Δύο σπουδαίους ηθοποιούς, πιστούς στο θέατρο, τη Ράνια Οικονομίδου και τον Δημήτρη Καταλειφό, για δύο κορυφαία έργα του σύγχρονου θεάτρου επέλεξε για το φετινό ρεπερτόριο του «Απλού Θεάτρου» ο Αντώνης Αντύπας.
Οι δύο Ελληνες ηθοποιοί, συνεργάτες εδώ και πολλά χρόνια (Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Εμπρός), πέρσι έπαιξαν μαζί στο Απλό Θέατρο στο έργο του Ο’ Νιλ που σκηνοθέτησε ο Αντύπας, «Το ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα». Φέτος, στο ίδιο θέατρο και με τον ίδιο σκηνοθέτη, πρωταγωνιστούν σε διαφορετικά έργα. Η Ράνια Οικονομίδου ερμηνεύει τη Γουίνι στο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, «Ευτυχισμένες Μέρες» και ο Δημήτρης Καταλειφός υποδύεται τον επιστάτη Ντέιβις στο έργο του Χάρολντ Πίντερ, «Ο Επιστάτης».
Η επιλογή των δύο συγκεκριμένων έργων από το Απλό Θέατρο έγινε γιατί «φαίνεται να τα συνδέει η υπόγεια επικοινωνία τους με τα βαθύτερα νοήματα του αρχετυπικού αριστουργήματος «Περιμένοντας τον Γκοντό». Δύο νομπελίστες συγγραφείς καταθέτουν μέσα από τα έργα τους την αγωνία τους για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την ανθρώπινη μοναξιά, τον θάνατο, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης και την ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία».
Ο «Επιστάτης» είναι το έργο που έκανε διάσημο τον Πίντερ στην Αγγλία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Γραμμένο το 1951 παρουσιάστηκε στις 27 Απριλίου 1960 στο Arts Theatre London και έναν μήνα αργότερα μεταφέρθηκε στο Duchess, όπου έδωσε 444 παραστάσεις. Στο προφανές επίπεδο του «Επιστάτη», ένας γερο-αλήτης, ο επιστάτης, εισβάλλει σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, το οποίο διεκδικούν δύο αδέρφια. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις των τριών ανθρώπων καθορίζονται από το αιώνιο παιχνίδι εξουσίας, κατοχής και επιβολής. Με τον «Επιστάτη» ο Πίντερ αφηγείται την ιστορία της κοινωνικής ζωής, της ανθρώπινης απόπειρας συμβίωσης και συνύπαρξης, αναλύοντας τα τεχνάσματα, τις παγίδες, τις μεταμορφώσεις, χρησιμοποιώντας όλο το οπλοστάσιο της λεκτικής και σωματικής βίας μέσα σε αυτό τον ατελείωτο πόλεμο για επιβίωση και επιβολή. Η παράσταση θα παρουσιαστεί τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου με τους Δημήτρη Καταλειφό, Δημοσθένη Παπαδόπουλο και Χάρη Φραγκούλη, μετάφραση Κώστα Σταματίου, σκηνικά-κοστούμια Μαγιούς Τρικεριώτη, μουσική Ελένης Καραΐνδρου και φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου.
Στα μέσα του Γενάρη θα ζωντανέψει το κωμικοτραγικό μπεκετικό σύμπαν των «Ευτυχισμένων Ημερών» σε μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, μουσική Ελένης Καραΐνδρου σκηνικά κοστούμια Γιώργου Πάτσα και με τους Ράνια Οικονομίδου και Κώστα Γαλανάκη.
Η ηρωίδα του Μπέκετ, Γουίνι, θαμμένη σε ένα λοφάκι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, είναι το δραματικό πρόσωπο που κατορθώνει να δαμάσει τη μελαγχολία και να διασκεδάσει τη φθορά χάρη σε μια σοφή και λυτρωτική αισιοδοξία. Είναι μια φιγούρα μέσα από την οποία ο Μπέκετ αναζητεί το νόημα της ύπαρξης, ψηλαφώντας τις τεταμένες σχέσεις που δένουν τα πρόσωπα μεταξύ τους και το καθένα με το σύμπαν, με το παρελθόν και το παρόν.
Οι «Ευτυχισμένες Μέρες» παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις 17 Σεπτεμβρίου 1961 στην Νέα Υόρκη στο Cherrylane Theatre, σε σκηνοθεσία Alan Schneider, με τη Ruth White που πήρε το βραβείο Obie για την ερμηνεία της. Το 1963 το έργο ανεβαίνει στο Παρίσι από τη Μαντλέν Ρενό στη γαλλική μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα και έκτοτε γνωρίζει θριαμβευτική καριέρα σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Οι πρώτες ερμηνεύτριες της Γουίνι στην Αθήνα ήταν η Βάσω Μανωλίδου και η Χριστίνα Τσίγκου.
