Μία «Κάρμεν» που «αναπνέει» στο σήμερα προτείνει η «Εθνική Λυρική Σκηνή», με τη νέα της πολυπρόσωπη, ομώνυμη παραγωγή. Τι Κάρμεν, όμως; Ετσι όπως δεν την έχουμε δει ποτέ!
Η ηρωίδα του Μπιζέ ξαναζωντανεύει στο Ηρώδειο μέσα από τη μοιραία ιστορία πάθους που ξέρουμε, ανάμεσα σε μία γυναίκα που διεκδικεί την ελευθερία των επιλογών της και έναν άνδρα που την ήθελε δική του. Ωστόσο, η θεαματική υπερπαραγωγή της «ΕΛΣ» (με 270 συντελεστές, χωρίς την ορχήστρα και τους τεχνικούς και 600 κοστούμια), που ανοίγει τις εκδηλώσεις του Ελληνικού Φεστιβάλ, προτείνει μία Κάρμεν σύγχρονη και τολμηρή, η οποία παρουσιάζεται στις 31 Μαϊου και στις 1, 2, 3 και 5 Ιουνίου.
Η δράση του έργου μεταφέρεται στο σήμερα. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα στην αστική ατμόσφαιρα της Ισπανίας του 21ου αιώνα. Ζώντας στο τώρα η ηρωίδα δεν τυλίγει πούρα στα πόδια της, αλλά δουλεύει σε μια βιομηχανία τσιγάρων. Δεν ερωτεύεται έναν αξιωματικό του στρατού, αλλά έναν αστυνομικό. Τα κοστούμια είναι σύγχρονα, στο σκηνικό κυριαρχούν ένα κόκκινο μπαρ, φώτα δρόμου, κεραίες, ενώ στη σκηνή «ανεβαίνουν» ένα μηχανάκι, ένα φλεγόμενο αυτοκίνητο κι ένα αυτοκίνητο με ηλεκτροκίνητη μηχανή. Η σκηνή του ρωμαϊκού ωδείου έχει μεταμορφωθεί εξ ολοκλήρου φέρνοντας το κοινό σε απόσταση αναπνοής. «Θελήσαμε να τοποθετήσουμε τη δράση μπροστά, ώστε όλο το ημικύκλιο να έχει ένταση», τονίζει η σκηνογράφος Αλισον Τσίτι. Η αρχική πρόκληση ήταν να σεβαστεί τον χώρο. «Η έμπνευση δεν είναι το ίδιο το μνημείο, αλλά η αντίστιξη ανάμεσα σε μια μοντέρνα παράσταση και στην αρχαιότητα του χώρου. Το να βάλεις, δηλαδή, μια σύγχρονη Κάρμεν μέσα σε ένα αρχαίο μνημείο, η οποία να είναι σκηνικά και εννοιολογικά πιο κοντά στον σύγχρονο θεατή». Μια ξύλινη αρένα, υπερυψωμένη (2.80 μ. πάνω από την αρχαία ορχήστρα), έχει έλθει υψομετρικά στην ευθεία των κερκίδων, ενώ έχουν «εξαφανιστεί» οι τέσσερις πρώτες σειρές των εδωλίων. Η ορχήστρα έχει μετατοπιστεί στο βάθος και σε τάφρο (1.40 μ. βάθους) κι όλη η δράση διαδραματίζεται στο κάτω μέρος της σκηνής, πολύ πιο μπροστά και πολύ πιο κοντά στους θεατές απ ό,τι στο παρελθόν (προηγήθηκε ακουστική μελέτη από τον ειδικό Καρλ Χάινς Μούλερ). Ακόμα και οι φωτισμοί έχουν αλλάξει, έχουν ξηλωθεί ρομποτικά και προβολείς και το φως θα έρχεται από πίσω, μέσα από τις αρχαίες καμάρες, από μια «φωτισμένη οθόνη», ενώ οι υπέρτιτλοι θα υπάρχουν στα πλάγια.
Σχεδιάζοντας την παράσταση ειδικά για το ρωμαϊκό ωδείο, ο σκηνοθέτης Στίβεν Πίμλοτ (ο οποίος πέθανε πρόσφατα και τη δουλειά του συνέχισαν οι συνεργάτες του Αντριου Γουίκς και Αλέτα Κόλλινς) είχε ως στόχο να αξιοποιηθεί το μνημείο. Η μουσική διεύθυνση είναι του Λουκά Καρυτινού, οι χορογραφίες της Αλέτα Κόλινς, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, η διεύθυνση χορωδίας του Νίκου Βασιλείου και της παιδικής χορωδίας του Νίκου Μαλιάρα.
Παίζουν: Ντενίς Γκρέις / Βικτόρια Μαϊφάτοβα (Κάρμεν), Ρίτσαρντ Κρόλεϊ/Μάικλ Γουέντ Λι, Ελενα Κελεσίδη/Κατερίνα Κοστέα, Δημήτρης Τηλιακός/Κύρος Πατσαλίδης, Μαρία Μητσοπούλου, Ειρήνη Καράγιαννη.
