Συνέντευξη στη Δέσποινα Παυλάκη
φωτό: Νικόλας Πράκας

Ο Μάκης Παπαδημητράτος κλέβει λίγο χρόνο από τις παράνομες κινηματογραφικές του δραστηριότητες (σ.σ. την καινούρια του ταινία «Κλέφτες») για να μας καθησυχάσει ότι υπάρχει ζωή και μετά το «Τσίου».

Τι δεν θα έκλεβαν ποτέ οι «Κλέφτες» σου;

Μάλλον κάτι με ιδιαίτερη αξία. Δεν θα μπορούσαν να τη διακρίνουν. Οι κλέφτες μου κλέβουν αυτά που πιστεύουν πως τους είναι πολύτιμα. Τα συνηθισμένα. Ακόμα και όταν φαινομενικά έχουν την ελευθερία να κλέψουν ότι θέλουν από ένα σπίτι, δεν θα το κάνουν. Θα επιλέξουν αντικείμενα που ξέρουν ότι έχουν ζήτηση και αξία μεταπώλησης. Κάτι που τους υπαγορεύεται επί της ουσίας. Δεν είναι ελεύθεροι ούτε στο να επιλέξουν το τι θα κλέψουν. Φυσικά δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν αυτό. Πιστεύουν πως η ζωή είναι σκληρή, και η κοινωνία άδικη, και ξέρουν καλά πως ο δυνατός νικάει πάντα. Από την άλλη ξέρουν πως δεν είναι με τους δυνατούς και ούτε πρόκειται να γίνουν και προσπαθούν να περάσουν τη ζωή τους όσο πιο καλά μπορούν.

Από ποιον έκλεψες τις καλύτερες συμβουλές για τη μετέπειτα σκηνοθετική σου καριέρα όσο δούλευες ως ηθοποιός;

Σε όποια καλλιτεχνική ενέργεια έχω εμπλακεί μέχρι τώρα, κάτι με έχει διδάξει. Μια πρόβα για κάτι που δεν έγινε ποτέ... μια εντελώς ερασιτεχνική ταινία που παλεύεις να κάνεις με φίλους και όταν την κάνεις, δεν βλέπεται... μια αποτυχημένη προσπάθεια να γράψεις μουσική. Και όλοι οι άνθρωποι που συνεργάστηκα μέχρι τώρα με έχουν διδάξει κάτι. Αλλά αν θες να ακούσεις γνωστά ονόματα, θα σου πω. Γιώργος Κιμούλης, Γιώργος Διαλεγμένος, Αντρέας Θωμόπουλος, Δημήτρης Μακρής. Για πράγματα που είπαν (ή δεν είπαν όταν έπρεπε να πουν) ή και πράγματα που έκαναν και εγώ τα είδα (καλά ή κακά).

Αν μπορούσες να κλέψεις μια ταινία από τη φιλμογραφία οποιουδήποτε σκηνοθέτη στον κόσμο και να την προσθέσεις στη δική σου, ποια θα ήταν αυτή;

Μπορώ πάνω από μία; Αν όχι, θα σου πω το «Μίσος» του Κασοβίτς.

Πες μου μια ιστορία για παιδικές κλεψιές από το παρελθόν σου...

Τίποτα το ιδιαίτερο ή κάτι που να μπορούσε να γίνει σενάριο. Αλλά θυμάμαι στην παιδική μου ηλικία μού άρεσαν πολύ τα κόμικς και αγόραζα συχνά. Αυτός που είχε το ψιλικατζίδικο με ήξερε και, όταν μεγαλώνοντας, άρχισαν να με ενδιαφέρουν περιοδικά πορνογραφικού περιεχομένου, ντρεπόμουν να τα αγοράσω και τα έκλεβα. Τα έβαζα μέσα στον «Αστερίξ» που ήταν μεγάλος και κρυβόντουσαν και ο ψιλικατζής δεν το καταλάβαινε.

Ποια αγαπημένη σου «κλοπή» θα ήθελες να νομιμοποιηθεί;

Εχω πρόβλημα με τις απαγορεύσεις. Σαν λογική. Το πρώτο που μου πέρασε από το μυαλό είναι οι ουσίες. Μου φαίνεται παράλογο να απαγορεύουν από κάποιον να κάνει κάτι που επιθυμεί. Οσο βλαβερό και να είναι. Υποτιμάνε την προσωπικότητά του. Ποιος είναι αυτός, που έχει το δικαίωμα να απαγορεύει κάτι από κάποιον; Και γιατί; Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ, είναι η άσκηση πίεσης και εξουσίας προς τους ανθρώπους και το κέρδος.

Τι θα σε πείραζε περισσότερο να κλέψουν απ το σπίτι σου;

Αμα μπεις σπίτι μου για να κλέψεις, την πάτησες. Δεν έχω πράγματα αξίας για κλέψιμο. Μόνον τον υπολογιστή μου (όχι ότι είναι ακριβός). Ειδικά όταν είναι περίοδος που δουλεύω κάτι και είναι σωσμένο μόνο εκεί. Με κατέστρεψες. Είμαι εξαρτημένος από τον υπολογιστή. Σχεδόν όλες τις ώρες που είμαι μόνος, σπίτι, είμαι μπροστά στον υπολογιστή.

Δείτε το trailer των Κλεφτών εδώ