Αν και το ενδιαφέρον για νεανικές ταινίες τρόμου δεν δείχνει να φθίνει στο ελάχιστο, η αισθητική τους συχνά τείνει... εκ παραδρομής στην παρωδία. Δεν είναι απλά το μονότονο μοτίβο των θανάτων ανά δεκάλεπτο που ταλαιπωρεί τον θεατή στο φιλμ του Γουόνγκ, αλλά οι κάθε λογής απίστευτες συμπτώσεις και τα μοιραία, υποτίθεται, συμβάντα που οδηγούν στα φονικά συχνά με τρόπο αθέλητα αστείο. Είναι φανερό ότι η σειρά του Final Destination δεν δημιουργήθηκε με τη φιλοδοξία να ανανεώσει τα νεανικά θρίλερ, αλλά έγινε με παντελή έλλειψη φαντασίας και αγάπης για το σινεμά του τρόμου. Δεν θα καταφέρει να βρει θέση ούτε στα καλά ράφια των βιντεοκλάμπ, στα οποία θα το δούμε πολύ σύντομα.Α.Κ.