«Ακρόπολις Reconstruction» του Μιχαήλ Μαρμαρινού

26.03.2010
Νύχτα της Ανάστασης στον καθεδρικό της ΒΑΒΕΛ, στο κοιμητήριο των γενεών, όπου βρίσκονται θαμένες εξέχουσες προσωπικότητες της Πολωνικής Ιστορίας. Στην Κρακοβία. Εικόνες και αγάλματα από τις περίτεχνες ταπισερί - εκθέματα του περίφημου ναού - μουσείου αφυπνίζονται για μια μόνο νύχτα κάθε χρόνο, τη νύχτα της Ανάστασης και ζωντανεύουν μπροστά μας.

Νύχτα της Ανάστασης στον καθεδρικό της ΒΑΒΕΛ, στο κοιμητήριο των γενεών, όπου βρίσκονται θαμένες εξέχουσες προσωπικότητες της Πολωνικής Ιστορίας. Στην Κρακοβία. Εικόνες και αγάλματα από τις περίτεχνες ταπισερί - εκθέματα του περίφημου ναού - μουσείου αφυπνίζονται για μια μόνο νύχτα κάθε χρόνο, τη νύχτα της Ανάστασης και ζωντανεύουν μπροστά μας.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός με τη νέα του παραγωγή, το «Ακρόπολις Reconstruction», βασισμένη στο έργο του Στανίσλαβ Βισπιάνσκι (και την παράσταση του Γιέρζι Γκροτόφσκι) μάς προσκαλεί σε επίσκεψη σ’ ένα μουσείο και μας εισάγει σε έναν κόσμο φαντασιακό και ολίγον μεταφυσικό.

Επίσκεψη σε ένα κλασικό κείμενο, που παρουσιάζεται στο ΘΗΣΕΙΟΝ, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ από τις 8 Απριλίου - με μετάφραση από την πολωνική γλώσσα του Δημήτρη Χουλιαράκη.

Επτά ηθοποιοί αναδύονται μέσα από το νερό, διολισθαίνουν από τις περίτεχνες ταπισερί, ως άγγελοι, μνημεία, πρόσωπα της Ιουδαϊκής ιστορίας, ήρωες της Τροίας για να ζήσουν μια άλλη περιπέτεια. Και συχνά επιστρέφουν σε αυτό, ως ένας ποταμός της Λήθης.

Στην πρώτη πράξη, ως ένα ξύπνημα στη ζωή, αφυπνισμένα ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ανιχνεύουν την ενέργεια και τη μαγεία της επιθυμίας. Έλκονται το ένα από το άλλο, αγγίζονται και αναγνωρίζουν τα σώματα μέσω συναισθημάτων και ενστίκτων, οι άγγελοι ως μια ιστορική και αλληγορική εμπειρία αυτού που είναι το πιο δύσκολο: η επαφή με τον Άλλον.

Στη δεύτερη πράξη, το ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΣΤΑΣΙΜΟ με εικόνες από την Παλαιά Διαθήκη, οι ηθοποιοί αναβιώνουν στιγμιότυπα από ένα πραγματικό γεγονός, από το "ιστορικό μνημείο" της φημισμένης παράστασης Akropolis (1962), σε σκηνοθεσία Γιέρζι Γκροτόφσκι και συνομιλούν με το προβαλλόμενο αρχειακό υλικό της, επισύροντας μνήμες από την ιδιαίτερη ματιά του πολωνού σκηνοθέτη που αντιμετώπισε τους εύθραυστους ήρωες του Βισπιάνσκι ως έγκλειστους του Άουσβιτς.

