(Από τη φωτό παίρνετε μια πολύυυυυ μικρή ιδέα)
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από εμάς κατά πάσα πιθανότητα (για να μην γράψω σίγουρα) δεν θα ζήσουμε ποτέ κάτι τέτοιο, όμως η Κατερίνα Σολδάτου το έζησε, το βίωσε στο χίλια τοις χιλίοις και το περιέγραψε στο star.gr, ταξιδεύοντας μας νοητά σε μια υπερβατική εμπειρία που αψηφά την βαρύτητα αλλά και τα ανθρώπινα όρια.
Αθλήτρια, χορεύτρια και πιστοποιημένη δασκάλα χορού (RAD) και aerial yoga, η Κατερίνα Σολδάτου έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια να πραγματοποιεί το όνειρό της, που είναι η σύνδεση των στοιχείων της φύσης (Γη, Νερό, Αέρας) με τον χορό, ενώ παράλληλα διατηρεί στο Ολυμπιακό Στάδιο τα τελευταία 4-5 χρόνια σχολή εναέριου χορού, την πρώτη στην Ελλάδα.
Αρχικά ο,τι έκανε το έκανε solo, και με τον καιρό στο πλευρό της βρέθηκε μια οργανωμένη ομάδα: «Όταν ξεκίνησα δεν υπήρχε καμία συγκεκριμένη ομάδα. Η όλη ιδέα με την Ελλάδα και τα διάφορα μέρη της, ξεκίνησε από ένα ταξίδι που είχα κάνει στην Σέριφο με ιστιοπλοϊκό. Ενώ είχα πάει για διακοπές, κρέμασα ένα πανί από το ιστιοπλοϊκό και άρχισα να κάνω χορογραφίες σε διαφορετικά μέρη γύρω από τη Σέριφο. Έπειτα άρχισε να με τραβά πολύ η ιδέα του να μπορώ μέσα από αυτό που γνωρίζω να κάνω καλά να αναδείξω τον τόπο μας, κάποια ιστορικά μνημεία? Μου άρεσε η σύνδεση της φύσης με το χορό και την ομορφιά της χώρας μας».
Όλα αυτά τα χρόνια, έχει κάνει πολλά projects τόσο εναέρια όσο και υποβρύχια (στη Σαντορίνη, στη Βάρκιζα και στην Πάρνηθα είναι από τα πιο εντυπωσιακά), ωστόσο το τελευταίο project στα Μετέωρα, ξεπερνά τόσο σε δυσκολία όσο και σε υπερθέαμα όλα τα υπόλοιπα: «Από τα Μετέωρα είδατε μόνο ένα ψήγμα. Η δυσκολία εκεί ήταν τεράστια γιατί ο άνεμος ήταν ανοδικός (από τα κάτω προς τα πάνω). Αυτό σημαίνει ότι ανεβαίνουν τα πανιά και αρχίζουν να δένονται πάνω, στην ασφάλεια, και μετά αν δεν ξεδεθείς δεν μπορείς να κατέβεις. Δεν είναι τόσο ευχάριστο» μας εξήγησε η Κατερίνα Σολδάτου, προσθέτοντας αστειευόμενη:
«Όπου και να πάω έχω θέμα με τον άνεμο. Πάντα έχω ισχυρό άνεμο. Με φωνάζουν και κορίτσι του ανέμου».
ΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ PERFORMANCE ΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ:
Αν νομίζετε πως ο ανοδικός άνεμος ήταν το μόνο πρόβλημα της Κατερίνας Σολδάτου, απατάστε. Όπως η ίδια μας περιέγραψε, «έπρεπε να πάμε από την πίσω μεριά του βράχου, να σκαρφαλώσουμε 400 μέτρα με μόνο τρεις ασφάλειες σ΄εκείνη την πλευρά, που θεωρείται ακραίο, και μετά να κατέβουμε άλλα 100 plus μέτρα για να φτάσουμε τα 250 μέτρα ώστε να με κατεβάσουν από εκεί. Δεν ήταν απλό project. Επί δυο ημέρες ήμασταν πάνω στο βράχο με άπειρο κρύο και δεν ήμουν καλά ντυμένη. Φόραγα μια ολόσωμη φόρμα χωρίς κάλτσες». Για να φανταστείτε για τι δυσκολία και υψόμετρο μιλάμε, η νεαρή αθλήτρια μας τόνισε πως «την συγκεκριμένη διαδρομή την έχουν κάνει πολύ λίγοι. Ούτε αναρριχητές δεν περνάνε από εκεί. Τόσο δύσκολη είναι. Είναι λίγο ακραίο».
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΡΕΜΕΣΑΙ ΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ ΣΕ 250 ΜΕΤΡΑ ΥΨΟΣ;
« Δεν μπορώ να εξηγήσω όλη αυτή την αίσθηση. Βάζοντας την σε λόγια, την αδικώ. Ο άνθρωπος που με ασφάλισε και είναι εξαιρετικός, ο Βασίλης ο Θεοδώρου, και ένας φωτογράφος που ήταν μέσα στο βράχο, καταλάβαιναν γιατί ήταν εκεί. Καταλάβαιναν τι τράβαγα και πόσο δύσκολο ήταν. Όταν ήμουν στο απόλυτο κενό ήταν όλα τέλεια. Εννοείται ότι ένιωθα φόβο αλλά ήταν πολύ διαχειρίσιμος. Ήταν και ένα πανέμορφο τοπίο. Φαίνεται λες και είμαι μέσα στη σπηλιά,αλλά είμαι πολλά μέτρα εκτός σπηλιάς, στο κενό. Πού αντιμετώπισε πρόβλημα;
«Όταν ήμουν μέσα στις χαράδρες του βράχου, υπήρχαν κάποια κενά μέσα από τα οποία πέρναγες χωρίς ασφάλεια και ήσουν στον αέρα. Εκεί είχα πρόβλημα. Όταν έβλεπα από μικρό άνοιγμα το βάθος, δηλαδή το πού είμαι. Αυτό με ενοχλούσε αλλά δεν το παραδεχόμουν. Προσπαθείς όμως και διαχειρίζεται τόσο τον φόβο σου όσο και το άγνωστο. Για μένα αυτό ήταν το στοίχημα. Να διαχειριστώ τον φόβο και αυτό που δεν γνωρίζω καθόλου».
Πηγή: Star
