Φταίει αυτό το εξώφυλλο της ιταλικής Vogue, φταίει το κόκκινο χρώμα, φταίνει που κάποιες μέρες ήδη φλερτάρουν με τη συννεφιά, φταίει η φίλη μου η Νίνα που ξεκινάει το μπλογκ της και με ξανάβαλε στο τριπ των τάσεων και της επιβίωσης ανάμεσά τους, φταίει που όσα βλέπεις κι ακούς κάθε μέρα είναι όλα ίδια; Mια νόρμα, όλοι να γίνουμε (ή μήπως ήδη είμαστε;) στρατιωτάκια (στο χακί της παραλλαγής και της ψηφοφορίας) ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα… Προσοχή. Δεν ξέρω (δεν απαντώ) αν θέλω να βάλω στην πρόταση ερωτηματικό ή απλώς τελεία. Την άνω τελεία, την καπάρωσε προ ετών ο Χατζηνικολάου στο πλαίσιο κάποιου κοινοτικού πλαισίου στίξης και (σαν να μην έφτανε αυτό) έκανε σχολή από μικρούς και μικρομέγαλους μιμητές, όπως όλοι οι διάφοροι μεγάαααλοι… π.χ. ο Μυταράς … μυταράκια, ο Φασσιανός … φασσιανάκια κ.ο.κ. – μόνο του Πικάσο δεν έχουμε… πικασάκια, ούτε του Ντυσάν παρεπιμπόντως, αλλά αυτοί μεταξύ μας, δεν ήταν και πολύ μεγάλοι!
Όλη την εβδομάδα μαγειρεύω στο κόκκινο. Κυριολεκτικά. Κι αποφάσισα ότι θέλω να την τελειώσω διαφορετικά την ιστορία της, κάπως γλυκά, με λίγο στιλ, έστω περιττό σε καιρούς χαλεπούς (είναι λίγοι αυτοί που τα έχουν όλα και πολλοί όσοι δεν έχουν τίποτα παρά κάτι λειψές μοίρες στις σκιές και στον ήλιο), με φως εκκεντρικό και διάθεση προς φωτιά: (μετάφραζε) καυστική. Έτσι κι αλλιώς τα κουφά τριγύρω ξεχειλίζουν και δεν μαζεύονται ούτε σε τηγανέλες (που είναι και οικόσημο) ούτε σε κατσαρόλες ούτε σε μαρμίτες.
Ήρθε καπάκι και η ιταλική Vogue, που πάντα μου άρεσε για τον απλούστατο λόγο ότι εκτός του ό,τι έχει από πολύ παλιά εντάξει στην ύλη της την τέχνη, μπορούσε πάντοτε να παρουσιάζει τα πιο εκκεντρικά editorial χρησιμοποιώντας την για όχημα. Πρόβαλε (περνούσε στην εκδοτική, όπως λέμε στην αγγλική) ανέκαθεν τις πιο ωμές (συχνά σκληρές και ενίοτε σοκαριστικές) πλευρές του lifestyle με τον πιο σοφιστικέ τρόπο, τις έκανε για παράδειγμα μέρος μιας περφόρμανς της Βανέσα Μπίκροφτ (Vanessa beecroft) , αναποδογύριζε την βαρβαρότητα και το νόημα μέσα στο θέμα, τους άλλαζε κυριολεκτικά τα φώτα, ειρωνευόταν την ίδια την αισθητική, ένα σαρκαστικό γέλιο για την σφιχτόκωλη ετοιματζίδικη κουλτούρα, την ανεγκέφαλη άνεση, promotion του high end και βολτίτσα αγκαλιά με το underground… that’s life megaleiotati…
Όλα αυτά βέβαια ποσώς σχετίζονται με την μαγειρική, τις συνταγές και την Anna Wintour , είναι απλώς εικόνες, τυπωμένες σε φόδρες ρούχων και σε γαζωμένα στριφώματα, σε σελίδες με φωτογραφίες glossy της 75 χρονης Gitte Lee, καμιά φορά -αν τόχεις το μικρόβιο και λόγω πρότερου επαγγέλματος ή βίου- σε ξεσέρνουν κι απ’ τα σοβαρά και τα σοβαροφανή στα μη σχετικά, πας βόλτα στην κουζίνα με κατακόκκινο κραγιόν και γάντια δερμάτινα και κάνεις για διάλειμμα ταρτάκια με ταυτότητα εμπνευσμένη από Armani, καλή ώρα, σε επιμέλεια Panos Yiapanis (Πάνος Γιαπάνης), γιατί αυτός είναι ο fashion editor της φωτογράφισης του εξωφύλλου της εν λόγω Vogue.
