Πνευματικό παιδί του Μπορίς Παστερνάκ, ανήκει στη «γενιά της απόψυξης», των στοχαστών που γεύτηκαν μια σχετική ελευθερία, μετά τη σταλινική περίοδο, αν και κάποτε ο Νικήτα Χρουτσόφ τον είχε απειλήσει με εξορία.
Ο πρωτοποριακός στίχος του, με επιρροές από τον Μαγιακόφσκι, ενθουσίαζε τους αναγνώστες (όπως συνέβαινε και με τον ομότεχνό του Γιεβγκένι Γεφτουσένκο), αλλά προκαλούσε τις Αρχές και τους δογματικούς Σοβιετικούς συγγραφείς.
Η δημοτικότητά του έπεσε με την άνοδο της γκλάσνοστ. «Τα ποιήματα και η πρόζα του ήταν ένας ύμνος στην ελευθερία, στον έρωτα, στη γενναιότητα και στην ειλικρίνεια», δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