Στην τρίτη πράξη, στη ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ, η πολεμοχαρής μυθολογία της Ιλιάδας ιδωμένη όμως από την πλευρά των έγκλειστων -πριν από το δικό τους ολοκαύτωμα- Τρώων και οι σαρκωμένες φιγούρες του Πριάμου, της Εκάβης, του Έκτορα και της Ανδρομάχης, του Πάρη, της Ελένης και της Κασσάνδρας κυριαρχούνται συθέμελα από την ακατάλυπτη δύναμη του τραγουδιού, που εγκαταλείπει τους θεατές, -όλους εμάς, επισκέπτες αυτού του παράδοξου μουσείου- στην υπόσχεση μιας ΑΝΟΙΞΗΣ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: "Μητέρα, ω μητέρα, ένα πουλάκι στη χούφτα μου να σπαρταράει, άκου! Η καρδιά του ανθρώπου!"

Εκτός από μηχανισμός λειτουργίας της Μνήμης μέσω της ανα-σύστασης, ο όρος "reconstruction" συνδέεται με το όραμα του Βισπιάνσκι για την "ανα-κατασκευή" του καθεδρικού ναού της Βαβέλ. Το 1904, που ο αυστριακός στρατός εκκενώνει το κάστρο της Βαβέλ στην Κρακοβία, ο Βισπιάνσκι οραματίζεται την μετατροπή του λόφου σε πολιτικό θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο και σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Στανίσλαβ Εκιέλσκι ετοιμάζει την πιο ασυνήθιστη πρόταση του, την "Ακρόπολη".

Σχέδιο για την ανακατασκευή της "Βαβέλ", ώστε να προσδώσει σε αυτόν μια χροιά ιστορικότητας, ανάλογη με αυτήν που σηματοδοτεί η Ακρόπολη για τους Έλληνες. Την ίδια χρονιά γράφει και το θεατρικό έργο Ακρόπολις, το οποίο προκάλεσε αντιπαράθεση με το θέατρο της Κρακοβίας και είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση παρουσίασης των έργων του.

Ένας από τους κλασικούς της Πολωνίας, ο Στανισλάβ Βισπιάνσκι (1869-1907) διακρίθηκε ως ζωγράφος, εικαστικός, δραματουργός και ποιητής. Έγραψε το Akropolis επηρεασμένος από τους ρομαντικούς, αλλά το ολοκλήρωσε στην ανατολή του μοντερνισμού, το 1904 κι ενόσω ήξερε ότι θα πεθάνει από σύφιλη. Χωρισμένο σε φαινομενικά αυτόνομες πράξεις- θραύσματα από την ιουδαϊκή ιστορία, την αρχαία ελληνική και την εσχατολογική μυθολογία, συνιστά έναν Τόπο συλλογικής μνήμης και Ιστορίας, όπου το πρώτο έκθεμα είναι η γλώσσα και το δεύτερο έκθεμα είναι τα σώματα μέσα στη γλώσσα. Άλλα θεατρικά έργα του είναι: ο Γάμος -που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αντρέι Βάιντα το 1973- Η επιστροφή του Οδυσσέα - που σκηνοθέτησε το Ταντέους Κάντορ το 1944-, Μπολέσλαβ ο τολμηρός, Μελέτη για τον Άμλετ κ.α.

Μετάφραση από Πολωνικά: Δημήτρης Χουλιαράκης
Σκηνοθεσία - Δραματουργική Επεξεργασία : Μιχαήλ Μαρμαρινός
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνογραφία: Αντώνης Δαγκλίδης
Κουστούμια: Ντόρα Λελούδα
Βοηθός Σκηνοθέτη : Μυρτώ Περβολαράκη
Σχεδιασμός Φωτισμών:Γιάννης Δρακουλαράκος
Β' βοηθός σκηνοθέτη - Διδασκαλία πολωνικών: Σταματίνα Παπαμιχάλη
Παίζουν: Θεοδώρα Τζήμου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Γιώργος Κριθάρας, Λάμπρος Φιλίππου, Τατιάνα Πίττα, Γιώργος Χριστοδούλου.

ΘΗΣΕΙΟΝ, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Τουρναβίτου 7 ΨΥΡΡΗ, ΑΘΗΝΑ
Τηλέφωνο: 210-3255444