Τα καφενεία έχουν τους δικούς τους κώδικες. Γίνονται στέκια, σημεία συνάντησης και αναφοράς για μυημένους ή μη. Οι ιδιαίτεροι αυτοί τόποι, ασκούσαν πάντα στην Ειρήνη Ηλιοπούλου, μεγάλη έλξη και γοητεία.

Η καταξιωμένη εικαστική καλλιτέχνις αφιέρωσε τη νέα, πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά της, που φιλοξενείται από τις 17 Ιανουαρίου 2007 και για ένα μήνα, στην αίθουσα τέχνης «Galerie Lefor Openo» στο Παρίσι, στα ελληνικά καφενεία και σινεμά. Δύο τόποι συγκέντρωσης ανθρώπων με κοινό σημείο τη μαγεία που ασκούν στους θαμώνες τους. Δύο χώροι απόδρασης από την καθημερινότητα μας.

Για την Ειρήνη Ηλιοπούλου τα καφενεία δεν είναι απλά ένας τόπος, αλλά ένας τρόπος ζωής. Ένας τόπος στον οποίο επιστρέφει συχνά για να γεμίσει τα διαλείμματα της ζωής της, να συναντήσει γνώριμα πρόσωπα, να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες. Τα ελληνικά καφέ έχουν αρκετά κοινά σημεία με τα μικρά καφέ που κατακλύζουν την πόλη του Παρισιού και προσφέρουν καταφύγιο στους κατοίκους από τους εντατικούς ρυθμούς της πόλης. Η καλλιτέχνις έχει ζήσει πολλά χρόνια στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου έχει πραγματοποιήσει και άλλες ατομικές εκθέσεις.

«Τα καφενεία είναι στέκια» σημειώνει η ίδια η Ειρήνη Ηλιοπούλου και συνεχίζει: «Όταν βρίσκεται σ’ ένα καφενείο, νοιώθεις πως συμμετέχεις σε κάτι απόλυτα οικείο, απ όπου προστατευόμενος, ατενίζεις για λίγο το ρυθμό της πόλης σαν παρατηρητής, όσο διαρκεί ο καφές. Και ανάμεσα σε γνώριμα πρόσωπα και ζεστούς ή παγωμένους καφέδες, πόσο πιο ανάλαφρα γίνονται τα ζόρια, οι σχέσεις, οι δουλειές, οι φόβοι, οι έρωτες. Κάτι ανάλογο, με άλλο τρόπο, συμβαίνει και στα σινεμά. Εκεί δεν είναι ο καφές, αλλά η ταινία που γίνεται η αφορμή για τη συνάντηση και την αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου. Η ζωή δηλαδή, λίγο πιο ανάλαφρη στα διαλείμματα!»

Η Αμερικανίδα θεωρητικός της λογοτεχνίας Andrea Schroth, γράφει, ανάμεσα σε άλλα, για το έργο της Ειρήνης Ηλιοπούλου, στο κείμενο που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης: «Τα πνιγμένα στη βλάστηση καφενεία της Ειρήνης Ηλιοπούλου είναι δημιουργήματα του δικού της φανταστικού. Αν και ερωτοτροπούν με μια διάθεση ρομαντική, τα έργα της είναι πιο κοντά στις ταινίες ενός Αλαίν Ρενέ. Αυτά τα καφενεία της εξοχής, τα φαντάστηκε σαν ιερά άδυτα, σαν καταφύγια για τις καταιγίδες της ύπαρξης. Η σιγουριά του να κοιτάς τη νεροποντή μέσα από τα τζάμια. Η ανακούφιση που μας πλημμυρίζει όταν η απειλή βρίσκεται υπό έλεγχο και παρ όλα αυτά είναι ορατή από το κάθισμα μέσα από το παράθυρο. Τόποι μη υπαρκτοί, χώροι τόσο δυσεύρετοι, που τείνουν προς εξαφάνιση. Κιβωτοί μοναξιάς σε σκηνοθετημένο διάκοσμο?»

«Οι συνθέσεις με τα σινεμά συναντούν τα καφενεία στη μαγεία τους» συνεχίζει η Andrea Schorth. «Οι θεατές είναι συνεπαρμένοι, σαν να περιμένουν μια αποκάλυψη (το φίλμ). Οι θαμώνες των καφενείων είναι απορροφημένοι, αδιάφοροι στα βλέμματα των περίεργων, βυθισμένοι στις προσωπικές τους στιγμές, τυλιγμένοι σε χρώματα ηδονικά. Η νύχτα ρουφάει τους θεατές του σινεμά στο μελανό σκοτάδι. Τόποι του νου και της ψυχής ψαύονται στη ματιέρα, την τονικότητα, τα περιγράμματα των σωμάτων. Η παλέτα της Ειρήνης, κάνει ακόμη και τη μοναξιά ελκυστική κάτω από το χρυσό φως μιας λάμπας.»

Η έκθεση στην αίθουσα τέχνης «Galerie Lefor Openo» στο Παρίσι, περιλαμβάνει 23 έργα λάδια σε πανί και σε ξύλο, μεγάλων και μικρών διαστάσεων.
Η έκθεση διαρκεί ως τις 17 Φεβρουαρίου.

''Galerie Lefor Openo'': 29 rue Mazarine, Odeon, 75006- Παρίσι, TEL : (33) 1 46 33 87 24 - FAX : (33) 1 46 33 19 40,