Το κοινωνικό πλαίσιο
Στην Ελλάδα, το δέκα τοις εκατό του πληθυσμού αποτελείται από μετανάστες. Το κοινωνικό παιγνίδι θα παιχτεί με αυτούς που αποτελούν τη δεύτερη γενιά. Μια γενιά που τώρα ανδρώνεται και που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Ένας στους δέκα δίπλα μας είναι μετανάστης.

Η παράσταση
Τέσσερα χρόνια μετά τους Εμιγκρέδες, που είχαν επίσης παρουσιαστεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε άλλη μία ξεχωριστή παράσταση, βασισμένη στις εμπειρίες των μεταναστών, το «Ένας στους δέκα».

H διαμόρφωση κειμένου και η σκηνοθεσία ανήκει στον εξαιρετικά ταλαντούχο Λαέρτη Βασιλείου, ενώ η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου στη Σύλβια Λιούλιου. Τα πολύ ενδιαφέροντα σκηνικά (η κατασκευή από δίχρωμους λαμπτήρες που όταν άναβαν σχημάτιζαν την ελληνική σημαία, έκλεψαν την παράσταση) είναι δημιουργία του Αγγελου Μέντη. Τα κοστούμια είναι της Παναγιώτας Κοκκορού, η επιμέλεια κίνησης της Μαριέλας Νέστορα, οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη και τα εύστοχα βίντεο της Ελένης Αγγελοπούλου.

Το έργο
Τρεις νέοι ηθοποιοί, παιδιά μεταναστών, σ’ ένα βαλκανικό παιχνίδι με τις ενοχές, την πραγματικότητα και την ελπίδα, στο δύσκολο δρόμο που οδηγεί από ένα ονειρικό αλλού και κάποτε, σε ένα οικείο εδώ και τώρα.
Μετανάστες δεύτερης γενιάς, ο Γεωργιανός Δαβίδ Μαλτέζε, ο Αλβανός Ενκελεντ Φεζολάρι και ο Βούλγαρος Κρις Ραντάνοφ υποδύονται τους εαυτούς τους μιλώντας για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο για τις προσωπικές τους εμπειρίες, σχολιάζοντας με ευαισθησία και χιούμορ την προσπάθειά τους να επιβιώσουν σ’ έναν τόπο που οι υπόλοιποι ονομάζουμε πατρίδα.
Και οι τρεις ζουν στην Eλλάδα πολλά χρόνια και έχουν βιώσει για τα καλά το ρατσισμό στο πετσί τους, έχοντας φτάσει στο σημείο να εξελληνίσουν τα ονόματά τους και να φοβούνται να μιλήσουν τη μητρική τους γλώσσα, ακόμη και με τους δικούς τους.

Η γνώμη μας
Ένα έργο γροθιά στο στομάχι, που μέσα στη φαινομενική του προχειρότητα αναδεικνύει ένα βαθύ πολιτικό πρόβλημα και ταράζει την φαινομενικά ήρεμη καθημερινότητά μας.
Ο Λαέρτης Βασιλείου σκηνοθέτησε όσο πιο αόρατα μπορούσε, αφήνοντας τους ήρωές του να εκφράσουν τις εμπειρίες τους και να προβούν σε μία ερμηνεία /εξομολόγηση.
Και αυτοί, με όπλο ένα άμεσο κείμενο - που, ωστόσο, κάποιες φορές το νιώσαμε πρόχειρο και κάπως αμήχανο- έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και μας εντυπωσίασαν με το πάθος της ερμηνείας τους και την κίνησή τους.

Με συγκλονιστικό πολλές φορές τρόπο -ιδιαίτερα η τελευταία σκηνή της παρέλασης μας ταρακούνησε για τα καλά- καταθέτουν όλη την απόγνωση, το φόβο και την απόρριψη που βίωσαν ως ξένοι. Η φτώχια, η γραφειοκρατία, το «ελληνικό όνειρο» των βαλκανικών χωρών (είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις ήρωές περιφέρουν μεγάλες αφίσες με την έκφραση: Live your myth in Greece), κάτι αντίστοιχο του «αμερικανικού ονείρου» των άλλοτε φτωχών Ελλήνων, οι παιδικές αναμνήσεις από τις πατρίδες τους...
Όλα κατάφεραν να χωρέσουν στη -σοφά- μονόωρη παράσταση κάτω από τη σκιά ενός πανταχού παρόντος τραγικού χιούμορ και με μία ιδανική μουσική επένδυση (ακούγονται κομμάτια των Stereo Nova και του Μάνου Χατζηδάκι) που ελάφραινε ανακουφιστικά τη βαριά ατμόσφαιρα.

Ιnfo:

Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, ΦΙΞ, τηλ. 210-9212900 Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15. Κυριακή 19:30.

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 18 ευρώ, Φοιτητικό 15 ευρώ
Τετάρτη, Πέμπτη*: Γενική είσοδος 15 ευρώ.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]