Το διάσημο θεατρικό έργο, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον ίδιο τον Φασμπίντερ, αφορά στον ανεκπλήρωτο έρωτα μιας σχεδιάστριας μόδας με μια νεαρή γυναίκα, ο όποιος την οδηγεί στην απόλυτη παρακμή.
Η σκηνοθεσία της Αντζελας Μπρούσκου διακρινόταν από το έντονο προσωπικό της στίγμα, είχε ιδιότυπο χαρακτήρα και κατάφερε να αναδείξει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, όχι μόνο τις συναισθηματικές, αλλά και τις πολιτικές διαστάσεις του έργου. Η ερωτική απόγνωση, ο τυφλός έρωτας, αλλά και η συνολική κατάρρευση του ψυχισμού της κεντρικής ηρωίδας, έδεσαν με την αέναη πάλη των τάξεων που αντικατοπτρίζουν οι δύο πρωταγωνίστριες (η πλούσια Πέτρα φον Καντ και η φτωχή κοπέλα του δρόμου, η Καρίν). Ήταν, ωστόσο, αδικαιολόγητα φλύαρη και στιλιζαρισμένη. Τόσο στυλιζαρισμένη που απορροφούσε από τις ερμηνείες των ηθοποιών και από το νόημα των λόγων τους ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής τους. Το αποτέλεσμα που έφτασε τελικά στα δικά μας μάτια, μπορεί να μην ήταν άχρωμο, ήταν όμως αψυχολόγητο και τελικά αδιάφορο.
Πολύ ενδιαφέρον και επιβλητικό το σκηνικό του Σταύρου Λίτινα, μ' ένα μεγάλο κρεβάτι να δεσπόζει στη σκηνή και μία τεράστια διάφανη συρόμενη ντουλάπα στο βάθος με παρατεταγμένες όλες τις δημιουργίες της διάσημης σχεδιάστριας, ενώ στο πάνω μέρος της σκηνή μεγάλα χρυσά γράμματα σχημάτιζαν το όνομα της Πέτρα Φον Καντ. Πραγματικά, η τέλεια τραγική ειρωνεία, αν σκεφτεί κανείς την κατάληξή της. Ατμοσφαιρική και απόλυτα εναρμονισμένη με το έργο η μουσική της Nalyssa Green, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση, καθώς ακούγοντάς την νιώθαμε πως «διαβάζουμε» την ψυχή της Πέτρα.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη κράτησε κυριολεκτικά επάνω της όλη την παράσταση. Για ακόμη μία φορά η υπερταλαντούχα ηθοποιός απέδειξε πως μπορεί να κάνει τα πάντα. Αγέρωχη αρχικά ως Πέτρα Φον Καντ, σχεδόν αφέντρα, παρασύρεται και υποτάσσεται ολοκληρωτικά στις ερωτικές της παρορμήσεις που της "υπέβαλλαν" να είναι παράφορα ερωτευμένη με το μοντέλο της, την Κάριν. Επενδύει τα πάντα σε μία σχέση άνιση και μονομερή, σε μια σχέση που απόλυτα οι ρόλοι αντιστρέφονται και μετατρέπεται σε αντικείμενο εκμετάλλευσης. Τελικά, κατρακυλά σε μία ατέρμονη ψυχολογική και ηθική πτώση και καταλήγει εξαθλιωμένη να αναζητά λίγη αγάπη και...αποδοχή. Η Καραμπέτη κατάφερε να ισορροπήσει με αξιοθαύμαστο τρόπο σ' όλες αυτές τις ψυχικές διακυμάνσεις της ηρωίδας της, χωρίς να διστάσει να τσαλακωθεί.
Η Γιούλικα Σκαφιδά στο ρόλο της Κάριν είχε μερικές πολύ καλές στιγμές, ωστόσο αυτό που τελικά εισπράξαμε συνολικά από την ερμηνεία της ήταν περισσότερο μία άκαμπτη, σχεδόν ανδρόγυνη, μανιέρα. Αυτό ακριβώς μας εμπόδισε να καταλάβουμε τι τελικά η Πέτρα είχε ερωτευτεί τόσο πολύ στο πρόσωπό της.
Η Αντζελα Μπρούσκου ήταν επιεικώς …κακή ως φίλη της Πέτρα. Δεν μπορούσε ούτε στο χώρο να κινηθεί και να εναρμονιστεί με την υπόλοιπη ομάδα, αλλά ούτε και να ερμηνεύσει σωστά τα λόγια της κάτι που έγινε ιδιαιτέρως αισθητό στις παύσεις του λόγου της.
Η Παρθενόπη Μπουζούρη στο ρόλο της πιστής γραμματέα της Πέτρα μας προξένησε αμηχανία. Και δεν μιλάμε για την ερμηνεία της, γιατί ερμηνευτικά ήταν εξαιρετική, αλλά για την σκηνοθετική επιλογή της Μπρούσκου να την παρουσιάσει ως απόλυτη καρικατούρα, της οποίας το υποκριτικό κρεσέντο είναι στο… τέλος. Συμπαθητική, αν και αρκετά υποτονική η Ρίκα Διαλυνά, ως μητέρα της Πέτρα, δεν πρόσθεσε καμία απολύτως ιδιαίτερη λάμψη στην παράσταση.
Τελικά, αξίζει να δει κανείς την παράσταση; Υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές στην θεατρική Αθήνα, εσείς γιατί να δείτε τα Πικρά αυτά Δάκρυα;
Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 16 ετών
ΙΝFO:
Από 19 Νοεμβρίου
Εθνικό Θέατρο-Μικρό REX Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210.3305074, 5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr
Ημέρες παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 21:00
Σάββατο 18:00 και 21:00
Kυριακή 19:00
Tιμές εισιτηρίων: 15Euro, 10Euro (φοιτητικό)
Την Πέμπτη 13Euro ενιαία τιμή
Γεωργία Οικονόμου ([email protected])
