«Ήταν κάτι που δεν το είχα ζήσει. Κατά καιρούς έλεγαν για μένα διάφορα και δεχόμουν επιθέσεις, αλλά με τη δουλειά μου νομίζω άτι βούλωνα στόματα και με την προσέλευση του κόσμου σε ό,τι κάνω έδινα την απάντηση που έπρεπε. Αυτό γινόταν κατά αραιά διαστήματα και μπορούσα να το ελέγξω. Αυτό που έγινε με το πρωινό, το οποίο, απ' ό,τι έμαθα τελικά, γίνεται με όλους όσοι κάνουν πρωινές ή μεσημεριανές εκπομπές, ήταν λίγο δύσκολο γιατί ήταν καθημερινό και όντως ήθελε γερό στομάχι. Κάποια στιγμή, λοιπόν, απλώς σταμάτησα να ασχολούμαι. Αυτό που ξέρω είναι να κάνω τον κόσμο να γελάει κι αυτό πήγα να κάνω και στο πρωινό».