Η «Στρέλλα» είναι μια καουμπόικη ταινία. Μια επιστροφή στα τελείως αρχέτυπα: η ιστορία ενός περιπλανώμενου τυχοδιώκτη που συναντάει το κορίτσι του σαλούν. Γουέστερν δηλαδή. Αλλά πάνω απ όλα είναι για μένα η απόλυτη ιστορία αγάπης. Γιατί μπορεί εγώ στη ζωή μου να δηλώνω στρέιτ, γκέι, κτηνοβάτης, οτιδήποτε και ξαφνικά να βλέπω μπροστά μου το άλλο μου μισό, κάτι πέρα των προδιαγραφών που είχα θέσει εγώ για τη ζωή μου.

Ημουν ο δεύτερος που διάβασε το σενάριο. Προηγήθηκε η Ελισάβετ Χρονοπούλου, η γυναίκα μου - εγώ το διάβασα στη ζούλα! Και συγκινήθηκα τρομερά. Ενα χρόνο παρακαλούσα τον Πάνο να μου δώσει τον ρόλο...

Η πρώτη μου δουλειά είναι δάσκαλος ιππασίας. Η ζωή μου είναι βαλμένη σε λογικά κουτάκια. Είναι τακτοποιημένη. Οπότε ξαφνικά έπρεπε να κάνω μάθημα σε παιδάκια και να παίζω ένα τύπο που βγαίνει από τη φυλακή και τα φτιάχνει με μια τρανσέξουαλ. Κι αν την έβλεπε κάποιος μπαμπάς ή κάποια μαμά απ τον όμιλο; Γι αυτό ακριβώς αντιδρούσε ο Πάνος και στην αρχή δίσταζε να μου δώσει τον ρόλο. Υπήρχε ένας κίνδυνος. Εκεί όμως λειτούργησε το αριστερό παρελθόν. Κάποτε δίναμε αγώνες γι αυτά τα πράγματα. Μίλησα λοιπόν με τη γυναίκα μου, μίλησα και με τον γιο μου τον Κωνσταντίνο, κάτι όμως μέσα μου αντιδρούσε: Εν πάσει περιπτώσει, δεν είμαστε τυχαία αριστεροί!

Είχα και μια φοβερή τύχη: πρόεδρος του Ιππικού Ομίλου Αθηνών στον οποίο εργάζομαι είναι ο Γιώργος Παπαλιός, ο πρόεδρος του ΕΚΚ. Πήγα λοιπόν και του είπα πως θέλω να παίξω στην ταινία του Κούτρα. Κι αυτός όχι μόνο μου έδωσε λευκή επιταγή, αλλά ήταν και τρομερά υποστηρικτικός. Οχι στην ταινία, σε μένα.

Το Γιώργο τον φαντάζομαι πολύ μόνο του. Είναι κάποιος που έχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη να βρει το άλλο του μισό. Η άποψη του Πάνου -που όμως άρχισα να τη σκέφτομαι πολύ μετά - ήταν ότι τελικά μερικές φορές, λόγω τρομερής μοναξιάς, πείθουμε τον εαυτό μας να ανακαλύψει το έτερόν του ήμισυ στον πρώτο τυχόντα. Μπορεί αυτά τα δύο να αντιφάσκουν -απ τη μία μεριά ο απόλυτος έρωτας κι απ την άλλη ο πρώτος τυχόντας- τελικά, όμως, παντρεύονται. Οσο για τη Μίνα, την αγάπησα τρομερά κι ακόμα αγαπιόμαστε, αλλά κάποια στιγμή στην αρχή των γυρισμάτων ήρθαμε σε μια πολύ χοντρή κόντρα. Η οποία όμως μεταμορφώθηκε σε πολύ μεγάλη αγάπη. Εξάλλου δεν υπήρχε τίποτα που δεν θα έκανα αν βρισκόμουν στη θέση του Γιώργου. Για τον απόλυτο έρωτα θα έκανα τα πάντα.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μού έρχονταν στο μυαλό πολύ συγκεκριμένες μελωδίες. Αλλωστε κυνηγούσα να γράψω και τη μουσική, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος με τον τρόπο που ήρθαν τα πράγματα. Εγώ πάντως είχα στο μυαλό μου ένα τσίρκο. Φαντάσου τον Νίνο Ρότα, ταινίες του Φελίνι, ένα τέτοιο πράγμα. Θα σου τραγουδούσα τη μελωδία, αλλά πώς θα τη γράψεις; Με νότες;