Η ιστορία της “Λουκρητίας Βοργία” διαδραματίζεται σε μία πολύ σκοτεινή εποχή της Ιταλίας όπου πρωταγωνιστές είναι όσοι εμπλέκονται σε πολιτικά παιχνίδια σκάνδαλα και φυσικά μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της Ιταλίας που προκαλεί συνεχώς αντιδράσεις. Όλοι νομίζουν πως ξέρουν κάτι για τα μέλη της και κυκλοφορούν συνεχώς σενάρια με εγκληματικές ενέργειες για τα οποία ευθύνονται οι ίδιοι και ειδικά η αινιγματική δούκισσα της Φεράρα και κόρη του Ροδερίγου Βοργία. Η τελευταία είδε το όνομα της να συνδέεται με ολέθριους έρωτες και δολοφονίες αλλά κανείς δε γνωρίζει και πραγματικά τι συμβαίνει και ποιος κρύβεται πίσω απ’ όσα ακούγονται.
Ο πολύ καλός, Σέρβος σκηνοθέτης Νικίτα Μιλιβόγεβιτς ανέλαβε το ανέβασμα του βιβλίου του Βίκτωρος Ουγκό “Λουκρητία Βοργία” στην Πειραιώς 260 και περάσαμε από μία πρόβα της παράστασης για να κρατήσουμε σεκάποια κλικ αλλά και λίγα λόγια από τη βοηθό σκηνοθέτη Ειρήνη Φαναριώτη κι έναν από τους πρωταγωνιστές, Γιώργο Βουρδάμη.
H Ειρήνη υποδύεται την πριγκίπισσα Νεγκρόνι η οποία είναι μέρος αυτού του συστήματος-παιχνιδιού εξουσίας, πιο πολύ ως δόλωμα, ως μέσο για να πετύχει η Λουκρητία Βοργία τον κύριο σκοπό της που είναι η εκδίκηση. Στην ιστορία, διοργανώνει, μετά από εντολή της Λουκρητίας , ένα πάρτυ στο αρχοντικό της που αποδεικνύεται παγίδα θανάτου για τους εχθρούς της. Από την άλλη ο Γιώργος είναι ένας βενετσιάνος ευγενής, αξιωματικός του στρατού που η Λουκρητία Βοργία εχει δολοφονησει τον αδελφο του.
"Το έργο αυτό μόνο επίκαιρο θα μπορούσε να θεωρηθεί. Παιχνίδια εξουσίας, διαπλοκή, σκάνδαλα. Ενα κείμενο γραμμένο από τον Ουγκώ το 1833 κι όμως τόσο διαχρονικό. Το εντυπωσιακό είναι το πόσο συχνά και άμεσα η άσκηση της εξουσίας αλλάζει χέρια κι εκεί που νομίζεις πως κάτι έχει τη μορφή που βλέπεις, αποκαλύπτεται πίσω από αυτή ένα άλλο πρόσωπο ή πρόσωπα με μεγαλύτερη ισχύ. Αυτό δεν έχει τέλος στο έργο Λουκρητία Βοργία πόσο μάλλον στις μέρες που διανύουμε." πιστεύει η νεαρή ηθοποιός και σκηνοθέτις.
Σύμφωνα με τον Γιώργο, σε μια εποχή μεταμόρφωσης, αδιεξόδου και σκοτεινιάς, η δύναμη της οικογενειοκρατείας κυριαρχεί και η κυρίαρχη "οικογένεια" αποφασίζει, διατάζει και εκτελεί. Όσον αφορά τη Λουκρητία είναι μια γυναίκα, μέλος αυτής της ομάδας ανθρώπων η οποία επιθυμεί να "επανορθώσει", να διορθώσει τη ζωή της, αλλα οι εξουσιαζομένοι αρνούνται να συγχωρέσουν το παρελθόν της κι εκείνη εκδικείται, με ολέθρια αποτελέσματα ακόμα και για την ίδια.
"Με την συνολική δύναμη της "οικογενείας" να παραμένει αμετάβλητη, οι φήμες, οι ιστορίες ή οι θρύλοι φανερώνονται απλά για να επιβεβαιωθούν. Όταν βιώνουμε το αδιέξοδο και την δύναμη του σύγχρονου καπιταλισμού, όταν διαπιστώνουμε οτι διακυβέρνηση μιας χώρας σημαίνει αποφάσεις πίσω απο κλειστές πόρτες και κρυφές συνεδριάσεις, οι μορφές εξουσίας και η διαχείριση της εξουσίας παραμένει να είναι ένα περιεχόμενο που δε μπορεί να μην ειναι επίκαιρο στην πολιτεία των ανθρώπων." αναφέρει ο πρωταγωνιστής.
Η γενικότερη κατασταση που επικρατεί στη χώρα βάζει αρκετά εμπόδια ειδικά στο χώρο του πολιτισμού και αρκετές παραστάσεις ακυρώθηκαν πριν λιγο καιρό. Τι είναι αυτό που δίνει στα παιδιά κίνητρο για να συνεχίζουν να κάνουν αυτό που αγαπούν;
"Αγαπώ πολύ αυτή τη δουλειά κι ο κόσμος έχει ανάγκη το θέατρο. Αυτό μου είναι αρκετό για να κρατάω την αισιοδοξία μου και τη δύναμη να συνεχίζω κάτω από πραγματικά άσχημες συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα για τον πολιτισμό στην Ελλάδα. Μ’αρέσει να δουλεύω γι’ αυτή τη χώρα. «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», που λέει κι ένα τραγούδι της εφηβείας μου." επισημαίνει η Φαναριώτη.
Δίπλα της ο Βουρδάμης δηλώνει πως η ηλικία τουύ επιτρέπει να ενθουσιάζεται ακομα εύκολα και να "αδιαφορεί" εν μέρει για τις συνθήκες γύρω του οταν εργάζεται και προσθέτει πως ζει με μια συνεχόμενη απογοήτευση και με μια αίσθηση αδιαπραγμάτευτης ήττας. " Όμως σε αυτές τις καταστάσεις οι συνάδελφοι, οι συνάνθρωποι και η ελπίδα ότι κάτι μπορει να αλλαξει, μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω να προσπαθώ να εκφράζομαι και να ονειρεύομαι." συμπληρώνει.
Φωτογραφίες/επιμέλεια: Κική Παπαδοπούλου
