Έχει μαζέψει μέχρι τώρα 110 σκηνοθέτες και 37 ηθοποιούς ανεβάζοντας παραστάσεις που έχουν το low μόνο μπροστά από το budget χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στην ποιότητα αποδεικνύοντας πως τα καλύτερα εφέ γίνονται τα πιο απλά πράγματα. Το Low Budget Festival σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο θα μιλήσει για δεύτερη φορά γαλλικά και από 13 μέχρι 28 Απριλίου θα γεμίσει το Γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με γαλλικά έργα και τέσσερις ομάδες με μερικούς από τους πιο ταλαντούχους θεατρανθρώπους των σκηνών.

Χθες στο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου στο οποίο βρίσκονταν και κάποιοι από τους ηθοποιούς των έργων, ο εμπνευστής του φεστιβάλ Λάκης Λαζόπουλος, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια Άννα Βλαβιανού και οι τέσσερις σκηνοθέτες Μαριάννα Κάλμπαρη, Δημήτρης Λιγνάδης, Σύλβια Λιούλιου, Έκτορας Λυγίζος ανακοίνωσαν το πρόγραμμα και μίλησαν για τα έργα που θα ανεβάσουν, τους συντελεστές αλλά και για το πώς, η τέχνη θα καταφέρνει να παραμένει στο φως, παρ’ όλες τις δυσκολίες.

Eπιμέλεια/ Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

«Σε αυτήν την εποχή που αφήνονται ερείπια, εκείνο που τελικά θα μείνει για το μέλλον είναι οι σκέψεις μας, το πώς νιώθουμε κι αυτό που δημιουργούμε σήμερα.»

Η Άννα Βλαβιανού πριν προλογίσει τους παρευρισκόμενους ανέφερε πως πρόκειται για «σκηνοθέτες καταξιωμένους που όμως δεν σταματούν να πειραματίζονται» και ο «πραγματικός αναρχικός» κατά τον Δημήτρη Λιγνάδη, , Λάκης Λαζόπουλος με τη σειρά του ανέφερε πως τώρα που τίποτα δεν είναι λογικό κι ακόμα κι οι αριθμοί παραλογίζονται, το μόνο που μένει ακέραιο είναι η τέχνη γιατί κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν.

Επίσης σχολίασε εύστοχα πως «στα δελτία ειδήσεων παρακολουθούμε σκηνές που μοιάζουν με σκηνές από Ιονέσκο και το σοβαρά βλέμματα των πολιτικών προσπαθούν να κρύψουν την βαθιά τους ηλιθιότητα» και μίλησε για την αμοιβαία εκτίμηση Ελλήνων και Γάλλων λέγοντας αστειευόμενος πως στο μέλλον « η Γαλλία θα αποτελέσει τον δεύτερο άξονα της μισής Ευρώπης οπότε ίσως είναι καλό να έχουμε καλές σχέσεις από τώρα».

«Τα νιάτα δεν είναι αυταξία, αλλά ψυχική και πνευματική κατάσταση. Είσαι νέος; Κυνήγα το άγνωστο, το δύσκολο, ρίσκαρε!»

Ο πρώτος σκηνοθέτης που πήρε το λόγο ήταν ο Λιγνάδης ο οποίος ανέλαβε το γοητευτικά δύσκολο έργο όπως χαρακτήρισε το «Η θύελλα επιμένει» και οι πρωταγωνιστές του (Μάνος Σταλάκης, Βασίλης Μπουλουγούρης) ως ο Ψ και ο Χ , θα δηγηθούν την παράσταση στους θεατές και θα δείξουν πως αντιμετώπισαν τους ρόλους. Ως ποδοσφαιρόφιλος, έμπλεξε τη θεατρική σκηνή στα δίχτυα και συμπλήρωσε πως δεν ξέρει αν θα βάλει 5 γκολ αλλά το θέμα είναι αν θα τα βάλει.

«Μ’ άρεσε γιατί δεν ήταν του γούστου μου» είπε επιπλέον για το έργο του Ενζό Κορμάν κι όσον αφορά το φεστιβάλ ισχυρίστηκε πως είναι «ένα μεγάλο άνοιγμα για τους νέους όχι στην ηλικία αλλά στη σκέψη». Επιπλέον θεωρεί πως είναι χρέος της γενιά του να διδάξουν πως η τέχνη δεν είναι θέμα χρημάτων αλλά το παν είναι να ερωτευτείς κάτι και αυτό τον έρωτα να τον κυνηγήσεις ακόμα και με 5 ευρώ.