Tα 3 απ’ τα 12 ταρτάκια φαγώθηκαν πριν προλάβω να τελειώσω τη συνταγή. Τα 6 από τα υπόλοιπα επιβίωσαν για λίγο ακόμη… έβαλα βέτο χρόνου για να προλάβω να τα φωτογραφήσω. Δεν είναι πολύ γλυκά, ό,τι ακριβώς εμένα μου αρέσει (έβαλα στην pâte brisée λιγότερη ζάχαρη, αν και η γλυκιά βερσιόν της ονομάζεται pâte sucrée) και η κρεμ πατισιέρ (crème pâtissière) δεν έχει γεύση …αλεύρι. Αν δεν είστε σε φάση κόκκινου, βάλτε πάνω τους το φρούτο που σας αρέσει… ακτινίδιο, πορτοκάλι, μπανάνα…. όλα παίζουν … Κάντε τα, ότι πρέπει για Σ.Κ., θα με θυμηθείτε…
Προετοιμασία: περίπου 1 ώρα και μισή ώρα η ξεκούραση της ζύμης στο ψυγείο. Εύκολη συνταγή και σίγουρα πιο εύκολη απ’ ότι φαίνεται. Αν σας αρέσουν οι βάσεις πιο γλυκές προσθέστε στη ζύμη 1 κ.γ. ζάχαρη ακόμη. Κάντε τις τάρτες νωρίτερα και βάλτε τις στο ψυγείο. Τρώγονται μια χαρά και την επομένη (αν μείνουν), αλλά πιο ωραίες είναι φρέσκες την ίδια μέρα. Η κρέμα πατισιέρ, αν σας περισσέψει, διατηρείται σκεπασμένη καλά με μεμβράνη, στο ψυγείο.
Yλικά (για 12 ταρτάκια διαμ. 6-7 εκατ.)
για τις βάσεις από (pâte sucrée)
1 1/4 φλυτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ.γ. αλάτι
1/2 φλυτζ. βούτυρο σε κύβους
1 αβγό
1 κ.γ. ζάχαρη
(περίπου 1.5-2 κ.γ. νερό)
φασόλια (ειδικά ή απλώς τα ξερά) για ψήσιμο
για την κρέμα πατισιέρ(crème pâtissière)
6 κρόκοι
1/2 φλυτζ. ζάχαρη
2 1/2 φλυτζ. γάλα
3 κ.σ. αλεύρι (κοφτές)
3 κ.σ. κορν φλάουρ (κοφτές)
για το γαρνίρισμα
φραγκοστάφυλλα, πλυμένα και στεγνά
κόκκινα βατόμουρα, πλυμένα και στεγνά
για το γλασάρισμα (προαιρετικά)
1 κ.σ. μαρμελάδα κόκκινη (φράουλα, κεράσι, κόκκινα φρούτα)
1/2 κ.σ. νερό
Κάνετε την ζύμη:Koσκινίστε το αλεύρι σε μεγάλο μπολ (αυτό θα κάνει τη ζύμη τραγανή και αφράτη). Προσθέστε το αλάτι, τη ζάχαρη και το βούτυρο. Ανακατέψτε με τα δάχτυλα το μείγμα μέχρι να είναι ομοιογενές (το βούτυρο να έχει διαλυθεί στο αλεύρι) και να μοιάζει με φρυγανιά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ειδικό εργαλείο-αναδευτήρα γι’ αυτή τη δουλειά, αν και για σπιτικές ποσότητες τα δάκτυλα την κάνουν καλύτερα και το λίγο πασάλειμμα έχει την πλάκα του.
