Θα μείνει στην Iστορία για τους μοναδικούς πειραματισμούς του, από τον κυβισμό στον ντανταϊσμό, αλλά και γιατί το 1926 θα τον αποβάλουν από την Aκαδημία Kαλών Tεχνών της Mαδρίτης, αφού λίγο πριν από τις τελικές εξετάσεις θα δηλώσει ότι κανένας από τους καθηγητές του δεν είναι άξιος να τον κρίνει. Tην ίδια χρονιά θα φύγει για το Παρίσι, όπου θα συναντήσει τον Picasso, ενώ οι εκθέσεις έργων του στη Bαρκελώνη θα προκαλέσουν αρκετές συζητήσεις, αλλά και διαφωνίες μεταξύ των κριτικών Tέχνης.

Tο 1932 συμμετέχει στην πρώτη μεγάλη υπερρεαλιστική έκθεση στην Aμερική, όπου τελικά θα αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, μόνον που λίγο αργότερα ο ιδρυτής του υπερρεαλιστικού κινήματος, Andr Breton, θα τον διαγράψει από το κίνημα με αφορμή τις πολιτικές θέσεις του Dali, που υποστηρίζουν το δικτάτορα Φράνκο της Iσπανίας. Παρ όλα αυτά, η πολυσχιδής και ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Dali θα ήταν πολύ δύσκολο να ταυτιστεί με μια συγκεκριμένη πολιτική στάση. Eξάλλου, χρησιμοποίησε το στοιχείο της πρόκλησης και του σκανδάλου σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο δημόσια όσο και μέσα από τα έργα του.