Ο Κώστας Φιλίππογλου είναια από τους σκηνοθέτες που σε όλες του τις παραστάσεις θα προσθέσει κάτι διαφορετικό, και ονειρικό. Εικόνες που δεν φανταζόσουν ότι θα μπορούσαν να ταιριάξουν με τις ιστορίες του αλλά είναι σα να γεννήθηκαν μέσα σ' αυτές. Έντονα φορτισμένες χορογραφίες , συμβολισμοί και καμία στατικότητα. Όπως συμβαίνει με την δική του εκδοχή στον “Προμηθέα Δεσμώτη”, ένα έργο απο τη φύση του στατικό και λιτό σε πρώτη ανάγνωση που όμως έχει πολλές προεκτάσεις και δυνατότητες να απογειωθεί αν δεν παραμείνει σε κάποιο κλασσικό ανέβασμα.
Ο Τάσος Νούσιας στον πρωταγωνιστικό ρόλο με τους Δημήτρη Κουρούμπαλη(Ερμής, Κράτος), Γεράσιμο Γεννατά(Ήφαιστος, Ωκεανός), Marlene Kaminski (Ιώ), Ίριδα Μάρα και Αικατερίνη Λούρα (Κορυφαίες Χορού) και τις Δέσποινα Λαγουδάκη, Χριστίνα Μπίτου, Βιβή Μπουτάτη, Πηνελόπη Μωρούτ, Νατάσα Σαραντοπούλου (Χορός) ξεκινούν την καλοκαιρινή τους περιοδεία στις 4 Ιουλίου από το Ευριπείδιο Θέατρο Σαλαμίνας και κάποιες μέρες πριν αφήσουν την Αθήνα, μπήκαμε σε μία πρόβα τους για να κρατήσουμε τις παραπάνω φωτογραφίες.
Όπως λέει ο σκηνοθέτης:
"Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, είναι μια τραγωδία που από γραφής μοιάζει ακίνητη. Είναι απλή, δωρική και λιτή με υπεραναπτυγμένο τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Είναι ένα έργο πολιτικό, έντονα ποιητικό -ιδίως στην έξοχη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα- γεμάτο από μεταφυσικά και μυθολογικά στοιχεία. Ο Αισχύλος ήταν υπέρμαχος της Αθηναϊκής δημοκρατίας αλλά και λάτρης της μεταφυσικής. Ήταν μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια αλλά και ένας καλλιτέχνης βαθιά Διονυσιακός. Η αγάπη του για το κρασί, τα μυστήρια και την έκσταση, ήταν παροιμιώδης. Πίσω από τις λέξεις του, κρύβονται δεκάδες σύμβολα και κρυφά νοήματα.
Και θα βρίσκονται εκεί στους αιώνες, περιμένοντας τους μύστες να τα ανακαλύψουν. Όταν λοιπόν άρχισα να προσεγγίζω κινησιολογικά και με έντονη σωματικότητα, όλες αυτές τις περιγραφές του Προμηθεϊκού λόγου, άρχισαν να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μου εικόνες ονείρων, γεμάτες από ψυχαναλυτικά σύμβολα. Και εγώ οδηγώντας το, άρχισα να βιώνω αρχέγονα συναισθήματα. Συνεχίζοντας να δουλεύω σε αυτό τον δρόμο της κίνησης και των εικόνων, ξεδιπλωνόταν μπροστά μου ένας κόσμος μαγικός.
Έτσι, η φαινομενικά πιο ακίνητη και εγκλωβιστική τραγωδία, έγινε μια παράσταση με πλούσιες εναλλαγές εικόνων. Μια παράσταση έντονα κινητική και συγκινητική. Όλα τα μυστικιστικά ή Πυθαγόρεια σύμβολα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις του Αισχύλου, πήραν τη θέση τους. Έφυγαν από τον κόσμο της κατανόησης και της ανάλυσης, και βρέθηκαν βαθιά μέσα στον κόσμο της μαγείας και τις εικόνες των ονείρων. Και βρήκαν οι λέξεις και η ποίηση του Αισχύλου την δυναμική τους. Βρήκαν την έντασή τους, βρήκαν την ύλη τους. Γιατί είναι φτιαγμένες απ την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα, όπως και όλοι εμείς, κατά τον William shakespeare."
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