Κουνήστε το μπολ για να σιγουρευτείτε πως το βούτυρο έχει ενσωματωθεί πλήρως, ανοίξτε μια τρύπα στη μέση και ρίξτε το αβγό ελαφρά χτυπημένο (χωριστά). Ανακατέψτε ξανά με σπάτουλα, προσθέτοντας 1 κ.γ. νερό τη φορά (θα χρειαστεί περί τα 2 κ.γ.) μέχρι να έχετε μια ζύμη που να στέκεται. Μην την ζαλίσετε πολύ, κάντε την μπάλα, τυλίξτε την σε μεμβράνη και βάλτε την για μισή ώρα στο ψυγείο να ριλαξάρει – αυτό βοηθάει να μην μαζεύει στο ψήσιμο.
Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς C.
Kάνετε τις φόρμες: Σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, ανοίγετε τη ζύμη σε φύλλο πάχους 4-5 χιλ. με τον πλάστη και κόβετε 1-1.5 εκατ. μεγαλύτερα κομμάτια από το εμβαδόν που έχουν τα φορμάκια σας. Εφαρμόζετε μέσα τη ζύμη και κόβετε με μαχαιράκι ό,τι περισσεύει. Τρυπάτε τη βάση με πηρούνι, προσθέτετε τα φασόλια και ψήνετε στον προθερμασμένο φούρνο για 15-20 λεπτά (ανάλογα με τον φούρνο, ίσως και λίγο παραπάνω), μέχρι οι βάσεις να ροδίσουν ελαφρά. Τις βγάζετε και αφήνετε να κρυώσουν.
Σημείωση:Mην τραβάτε-ξεχειλώνετε την ζύμη για να φτάσει στο όριο της περιφέρειας που έχουν τα φορμάκια.
Ετοιμάζετε την κρέμα πατισιέρ:Σε άνετο κατσαρόλι ζεσταίνετε καλά το γάλα μέχρι λίγο πριν το σημείο βρασμού. Μπορείτε να προσθέσετε ένα μπαστουνάκι βανίλιας εδώ για άρωμα ή 3-4 σταγόνες εσάνς βανίλιας. Xτυπήστε χωριστά τα αβγά με τη ζάχαρη και μετά προσθέστε το αλεύρι και το κορν φλάουρ. Ρίξτε το γάλα, ανακατέψτε, αδειάστε το μείγμα στο κατσαρόλι και βάλτε το σε μέτρια προς σιγανή φωτιά. Ανακατεύετε συνέχεια όσο η κρέμα πήζει μέχρι να φτάσει στο σημείο σχεδόν να στέκεται, περίπου 3-4 λεπτά. Αποσύρετε.
Σημείωση: Είναι σημαντικό το συνεχές ανακάτεμα για να δαλύονται τα κομμάτια που πήζουν. Ακόμη και όταν την αποσύρετε από τη φωτιά, σε περίπτωση που υπάρχουν κάποια σγρομπαλάκια κρέμας, με λίγο δυνατό ανακάτεμα διαλύονται και φεύγουν.
Ολοκλήρωση: Mε κουταλάκι ή μαχαίρι ή κορνέ βάζετε κρέμα σε κάθε βάση τάρτας και γαρνίρετε με τα φραγκοστάφυλλα και κόκκινα βατόμουρα ή άλλο φρούτο της αρεσκείας σας.
Σημείωση:Mπορείτε να γλασάρετε ελαφρά τα ταρτάκια περνώντας τα με το πινέλο με ένα κρύο μείγμα από 1 κ.σ. μαρμελάδα (φράουλα, κόκκινων φρούτων, κεράσι κλπ) που την έχετε ζεστάνει με 1/2 κ.σ. νερό και την έχετε σουρώσει. Έτσι τα ταρτάκια θα γυαλίζουν στην επιφάνεια και εκτός από νόστιμα, θα δείχνουν πιο ωραία.
Για περισσότερες συνταγές αλά Pandespani κάντε κλικ εδώ
