Η εικαστικός - ζωγράφος Μηλιοπούλου Αλεξάνδρα παρουσιάζει γυναικείες φιγούρες πάνω σε μουσαμά και πανί με λάδι και ακρυλικό. Κόρες, ερωμένες, μάνες, με σύμβολα στα χέρια αποκαλύπτουν το μυστήριο «Γ(υ)ναίκα» σε μία έκθεση που θα φιλοξενηθεί στις 17-18-19 Μαΐου στον εναλλακτικό πολυχώρο PURE bliss.

Η ζωγράφος αναφέρει χαρακτηριστικά «Το ροζ το χρώμα της παγκόσμιας αγάπης. Το χρώμα του μικρού κοριτσιού που χάνουμε στο πέρασμα του χρόνου ή που ποτέ δεν νιώσαμε. Κάθαρση και αναπλήρωση.
Εγώ ήμουν πάντα το γαλάζιο, η αδελφή μου το ροζ. Με μεγάλωσαν σαν αγοράκι ίσως όχι τυχαία, μιας και ήμουνα παιδί με πνευματικά ενδιαφέροντα. Μου ‘λεγαν ότι το γαλάζιο χρώμα μου το φορούνε γιατί ταιριάζει με τα μάτια μου. Μα εγώ δεν είχα ποτέ γαλάζια μάτια, είναι γκρι και πράσινα. (το γκρι χρώμα το θεραπευτή και το πράσινο του απέραντου ωκεανού). Από εκείνη τη στιγμή με μπέρδεψαν αλλά με κράτησαν και άθελά τους και στο δρόμο μου.
Το ροζ το βρήκα τυχαία όταν ήμουν έγκυος στο τρίτο παιδί μου. Ξαφνικά άρχισα να ζωγραφίζω ροζ λουλούδια. Ακριβώς ότι άλλοτε απέφευγα φοβούμενη να μην δείξω ελαφρότητα στη τέχνη μου. Μου είχαν πει «Έλα τώρα τι το ψάχνεις; Γυναίκα είσαι κάνε κανένα λουλουδάκι!».

Με τη γέννηση της κόρης μου ήρθε στα χέρια μου το πρώτο ροζ quartz. Άρχισα να κάνω διαλογισμούς με αυτό και άρχισα να βλέπω τη θηλυκή πλευρά της μητρότητας. Μέσα σε αυτό όλο το κύκλο «συνάντησα» και το ροζ χρώμα του δειλινού, το ροζ της καλοσύνης που ακόμα και ο ουρανός το βάζει στα χρώματά του.

Έτσι ανακάλυψα την ομορφιά της φύσης μου σε αυτή την ενσάρκωση. Όλα αυτά πέρασαν σε μένα από ένα χρώμα, το ? γ(υ)ναικείο ΡΟΖ».