Φωτογραφίζονται λίγο πριν... πεθάνουν

28.05.2014
Ένα από τα πιο καταθλιπτικά φωτογραφικά project των τελευταίων μηνών είναι το «Αμέσως πριν πεθάνω» (Right Before I Die) του φωτογράφου Άντριου Τζορτζ (Andrew George), ένα φωτογραφικό εγχείρημα που ακροβατεί κυριολεκτικά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Ο αμερικανός φωτογράφος μάς χαρίζει σπαρακτικά πορτρέτα ετοιμοθάνατων ανθρώπων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες. Το στήσιμό τους, τα βλέμματά τους, το χαμόγελό τους, η μελαγχολία των ανθρώπων αυτών πραγματικά κόβει την ανάσα και κάνει αληθινή πέρα ως πέρα τη ρήση: Μία εικόνα, χίλιες λέξεις... Ο Τζορτζ αναφέρει πως το πρότζεκτ αυτό το εμπνεύστηκε από το θάνατο της μητέρας ενός φίλου του, ενός ανθρώπου που θαύμαζε πολύ για την αισιοδοξία της και τον τρόπο που αντιμετώπιζε την ίδια της ζωή. Χωρίς να φοβάται, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο και γνωρίζοντας διαρκώς διαφορετικές κουλτούρες... Κάπως έτσι άρχισε να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που γνωρίζουν πως θα πεθάνουν σύντομα, για αυτούς που μετατρέπονται σε ανώνυμους ήρωες μέσα σε μία μέρα εξαιτίας μίας ιατρικής διάγνωσης και που είναι αναγκασμένοι να δίνουν μία άνιση μάχη. Ο φωτογράφος έψαξε και βρήκε ένα νοσοκομείο που του επετράπη να γνωρίσει και να περάσει λίγη ώρα με τους ασθενείς. Εκεί μίλησε μαζί τους, μοιράστηκε τις ιστορίες, τους φόβους και τις ανησυχίες τους και εν συνεχεία προσπάθησε όλο αυτό να το απαθανατίσει σε μία μόνο φωτογραφία. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Γ.Ο

Ένα από τα πιο καταθλιπτικά φωτογραφικά project των τελευταίων μηνών είναι το «Αμέσως πριν πεθάνω» (Right Before I Die) του φωτογράφου Άντριου Τζορτζ (Andrew George), ένα φωτογραφικό εγχείρημα που ακροβατεί κυριολεκτικά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.

Ο αμερικανός φωτογράφος μάς χαρίζει σπαρακτικά πορτρέτα ετοιμοθάνατων ανθρώπων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες. Το στήσιμό τους, τα βλέμματά τους, το χαμόγελό τους, η μελαγχολία των ανθρώπων αυτών πραγματικά κόβει την ανάσα και κάνει αληθινή πέρα ως πέρα τη ρήση: Μία εικόνα, χίλιες λέξεις...

Ο Τζορτζ αναφέρει πως το πρότζεκτ αυτό το εμπνεύστηκε από το θάνατο της μητέρας ενός φίλου του, ενός ανθρώπου που θαύμαζε πολύ για την αισιοδοξία της και τον τρόπο που αντιμετώπιζε την ίδια της ζωή. Χωρίς να φοβάται, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο και γνωρίζοντας διαρκώς διαφορετικές κουλτούρες... Κάπως έτσι άρχισε να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που γνωρίζουν πως θα πεθάνουν σύντομα, για αυτούς που μετατρέπονται σε ανώνυμους ήρωες μέσα σε μία μέρα εξαιτίας μίας ιατρικής διάγνωσης και που είναι αναγκασμένοι να δίνουν μία άνιση μάχη.
Ο φωτογράφος έψαξε και βρήκε ένα νοσοκομείο που του επετράπη να γνωρίσει και να περάσει λίγη ώρα με τους ασθενείς. Εκεί μίλησε μαζί τους, μοιράστηκε τις ιστορίες, τους φόβους και τις ανησυχίες τους και εν συνεχεία προσπάθησε όλο αυτό να το απαθανατίσει σε μία μόνο φωτογραφία.
Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά συγκλονιστικό.

Γ.Ο