Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιώργου Πάτσα είναι εξαιρετικά, ατμοσφαιρικά και απολύτως εναρμονισμένα με τη γενικότερη σκηνοθετική προσέγγιση της παράστασης από τον Ruggiero.
Ο τελευταίος έκανε πολύ καλή δουλειά στη σκηνοθεσία. Χωρίς υπερβάσεις και πειραματισμούς, αρκέστηκε σε μια πιο κλασική πεπατημένη και επεξεργάστηκε άριστα το κείμενο του έργου, εστιάζοντας κυρίως στο στοιχείο της οικογένειας και στον ευαίσθητο και ανασφαλή χαρακτήρα του Τεβιέ που προσπαθεί με κάθε τρόπο να διατηρήσει μία ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση και το καινούριο, ανάμεσα στην πίστη και την πραγματικότητα. Τελικά, το αποτέλεσμα ήταν ανώτερο των προσδοκιών μας, καθώς με διακριτικότητα και όπλο τις όμορφες χορογραφίες της Σοφίας Σπυράτου μάς ξαναθύμισε μελωδίες γνώριμες όπως τα: «If I Were a Rich Man», «Sunrise, Sunset», «Tradition», «Matchmaker» και μας επανασύστησε έναν εξαιρετικό «Χορό των μπουκαλιών».
Ο Γρηγόρης Βαλτινός, άψογος φωνητικά και κινησιολογικά, έδωσε μία έξοχα κεντημένη, μεστή και ολοκληρωμένη ερμηνεία ως Τέβιε. Άλλωστε το ρόλο αυτόν τον γνωρίζει πολύ καλά, καθώς τον ερμήνευσε για πρώτη φορά το 1997 στο θέατρο Αθήναιον υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κώστα Τσιάνου και αργότερα το 2005 σε μία μεγάλη περιοδεία και στο Ηρώδειο. Η Ρένια Λουϊζίδου ήταν πολύ πειστική ως γυναίκα του Τεβιέ, υστερούσε ωστόσο πολύ στα σημεία που έπρεπε να τραγουδήσει. Εξαιρετικός ο Μέμος Μπεγνής στο ρόλο του επαναστάτη φοιτητή που προσπαθεί να φέρει στη μικρή συντηρητική κοινωνία της Ανατέβκα αέρα ανανέωσης και νέα ήθη και έθιμα. Το ίδιο καλοί και οι Μιχάλης Μαρίνος ως ράφτης και ο Ιβάν Σβιτάιλο ως Φιέτκα ο Ρώσος.
Τελικά αξίζει να δει κάποιος τον Βιολιστή στη Στέγη; Αν δεν τον έχετε δει σε προηγούμενο ανέβασμα, ναι. Πρόκειται για μία εξαιρετικά φροντισμένη κλασική παράσταση με ικανούς συντελεστές που δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν. Τη συστήνουμε ιδιαίτερα στο πιο μεγάλο και κλασικό θεατρικό κοινό.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
