Φτωχότερο το ελληνικό θέατρο μετά το «φευγιό» του Δημήτρη Οικονόμου (Κουτσογεωργακόπουλος), που έχασε τη μάχη για τη ζωή χθες το βράδυ, νικημένος από την ανίατη ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε χρόνια, σε ηλικία 57 ετών.

Η κηδεία του γίνεται σήμερα, στη 1 μ.μ., στο Α΄ Νεκροταφείο. Ηθοποιός ευρείας γκάμας, ανάλαφρος, με χιούμορ, «τραγικωμικός» αλλά και πολύ καλός δάσκαλος, ο Δημήτρης Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953.

Παιδί του «Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν» (αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του το 1977), ξεκίνησε την καριέρα του ως μαθητής της σχολής ακόμη, με σκηνοθέτες τον Κάρολο Κουν, τον Γιώργο Λαζάνη και τον Μίμη Κουγιουμτζή.

Ακολούθησε η συνεργασία του με το «Θεσσαλικό Θέατρο», τους θιάσους Ξένιας Καλογεροπούλου, Αλέκου Αλεξανδράκη, Νίκου Κούρκουλου, τη «Θεατρική Συντεχνία», «Νέα Σκηνή» Λευτέρη Βογιατζή, Βασίλη Διαμαντόπουλο, «Πράξη» της Μπέττυς Αρβανίτη, Μέγαρο Μουσικής, «Θέατρο του Νότου». Το ‘93 επιστρέφει στο «Θέατρο Τέχνης» («Βάτραχοι», «Πλούτος», «Δίδυμοι της Βενετίας», «Βασιλιάς Λιρ»). Παίζει στην Επίδαυρο στον «Ιωνα» (Εθνικό Θέατρο), συνεργάζεται με το «Απλό Θέατρο», ερμηνεύει τον μονόλογο «Η τελευταία Μάρθα» (Πολιτιστική Ολυμπιάδα). Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με τον Νίκο Καμτσή στο «Τόπος Αλλού»: «Περιμένοντας τον Γκοντό» και Ζορζ Νταντέν στον ομώνυμο ρόλο, που έμελλε να είναι ο τελευταίος του (2008-2009).

Το 1981 ίδρυσε με την πρώτη του εξαδέλφη Πέπη Οικονομοπούλου τον θίασο «Καθρέφτης». Είχε κάνει μεταφράσεις, ενώ είχε υπογράψει και αρκετές σκηνοθεσίες. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Ευγένιου Τριβιζά, «Βεάκη» και του «Θεάτρου Τέχνης», στους «Δεσμούς» καθώς και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε δημιουργήσει με την ηθοποιό Ναταλία Στυλιανού εργαστήριο δραματικής τέχνης.

Α. Καρ.