Αφήνοντας πίσω φοβίες και ανησυχίες, η Αναστασία Γκινάκη αποφασίζει να εκτεθεί μέσα από τον πιο οικείο τρόπο που ξέρει ένας καλλιτέχνης, μέσα από τη δουλειά της. Έτσι επιστρέφει στην προσωπική της Εδέμ μέσω της τέχνης αποκαλύπτοντας μας ένα δικό της μεταμοντέρνο, εικαστικό τοπίο. Η ψυχή βγαίνει σε κοινή θέα, γυμνές αλήθειες ξεπηδούν από τον καμβά, έτοιμες να τις αναγνωρίσει ο θεατής. Χωρίς να χάνεται η εξπρεσιονιστική διάθεση που τη χαρακτηρίζει, γεμίζει άδειους χώρους με ζωγραφικές φιγούρες και με έναν ιδιαίτερο τρόπο αποτυπώνει στα έργα της. Πλάθει διαφορετικούς κόσμους εμπλέκοντας φυσικά στοιχεία με το ανθρώπινο σώμα, πάντοτε σε σχέση συμπληρωματική. Οι μορφές συνυπάρχουν, αιωρούνται, εκτίθενται ακριβώς μπροστά μας.