τα μάτια. Μπορεί να είναι τρομακτικό για κάποιον που σε παρατηρεί αλλά δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Συχνά συμβαίνει όταν πέφτουμε για ύπνο πολύ κουρασμένοι και αποκοιμιόμαστε πριν προλάβουμε να κλείσουμε τα βλέφαρα μας. Το μόνο ενοχλητικό αποτέλεσμα είναι να νιώθεις τα μάτια σου στεγνά όταν ξυπνήσεις όπως περιγράφεις πιο πάνω αλλά γι' αυτό μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα απλό κολλύριο (θα το ζητήσεις ως 'τεχνητά δάκρυα' από το φαρμακείο) το οποίο θα σε ανακουφίσεις αμέσως.
Τέλος, το να παραμιλάς ή να απαντάς σε ερωτήσεις την ώρα του ύπνου δείχνει και αυτό μεγάλη ψυχική ένταση. Ιδιαίτερα το παραμιλητό συμβαίνει όταν κάποιος βλέπει πολύ έντονα όνειρα στα οποία νιώθει συναισθηματική αναστάτωση και προσπαθεί να εκφραστεί μέσα από έναν διάλογο.
Όλα αυτά μαζί δείχνουν ότι πρέπει να φροντίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να κοιμάσαι περισσότερες ώρες, να μην επιτρέπεις να σε ξυπνάνε άνευ λόγου και να αρχίσεις να ασχολείσαι εκτός από τις υποχρεώσεις σου και με κάποια πράγματα που σου δίνουν χαρά και σε χαλαρώνουν και ιδιαίτερα σε συναναστροφές με άτομα της ηλικίας σου. Στρέφοντας την προσοχή σου προς τα έξω, θα πάψεις να παρατηρείς και ν' αναλύεις τόσο πολύ το κάθε τι που σου συμβαίνει -η τόσο μεγάλη αυτοανάλυση δεν κάνει καλό- και θα αποκτήσεις μια πιο σταθερή ισορροπία στη ζωή σου.
