Το kiku δεν ήταν μόνον το καλύτερο ιαπωνικό εστιατόριο στη χώρα μας (στo κέντρο της Αθήνας μέχρι πρότινος)· ήταν και ένα από τα πιο low profile εστιατόρια, ακόμη και όταν τα βραβεία και οι διακρίσεις έπεφταν βροχή κάθε χρόνο.
Η ιδιοκτησία του εστιατορίου είχε υιοθετήσει μια εσωστρεφή συμπεριφορά που ήθελε να αποδείξει την αξία του μόνον από τις επιδόσεις του στη γεύση και την τεχνική. Ηταν (το χειμερινό Kiku) ένα εστιατόριο που απευθυνόταν και απευθύνεται σε υψηλά βαλάντια και στους μυημένους της κουζίνας της Απω Ανατολής. Οχι πως αυτό άλλαξε. Αυτό που μοιάζει να αλλάζει είναι η φιλοσοφία της νέας ιδιοκτησίας (ανέλαβε από φέτος τον χειμώνα), η οποία φαίνεται να είναι πιο εξωστρεφής. Ετσι, λοιπόν, έχουμε το Kiku που αποφάσισε να «δροσιστεί» στο γνώριμο περιβάλλον του Balux.
Στον καταπράσινο χώρο, λοιπόν, στον Αστέρα της Γλυφάδας, το Kiku έρχεται να αγκαλιάσει την πισίνα, τουλάχιστον στις τρεις πλευρές της, και να «ποζάρει» ως εστιατόριο στη μεγάλη πλευρά της πισίνας ενώ οι άλλες δύο, οι μικρότερες, του δίνουν μια πιο χαλαρή, καλοκαιρινή και μπαρίστικη αίσθηση.
Τα τραπέζια by the pool είναι προστατευμένα τα περισσότερα από σκέπαστρο. Πλαγίως, κυκλικές, exotic μπάρες αγκαλιάζονται από ολόλευκους lounge καναπέδες και χαμηλά τραπεζάκια για πολύχρωμα cocktails που μπορούν να συνοδεύσουν τα εξαιρετικά sushi, maki και sashimi, φτιαγμένα από τον άψογο τιμονιέρη της κουζίνας του, τον Tanaka Minoru.
Στα κρύα ορεκτικά έχουν αφήσει εποχή το Ika no mentaiko (σουπιά σερβιρισμένη με κόκκινα αυγά ψαριών), ενώ από τα ζεστά ορεκτικά το Yakitori, κομμάτια κοτόπουλου στο γκριλ, και η μελιτζάνα με γέμιση miso sauce ξεχωρίζουν. Στα πρώτα, προτιμούμε το yasai itame (ανάμικτα λαχανικά σοτέ) και τα dumpling με γέμιση γαρίδας στον ατμό. Για κυρίως επιλέγουμε μια tempura moriawase (επιλογή από γαρίδες, ψάρια και λαχανικά τηγανητά σε ελαφρύ χυλό με αυγό), μια και μιλάμε για την καλύτερη ίσως τεμπούρα της Ευρώπης. Εδώ θα απολαύσετε από τα ωραιότερα πιάτα με teriyaki σος. Η λίστα από sake είναι κορυφαία, ενώ δεν υστερεί η λίστα κρασιών.
Από τoν ΝΙΚΟ ΜΑΟΥΝΗ / Περιοδικό PAPER
