Μια παράσταση, μια δοκιμή, ένας διάλογος.Ένας διάλογος διαφορετικοτήτων. Ένας διάλογος μεταξύ προσώπων που εμφανίζονται στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Ιρίνα Μπόϊκο ‘Υπάρχουν Λιοντάρια στην Ελλάδα;’ και δύο εναλλασσόμενων θεατρικών χαρακτήρων, μίας Ελληνίδας και μιας Ρωσίδας που μιλάει αγγλικά, εμπνευσμένων και βασισμένων στο γνωστό θεατρικό έργο, του Β. Κατσικονούρη ‘Το Γάλα’.

"Ξένος" Ο άνθρωπος ο ξεριζωμένος. Μια φυσική και ταυτόχρονα εικονική παράσταση για την ξενιτιά, την διαφορετικότητα, τον ‘άλλο’. Μια παράσταση που επιχειρεί να αγγίξει τον ‘ξένο’ μέσα σε όλους μας, τον ‘ξένο’ που φέρουμε όλοι. Είναι σημαντικό το ‘ανήκειν’. Είναι σημαντικό να αισθάνεται κανείς πως είναι μέρος ενός συνόλου και πως με το σύνολο αυτό έχει κοινά σημεία αναφοράς. Τα σημεία αποτελούνται από παραδόσεις και συνήθειες, από απόψεις και στάσεις. Τα σημεία αυτά, με τρόπο τραγικό πολλές φορές, αλλάζουν ραγδαία στον σύγχρονο κόσμο και σιγά-σιγά παύουν να είναι κοινά. Γίνονται ατομικά. Από τη μία χαιρόμαστε μια νεοαποκτηθείσα ‘ελευθερία’ και από την άλλη αυτή η ελευθερία μας καταδικάζει στην μοναξιά. Το ‘δικό μου’, το ‘ατομικό μου’ είναι ο ξένος που κουβαλάω σε μια κοινωνία άλλων ξένων. Κι έτσι όλοι περιφέρουμε την ξενιτιά μας μια από δω και μια από κει σε μια κοινωνία ακοινώνητη, πλέον, γιατί ο ξένος, όντας ξένος δεν κοινωνεί-κοινωνείται ποτέ.