«Σε κάθε καλλιτεχνικό έργο συνδέομαι μέσω των ανθρώπων»

Η Σύλβια Λιούλιου που ακολούθησε ασχολήθηκε με το θέατρο εξαιτίας του προλαλήσαντα όπως ανέφερε πριν ξεκινήσει να μιλάει για το «Στο σπίτι περιμένοντας τη βροχή». Αναφέρθηκε με τα καλύτερα λόγια για την Ιωάννα Παππά και την Έλενα Τοπαλίδου με τις οποίες συνεργάζονται στην εν λόγω παράσταση και νιώθει σαν να τραβάει ένα νήμα από το παρελθόν στο παρόν. «Σε κάθε καλλιτεχνικό έργο συνδέομαι μέσω των ανθρώπων» ανέφερε και τόνισε πως όταν της έκαναν την πρόταση από το Low Budget βρισκόταν σε ένα καλλιτεχνικό αδιέξοδο.

Πιστεύει πως το δραματικό έργο του Ζαν Λυκ Λαγκάρς «είναι ένα υψηλής ποίησης έργο.» και στη δική της εκδοχή οι δύο γυναίκες οι οποίες αναμετρώνται με την απελπισία θα είναι φορείς της ποιήσεως και θα αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς ψυχισμούς.

Ο Έκτορας Λυγίζος δεν ήξερε από πριν τον συγγραφέα των «Πολεμιστών», Φιλίπ Μινυανά και θεωρεί τυχερό τον εαυτό του που θα έπεσε σ εκείνον η« πικρή κωμωδία του στα όρια της φάρσας». Έχει στην ομάδα του τους Γιάννη Παπαδόπουλο, Γιάννη Κλίνη, Έλενα Μεγγρέλη και μπορεί Οι πρόβες να είναι λίγες όμως όπως είπε «Μπορεί να φάμε το κεφάλι μας αλλά δεν πειράζει».

«Λίγα χρήματα δε σημαίνει έκπτωση στα όνειρα».

Τέλος, η Μαριάννα Κάλμπαρη θα αναστατώσει το Γκαράζ μαζί με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου και την ομάδα «ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ» (αλφαβητικά): Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννης Καπελέρης, Φωτεινή Μπακλατζίογλου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.) τα μέλη της οποία τυγγάνουν να είναι και πρώην μαθητές της.

Πήραν τον αυτοβιογραφικό μονόλογο του Γκιγιόμ Γκαλιέν, «Γκιγιόμ Γκαλιέν»… βάζοντας περισσότερο κόσμο ανάμεσα στον κεντρικό ήρωα και πιστεύει πως «είναι μεγάλο στοίχημα» που καταπιάνονται μ’ αυτό το έργο. Την εντυπωσίασε η ζωντανή γραφή του και οι κωμικοτραγικές περιπέτειες της ιστορίας του Γικιόμ που τον βασανίζει η ερωτική του ταυτότητα και για το φαινόμενο low ή no budget που έχει γίνει της μόδας στα θέατρα υποστήριξε πως «Λίγα χρήματα δε σημαίνει έκπτωση στα όνειρα».

*Σημείωσε όλες τις λεπτομέρειες του Low Budget Festival αλά γαλλικά:

13- 14 -15- 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

«Η θύελλα επιμένει» του Ενζό Κορμάν

Ώρες έναρξης: 19.30 (13/4) & 21.30 (14-16/4)

Η επί σκηνής «πρόταση» κάθε σκηνοθέτη, δεν είναι παρά ένα κλάσμα. Οι δύο όροι του οποίου είναι αφενός η αρχική «ανάγνωση» του έργου, το «όραμα», η «σύλληψη» της απόδοσής του και, αφετέρου, οι δυνατότητες σκηνικής πραγμάτωσης των... παραπάνω, σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες, τις οποίες επιβάλλουν τα δεδομένα: χώρος παράστασης/χρόνος δοκιμών/παροχές παραγωγής/έμψυχο υλικό κλπ. Αυτό το «παιχνίδι» της αναλογίας μεταξύ... διαθέσεων και διαθεσιμοτήτων, μεταξύ ιδεατού και εφικτού, με λίγα λόγια, μεταξύ του «θέλω» και του «μπορώ», είναι που για ‘μενα κάνει μαγευτικό το δύσβατο μονοπάτι κάθε σκηνοθεσίας.

