Η ιστορία του Μάκβεθ και της Λαίδης Μάκβεθ είναι γνωστή. Η τρέλα της εξουσίας, ο φθόνος, ο φόνος, η ενοχή, η αλαζονεία είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που πραγματεύεται το έργο.
O Ακις Βλουτής σημειώνει χαρακτηριστικά: Ο Μάκβεθ του Σαίξπηρ μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο μνημείο του ηθικού κώδικα που κληρονομήθηκε από τον ορθόδοξο Χριστιανισμό και τον κλασικό κόσμο δίνοντας μια νέα και ζωντανή εκφραστικότητα. Γι’ αυτό για μας πλησιάζει τον Οιδίποδα Τύραννο, δηλαδή τον κανόνα του τέλειου.
Ο Μάκβεθ υποφέρει, όχι επειδή είναι κακός, αλλά επειδή είναι ένας καλός άνθρωπος που κάνει το κακό. Αλλά γιατί, αν όλα ανάγονται στην ηθική φύση του ανθρώπου, κάνει το κακό υποκύπτοντας στην αλαζονεία ή την φιλοδοξία του;
Το κακό είναι μυστηριώδες κι ελκυστικό, υπεράνω κάθε εξήγησης. Δεν υπόκειται σε ψυχολογικούς νόμους που το καθιστούν αναπόφευκτο. Είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης. Ο Σαίξπηρ αναγνωρίζει ότι το καλό μπορεί να προέρχεται από το κακό. Αυτή είναι η γνώση και η σοφία που αποκομίζουμε απ’ όλες τις τραγωδίες. Και ενώ παραδέχεται το παράδοξο αυτό, ενστερνίζεται και το ακόμα πιο παράδοξο, ότι το κακό μπορεί να είναι αναγκαίο σ’ έναν κόσμο ελεύθερων ανθρώπων, αλλά όλοι πρέπει να αντιστεκόμαστε στην ύπαρξή του.
Ο σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου σημειώνει επίσης:
Οι απαγορεύσεις είναι άβατα. Τόποι που δεν προορίζονται για κανέναν. Χώροι που διατηρούνται για να διασφαλίζουν την υπακοή, την υποταγή και τον έλεγχο. Ο φόνος είναι μια τέτοια απαγόρευση. Το να σκοτώνεις είναι μια πράξη που κατά κανόνα απαγορεύεται. Το να συνειδητοποιεί κανείς, όμως, ότι οι απαγορεύσεις είναι έξωθεν επιβεβλημένες απλά και μόνο για τη διατήρηση του ελέγχου των ανθρώπων, αυτό τον φέρνει πιο κοντά σε μια γνώση αβάσταχτη. Πιο κοντά στη γνώση ότι δεν υπάρχουν όρια, ότι όλα επιτρέπονται για όποιον το κατανοεί.Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος μόνο όσο έχει όρια, όταν τα υπερβαίνει, τότε γίνεται δαίμονας ή θεός. Ενα πλάσμα που δεν έχει καμία θέση στον κόσμο των ανθρώπων. Πρέπει είτε να συνεχίσει την πτώση του προς την οριστική αποκτήνωσή του, είτε την άνοδό του σε ό,τι μπορεί να ονομαστεί 'θείο'. Επιπλέον, η τελική συνειδητοποίηση ότι και οι δυο αυτές κινήσεις, αν και αντιθετικές - είναι εντελώς όμοιες, φέρνει τον άνθρωπο στο έσχατο άκρο της λογικής: δεν υπάρχουν όρια - μόνοι μας τα κατασκευάζουμε, τα επιβάλλουμε και τα ασπαζόμαστε. Ο άνθρωπος που τα συνειδητοποιεί όλα αυτά, αποκτά πια πρόσβαση και στην τελευταία γνώση: δεν υπάρχει καλό και κακό, δεν υπάρχει θεός και διάβολος, δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο πράξεις που πρέπει να γίνονται. Σπάνε οι ιστοί που κρατούν απομονωμένα τα βασίλεια της ζωής και του ύπνου και τότε κανείς μπαίνει στην αιώνια αυπνία του εφιάλτη. Οι γραμμές θολώνουν, τα πρόσωπα εξαφανίζονται και οι φωνές γίνονται κραυγές τρόμου. Στον κόσμο του Μάκβεθ - και ιδιαίτερα στην αποκαλυπτική μετάφραση του Χειμωνά - το να σκοτώνεις, ισοδυναμεί με το να σκοτώνεις το θεό μέσα σου. Ο άνθρωπος που έχει σκοτώσει το θεό μέσα του, δεν έχει άλλη επιλογή - πρέπει να γίνει ένας δαίμονας, ένας τρελός ή ένας ηθοποιός. Ο Μάκβεθ είναι μια τραγωδία της γνώσης, μια τελετή μύησης στην απαγορευμένη γνώση που διαδραματίζεται μέσα στο χώρο ενός εφιάλτη. Η πορεία ενός ανθρώπου προς την έσχατη γνώση: δεν υπάρχει καλό και κακό - υπάρχει το τίποτα. Δεν υπάρχει χρόνος - υπάρχει μόνο το τώρα. Δεν υπάρχει τόπος - υπάρχει μόνο το εδώ.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Διασκευή - σκηνοθεσία : Θάνος Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά/Εικαστική Επιμέλεια : Νίκος Αναγνωστόπουλος
Κουστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Κίνηση : Χαρά Κότσαλη
Μουσική Σύνθεση-Ηχητικό Περιβάλλον: Αντώνης Μόρας
Φωτισμοί : Χριστίνα Θανάσουλα
Διανομή: Άκις Βλουτής - Μάκβεθ, Κωνσταντίνα Τάκαλου - Λαίδη Μάκβεθ, Βασίλης Βηλαράς, Ελεάνα Γεωργιάδου, Κατερίνα Μηλιώτη, ΕλένηΜολέσκη, Μάριος Παναγιώτου, Γιώργος Φλωράτο
INFO:
Οι παραστάσεις ξεκινούν από 1η Δεκεμβρίου
Θέατρο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ
Παραστάσεις: Πέμπτη – Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή 20:00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Γενική Είσοδος: 14 €, Μειωμένο: 10 € / Ατέλεια: 5 €
