Η ίδια δήλωσε στην εφημερίδα “Καρφί”: «Το σκέφτομαι κάθε βράδυ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, όχι για τους ανθρώπους του χώρου, που δεν έχω κανένα παράπονο γιατί μου έχει φερθεί πολύ όμορφα ο χώρος, εξαιρώ μικρότητες και μικροψυχίες ασήμαντες, οι λόγοι είναι βιοποριστικοί. Έχει δυσκολέψει ο χώρος της Τέχνης, θεωρείται χόμπι ή πολυτέλεια και το απαξιώνουν όλοι. Είμαστε μια χώρα που προσπαθούν να καταστρέψουν την παιδεία και τον πολιτισμό της.

Η υποκριτική δεν έχει τη θέση και την ιερότητα που είχε κάποτε, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Αν και οι Έλληνες δεν μπορούν χωρίς ψυχαγωγία, είναι περασμένο στο DNA μας. Απλώς δεν ξέρω κατά πόσο ο ηθοποιός ως ιατρός της ψυχής έχει τη θέση που του αρμόζει σαν ανθρώπινο ον στην κοινωνία. Μένω λοιπόν στο χώρο γιατί είναι ο τρόπος να εκφράζομαι, να επικοινωνώ με τους άλλους ανθρώπους, ανοίγει η ψυχή μου, δεν μπορώ διαφορετικά. Την τέχνη τη θεωρώ θρησκεία».