Είναι αυτό το παιχνίδι το οποίο σκέφτηκα να «διατηρήσω» επί σκηνής στην παράσταση του έργου του Κορμάν: Ενός έργου που, ανεξαρτήτως... πλοκής, μιλάει για τον ηθοποιό ως άνθρωπο μα και ως καλλιτεχνική «ψυχοσύνθεση», για τα ερέβη της ανθρώπινης ψυχής, για την απομυθοποίηση των ανθρώπινων «ιστοριών»! Και όλα αυτά τα εκφράζει με ένα... κρυπτικό τρόπο, με ένα κείμενο φαινομενικά ρεαλιστικό αλλά κατά βάθος βαθειά ποιητικό. Έτσι λοιπόν, κράτησα την παράσταση ως ένα... παιγνιώδες σκαρίφημα, μια απόπειρα σκηνικής ανάγνωσης του έργου κατά την οποία οι δυο ηθοποιοί πασχίζουν να προσπελάσουν τους δυο ρόλους, χρησιμοποιώντας τα μέσα που υποβάλλει ο συγκεκριμένος σκηνικός χώρος, τις δυνατότητες του αυτοσχεδιασμού, μα-κυρίως-το «εξουσιαστικό» χιούμορ με το οποίο είναι ενδεδυμένο το εξαιρετικό τούτο έργο! Δ.Λ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Μετάφραση: Μαρία Ευσταθιάδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μητροπούλου
Επιμέλεια κοστουμιών: Εύα Νάθενα
Παίζουν: Μάνος Σταλάκης, Βασίλης Μπουλουγούρης

17- 18 -19- 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

«Στο σπίτι περιμένοντας τη βροχή» του Ζαν Λυκ Λαγκάρς

Ώρες έναρξης: 23.30 (17 & 20/4), 21.30 (18 & 19/4)

Δύο γυναίκες αναμετρώνται με την έννοια της αναμονής και της διάψευσης των ελπίδων. Δύο γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι μία -η ίδια- ή και κάθε γυναίκα, αντιμέτωπες με το πένθος. Τραγικές ηρωίδες που στέκονται στο κατώφλι μιας αστικής πόρτας για να υποδεχθούν εκείνον που θα έρθει ή για να ξεπροβοδίσουν εκείνον που φεύγει για πάντα. Μια ελεγεία στον ανθρώπινο πόνο. Μια ελεγεία στη γυναικεία ύπαρξη που ορίζεται από την έννοια της καρτερικότητας σε ένα γαλλικό έργο που αναζητά τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική τραγωδία και δικαιώνεται μέσα από τον τσεχωφική και τη μεταγενέστερη ευρωπαϊκή δραματουργία.

Λόγοι-μονόλογοι γυναικών που προσπαθούν εμμονικά να βρουν τις κατάλληλες λέξεις για να χωρέσουν τον ανθρώπινο πόνο και βρίσκονται διαρκώς αντιμέτωπες με την έννοια της αποτυχίας του προφορικού λόγου. Πόσες λέξεις χρειάζονται άραγε για να εκτονωθεί το πένθος για έναν αδερφό ή ένα γιο, έναν άνδρα που τον περιμένεις αιώνες και που φτάνει «με τα μάτια του ποτέ ξανά ανοιχτά» μόνο και μόνο για να σε βυθίσει στην αέναη απουσία της ελπίδας; Ο Ζαν Λυκ Λαγκάρς αθροίζει στο έργο του «Στο σπίτι περιμένοντας τη βροχή» όλες τις σταγόνες της γυναικείας απελπισίας. Είναι ακριβώς τόσες όσες χωρούν σε ένα σπίτι με γυναίκες που πενθούν για το θάνατο ενός αγοριού – του μόνου αγοριού της οικογένειας. Σ.Λ.

Μετάφραση: Δημήτρης Φίλιας
Σκηνοθεσία-Δραματουργική Επεξεργασία: Σύλβια Λιούλιου
Ηχητική Εικόνα: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Κοστούμια: Βέρικο Μγκελάτζε
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θεανώ Βασιλείου
Παίζουν (αλφαβητικά): Ιωάννα Παππά, Έλενα Τοπαλίδου

21- 22 -23- 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

«Οι Πολεμιστές» του Φιλίπ Μινυανά

Ώρα έναρξης: 21.30

Τρεις στρατιώτες επιστρέφουν από το μέτωπο αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Θα συναντήσουν στο ίδιο μέρος τη γυναίκα της ζωής τους –αυτήν που υπήρξε ερωμένη και των τριών στη διάρκεια του πολέμου. Θα τη διεκδικήσουν πρώτα με τα λόγια κι έπειτα με τον μόνο τρόπο με τον οποίο έχουν εκπαιδευτεί να λύνουν τις διαφορές τους: κάνοντας πόλεμο.

