Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης της γνωστής ηθοποιού στο περιοδικό Λοιπόν:
Πριν από λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή η μητέρα σου…
«Ναι, η μανούλα μου "έφυγε" το περασμένο καλοκαίρι, στις 10 Ιουλίου, και στις 11 Ιουλίου έπαιζα στην Ηλιούπολη… Λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά αυτό, βέβαια. Η μαμά ήταν ένας άνθρωπος που μας έλεγε πάντα: "σας εύχομαι να έχετε πάντα υγεία και δουλειά", δεν μας ήθελε κλειδωμένες στα φουστάνια της, κοντά της. Αισθάνομαι πολύ έντονη την παρουσία της, ότι χαίρεται. Η μάνα είναι μια πολύ σημαντική απώλεια, τώρα ένιωσα πραγματικά ορφανή. Ήταν η μικρότερη από τα αδέλφια της, τα οποία, όλα, είναι μια χαρά, ακμαία, αλλά εκείνη ήθελε να "φύγει", οπότε έπρεπε να την απελευθερώσουμε με αγάπη.»
Τι εννοείς λέγοντας «έπρεπε να την απελευθερώσουμε»;
«Ήθελε να "πάει" στον μπαμπά… Τη βλέπαμε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει να ζει άλλο, μου το είχε πει, πολύ καθαρά. Μου έλεγε μετά τον θάνατο του πατέρα μας: "Δεν ήθελα να ζήσω ούτε μια ώρα μετά τον πατέρα σας", απορούσε πώς είχαν περάσει 5 χρόνια και δεν είχε "φύγει" Η μάνα είχε γερή κράση, δεν είχε κάτι άσχημο, απλά έπεσε στην πλήρη και πολύ βαθιά κατάθλιψη, μετά την απώλεια του πατέρα μας.»
Τι στάθηκε παρήγορο για σένα, προκειμένου να αντιμετωπίσεις τη δυσκολία που δημιούργησε η απώλεια της μητέρας σου;
«Με παρηγόρησε το γεγονός ότι ήμασταν όλοι πολύ κοντά της, ότι το τελευταίο Πάσχα το είχα περάσει μαζί της, κολλημένη σ’ εκείνη… Έτσι θα μείνει στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή…»
