Με φόντο την κορεσμένη από εκδηλώσεις Μότσαρτ φετινή χρονιά, λόγω των εορτασμών για τη 250ή επέτειο από τη γέννηση του παιδιού θαύματος του Σάλτσμπουργκ, παρουσιάστηκε στη Βιένη το Σαββατοκύριακο μια πετυχημένη παρωδία, η παράσταση "Μισώ τον Μότσαρτ" του Μίκαελ Στούρμινγκερ.

Το θεατρικό μιούζικαλ, διάρκειας δυόμισι ωρών, στη σκηνή του Theater an der Wien, παρουσιάζει τον εφιάλτη ενός διάσημου διευθυντή ορχήστρας που θυσιάζει τον Μότσαρτ προσπαθώντας ν' ανεβάσει το "Μαγεμένο Αυλό" με τραγουδιστές, καρικατούρες του βιενέζικου κόσμου της μουσικής, μπερδεμένους στις ίντριγκές τους.

Το σενάριο, με ειρωνεία, χιούμορ και χυδαίο λεξιλόγιο, αναμιγνύει τον καλλιτεχνικό κόσμο με εκείνον της πραγματικής ζωής: μια υψίφωνος που τραγουδά κάτω από το ντους, μια νεαρή μονωδός που κοιμάται με τον αρχιμουσικό, μια ντίβα που είναι κολλημένη στο ακουστικό του τηλεφώνου στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της, μια συνέντευξη Τύπου με ιδιαίτερα φιλική κριτική του έργου. Η μουσική, του συνθέτη Μπέρνχαρντ Λανγκ από το Λιντς (νότια Αυστρία), είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα ήθελε ο Μότσαρτ, εκπλήσσει με έναν ατονικό νεωτερισμό και την υπερβολή των ειδικών εφέ που συμπληρώνουν κομμάτια της σύγχρονης μουσικής.

Οι τραγουδιστές, κατά τις πρόβες της παράστασης τραυλίζουν, θυμίζοντας τους χαραγμένους δίσκους βινυλίου, ενώ ο μαέστρος επηρεασμένος από τα σκαμπανεβάσματα της συναισθηματικής του ζωής είναι ανίκανος να διευθύνει την ορχήστρα και τους σολίστ του.

Στα μελοποιημένα κείμενα, τα οποία εναλλακτικά ερμηνεύονται στα γερμανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά, ανακατεύεται η ποίηση με τη φιλοσοφία, την πολιτική, οι απογοητεύσεις, οι φιλοδοξίες και οι εμμονές των ηρώων του έργου, με τους μεν να απεχθάνονται τον Μότσαρτ και τους άλλους να βασανίζονται από την ιδέα ότι δεν τον τιμούν όπως του πρέπει...