Τέσσερα πληγωμένα παιδιά που αναγκάστηκαν να ενηλικιωθούν απότομα, αλλά κανένα τους δεν έχει πραγματικά μεγαλώσει. Τέσσερα παιδιά που έχουν ανάγκη να πουν τις ιστορίες τους από τον πόλεμο, αλλά ακόμα πιο πολύ να ξαναζήσουν τις ιστορίες αγάπης που αφήσανε στη μέση. Ένα ιδιόμορφο ραντεβού μιας Πηνελόπης με τρεις επίμονους μνηστήρες γραμμένο ως πολεμική και ερωτική κωμωδία, παιγμένο ως φαρσοκωμωδία με φόντο τον πόλεμο και στημένο ως γιορτή προς τιμήν των πεσόντων. Ε.Λ.

Μετάφραση: Ιωάννα Μαμακούκα
Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Σκηνικό-κοστούμια: Κλειώ Μπομπότη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Βλασσοπούλου
Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου
Παίζουν: Γιάννης Παπαδόπουλος, Γιάννης Κλίνης, Έλενα Μεγγρέλη, Έκτορας Λυγίζος

25- 26 -27- 28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

«Γκιγιόμ γλυκιά μου» του Γκιγιόμ Γκαλιέν

Ώρα έναρξης: 21.30

«Η πρώτη μνήμη που έχω από τη μητέρα μου: είμαι τεσσάρων με πέντε ετών. Η μαμά καλεί τους αδελφούς μου και μένα να φάμε φωνάζοντας: “Αγόρια και Γκιγιόμ! Τρώμε!”… Η τελευταία φορά που μίλησα στη μητέρα μου ήταν προχτές. Κλείνοντας το τηλέφωνο μου είπε : “Φιλάκια γλυκιά μου!”. Ας πούμε λοιπόν ότι ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο φράσεις, υπήρξε κάποια παρεξήγηση…»

Αυτή ακριβώς η «παρεξήγηση» ώθησε τον κωμικό ηθοποιό και σκηνοθέτη Γκιγιόμ Γκαλιέν να γράψει έναν καθαρά αυτοβιογραφικό μονόλογο με αφοπλιστική ειλικρίνεια, τρελό χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Επισημαίνει ότι δε θέλει να γκρινιάξει ή να δώσει εξηγήσεις για τη ζωή του, απλώς να λύσει αυτή την παρεξήγηση που τον οδήγησε σε μια σειρά από απίστευτες, κωμικοτραγικές περιπέτειες που πέρασε θέλοντας και μη, μέχρι να ανακαλύψει τι στ’ αλήθεια θέλει και ποιος πραγματικά είναι. Κεντρικό θέμα της παράστασης, λοιπόν, είναι η πορεία που διαγράφει κανείς προσπαθώντας να ορίσει την ερωτική του ταυτότητα και συμπεριφορά, αλλά και την ίδια τη ζωή που επιθυμεί να ζήσει εγκαταλείποντας τη σφαίρα επιρροής της οικογένειάς του. Αν καταφέρει φυσικά να την εγκαταλείψει…

Ο Γκιγιόμ-Βασίλης Μαυρογεωργίου στήνει με τη βοήθεια των «ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ» συμπρωταγωνιστών του, ένα αυτοσχέδιο «σόου» προς τιμήν της μητέρας του. Στόχος του, να ζωντανέψει με πολύ χιούμορ τις περιπέτειες που σημάδεψαν τη ζωή του για να καταφέρει να της πει επιτέλους ότι... Μ.Κ.

Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννης Καπελέρης
Παίζουν: Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα «ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ» (αλφαβητικά): Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννης Καπελέρης, Φωτεινή Μπακλατζίογλου, Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Κώστας Σιλβέστρος.

INFO
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος

Γενική είσοδος: 10 ευρώ

Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει 29 Μαρτίου

Προπώληση: www.mcf.gr, στα καταστήματα Public και στα Ταμεία του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, 210 3418579 (Δευ-Παρ 11:00 - 14:00)