Oι «Ομπρέλες του Χερβούργου», φημισμένες για την μουσική τους επένδυση, είναι η πρώτη ταινία χάρη στην οποία οι Ντεμί-Λεγκράν θα μείνουν στην ιστορία του κινηματογράφου ως ένα μοναδικό ντουέτο σκηνοθέτη-συνθέτη. Θα παρουσιαστούν στις Κάννες το 1964 και θα φύγουν με τον Χρυσό Φοίνικα, εδραιώνοντας τον Ντεμί ως έναν δημιουργό με άποψη και μέλλον. Οι ιστορικές δάφνες του φιλμ ωστόσο, δεν είναι η πιο σημαντική του κατάκτηση.

Πριν απ’όλα, οι «Ομπρέλες» είναι το χρονικό ενός νεανικού έρωτα που διαλύεται μέσα στις κοινωνικές αντιξοότητες ή απλώς στο αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου και την εντελώς φυσιολογική λήθη. Αφηγηματικό πλαίσιο σχεδόν μπανάλ, θα έλεγε κανείς, μόνο που ο Ντεμί έχει υποκαταστήσει εξ ολοκλήρου τους διαλόγους της ταινίας με ακατάπαυστο τραγούδι. Κινηματογραφική όπερα;

Ο πειρασμός του εύκολου ορισμού είναι προφανής, αλλά «Οι Ομπρέλες» είναι κάτι άλλο- ένα τραγουδιστό φιλμ. Μπροστά στο ρίσκο να γελοιοποιηθεί ή να καταντήσει απλούστατα βαρετός, ο Ντεμί θα δει το πείραμά του να δικαιώνεται ως ένα από τα πιο συγκινητικά παντρέματα μουσικής και εικόνας που έχουν γίνει ποτέ. Την ίδια στιγμή, θα δώσει στην ξανθιά ενζενί Κατρίν Ντενέβ τον πρώτο της σπουδαίο ρόλο, και όχι τον τελευταίο στην παθιασμένη συνεργασία τους.

Κωνσταντίνος Σαμαράς