ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
«Είκοσι χρόνια διαδρομή/ Και μοιάζουν μόνο μια στιγμή/ Μια ανάσα, μια γιορτή/ Κι άντε πάλι απ’ την αρχή/ Σαν το άγραφο χαρτί/ Άντε καρδιά μου, άντε πάλι/ Πρέπει να μάθεις κάτι πάλι/ Κάτι καινούριο κάτι νέο/ Κάτι πιο δύσκολο κι ωραίο/ Σε θέλει ακόμα πιο γενναίο/ κι εκεί που ήσουν αρχηγός/ και τ’ ουρανού ο εκλεκτός/ να ‘σαι πάλι ναυαγός/ ένας βασιλιάς γυμνός/ κι άντε πάλι βάλε μπρος»
[Τίτλος: «Άντε καρδιά μου»]
Είκοσι πέντε χρόνια από τον 1ο δίσκο των ΦΑΤΜΕ γιορτάζει ο Νίκος Πορτοκάλογλου φέτος, μόνο που με αυτό το τραγούδι (το πρώτο track από το καινούριο του άλμπουμ «Ένα Βήμα πιο κοντά»), με έχει μπερδέψει και δεν είμαι σίγουρη αν τα «γιορτάζει» με χαρά ή αν κρυφοπαραπονιέται για τα πάνω, τα κάτω και τις δυσκολίες αυτής της δουλειάς.
Στο ΣτΝ φέτος θα ακούσεις τον Νίκο Πορτοκάλογλου μαζί με μία πολύ καλή ορχήστρα από αριστούχους μουσικούς να παίζει τα «παλιά» και τα καινούρια τραγούδια του.

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-92.26.975 & 210-92.39.031
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Παρασκευή-Σάββατο
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 22:30

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο: 10 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 140 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 70 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Το πρόγραμμα διαθέτει έναν πολύ καλό μουσικό ήχο (βλ. άριστους καλοκουρδισμένους και πολυτάλαντους μουσικούς), πέντε(!) πολύ καλές φωνές που τραγουδούν χώρια και μαζί. Τα τραγούδια είναι τα γνωστά και πολυαγαπημένα, αλλά και από τον καινούριο δίσκο. Όλοι οι συντελεστές ήταν τη βραδιά που τους είδα εγώ τουλάχιστον, κεφάτοι και με διάθεση να κάνουν καλή παρέα με του «από κάτω» και με αρκετή δεξιοτεχνία ώστε να προσφέρουν συνεχώς ευχάριστες μουσικές εκπλήξεις με τα διάφορα μουσικά όργανά που παίζουν. κάτι λίγο «διαφορετικό» Δημήτρης Φροσίνης, στο μπάσο, Θανάσης Τσαουσέλης, πιάνο, πλήκτρα, Οδυσσέας Τσάκαλος (έκπληξη!) στα ντραμς, νταούλι και τραγούδι, Βασιλική Καρακώστα στο τραγούδι (η οποία από τη στιγμή που ζεστάθηκε η φωνή της τα είπε πολύ καλά), Αποστόλης Βαλαρούτσος, εξωστρεφής και δυναμικός στην κιθάρα, στη φυσαρμόνικα και φωνή (κάλλιστη) και ο Μιχάλης Βρέκας στο βιολί.
«Δεν είν’ η δόξα δεν είναι τα λεφτά
Είναι του δρόμου η χαρά»
Ελπίζω να συνεχίσει να ισχύει αυτό το στιχάκι και ο δρόμος να είναι πολύ μακρύς ακόμη για τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τα τραγούδια που έχει ακόμη κρυμμένα μέσα του.

Τελικά αξίζει να πάω;
Αν είσαι φαν και θέλεις να ξανακούσεις και να ευχαριστηθείς τα γνωστά και τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του Πορτοκάλογλου ή αν είσαι πολύ νέος και δεν γνωρίζεις πολύ καλά το έργο του, τότε πρέπει να έρθεις για να απολαύσεις καλές εκτελέσεις και ερμηνείες.
Αν πάλι είσαι από αυτούς που έχουν πάει σε πολλές συναυλίες και προγράμματα του Νίκου Πορτοκάλογλου και θα ήθελες να ακούσεις κάτι λίγο «διαφορετικό» (π.χ. όχι μόνο δικά του τραγούδια), τότε τι να σου πω; Κάνε ό,τι θες.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]