Δεδομένο 1ο: Η αγαπημένη μου μπιγκόνια (ή βιγόνια) έχει έρθει απ’ τον φθινοπωρινό σπετσιώτικο κήπο της φίλης μου της Ιωάννας. Τρία κομμένα κλαριά ήταν όλα κι όλα, που τα φύτεψα στη μεγάλη γλάστρα της βεράντας έξω απ’ το υπνοδωμάτιο και σε μια σεζόν μετατράπηκαν σε γερό φυτό με πλήρη ανθοφορία εδώ και κάτι μήνες. Aν ήταν ζώο, ένα ζωηρό κουτάβι για παράδειγμα, θα χοροπήδαγε άτσαλα τρισευτυχισμένο τις ώρες που δεν θα κοιμόταν ή δεν θάκανε ζημιές όπως το να τρώει τα παπούτσια μας. Αλλά η μπιγκόνια δεν είναι κουτάβι, είναι φυτό με τα όλα του και κάτι παραπάνω, έχει κι αυτό το κοκκινωπό περίγραμμα στα πυκνά σκουροπράσινα φύλλα της, που μετά το σχετικό γκούγκλισμα ανακάλυψα πως ανήκει σε ποικιλία εξέχουσα, λέει, βασιλική! Φυσικά και διόλου με αφορούν οι ταξικές διακρίσεις (στα φυτά και αλλού) και οι τίτλοι, η σχέση μας, τόσο κοντινή, τέτοια θέματα τα ξεπερνά. Το βράδι, στο φως του δρόμου, που φτάνει υπό γωνία μέχρι την ημισκιερή μεριά της στη βεράντα μου, βλέπεις μόνο τα μικρά κόκκινα λουλούδια της και για κάποιο περίεργο λόγο (διάβαζε υποκειμενική αντίληψη), η μπιγκόνια μού φαίνεται μοιραία και λυπημένη. Στο πρωινό φως όμως, καταλαβαίνεις πως η σκοτεινή εντύπωση που σχημάτισες ήταν πιότερο από λαθεμένη, γιατί ακέραιο το καλοστεκούμενο φυτό μόνο λογίδριο δεν εκφωνεί για να σού πει ότι είναι μια χαρά και κατευχαριστημένο με τη θέση του στο μπαλκόνι, τα λουλούδια του σε συστάδες βγαίνουν και ξαναβγαίνουν, κι όσα πέφτουν κάτω, σού ζωγραφίζουν δωρεάν μια γιαπωνέζικη πινελιά με κόκκινα πουά στο γκρίζο τσιμεντένιο δάπεδο, το βλέπεις και νομίζεις πως ήρθε κρυφά η Yayoi Kusama κι έκανε νυκτερινή εγκατάσταση αποτυπώνοντας το πάθος της.
Δεδομένο 2ο: Η αλήθεια είναι πως δεν μού ήταν γνωστό ότι τα ντελικάτα άνθη της μπιγκόνιας τρώγονται. Μάλιστα, έτσι ακριβώς είναι και αναρωτιέμαι τί θα σκεφτόντουσαν τα παιδιά μου, που (μεταξύ σοβαρού και κυρίως, αστείου) θεωρούν ότι η μαμά ξέρει (κατά τη λογική του Google+) ό,τι η Wikipedia+1. Μέχρι που έφτασε στα χέρια μου πριν λίγο καιρό ένα γαλλικό περιοδικό με τη συγκεκριμένη συνταγή, που τη σκάναρα αμέσως και την κράτησα για να τη δοκιμάσω, κατά τη γνωστή συνήθεια. Εννοείται βέβαια, πως πριν απ’ αυτό δοκίμασα πάραυτα τα λουλούδια της βιγόνιας.
- Τί γεύση έχουν; θα ρωτήσετε εύλογα.
- Όξινη, άλλως πως ξινούτσικη, σάς απαντώ, αλλά όχι ακριβώς λεμονάτη. Μοιάζει πολύ με αυτή του ελαφρώς άγουρου κορόμηλου, γεγονός που -προφανώς- μεγάλωσε την περιέργειά μου για το αποτέλεσμα της συνταγής, η οποία όπως θα δείτε έχει ελάχιστη ζάχαρη και χρησιμοποιεί αντί για βούτυρο, ελαιόλαδο, όπερ μού έκανε κλικ ότι διατολογικά και διατροφικά πρόσκειται μιας τελος πάντων υγιεινότερης προσέγγισης. Την έκανα λοιπόν, τη συνταγή, αφού ελάφρυνα την ωραία μου μπιγκόνια από τα άνθη της κουρεύοντάς την (μετά λύπης μου) δις, παρακαλώ (διορθώσεις γαρ, προσθαφαιρέσεις υλικών και φωτογραφίες), και σας την μεταφέρω, βρίσκοντάς την τελικά αρκούντως ενδιαφέρουσα, ειδικά μετά την ενίσχυση της γεύσης με τα φυστίκια Αιγίνης, τα οποία δένουν περίφημα με τα υπόλοιπα υλικά και δίνουν έξτρα υφή στο αλμυρό κέικ.
Προτείνω δε να την δοκιμάσετε, κι αν δεν έχετε μπιγκόνια στο σπίτι είναι ευκαιρία να αποκτήσετε. Αλλιώς, αντικαταστήστε τα λουλούδια της με το ξύσμα (σε φόρμα σπιρτόξυλων) από ένα μεγάλο λεμόνι. Το κέικ σαφώς δεν θα είναι ίδιο, αλλά θα υπάρχει μια αναλογία στις εντάσεις και στο γευστικό ύφος.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ
Προετοιμασία: 20 λεπτά περίπου και 55-60 λεπτά το ψήσιμο. Συγκεντρώστε απ’ την αρχή όλα τα υλικά και σημειώστε πως τα κολοκύθια πρέπει να είναι πολύ λεπτοκομμένα, περί το 1-1,5mm η κάθε τους φετούλα. Θα χρειαστείτε επίσης μια αντικολλητική φόρμα επιμήκη των 28 εκατ. Εύκολη συνταγή.
Υλικά (για ένα κέικ φόρμας 28 εκατ. – 8 άτομα)
30 λουλούδια μπιγκόνιας, πλυμένα και στεγνά
4 κλωνάρια θυμάρι, τα φύλλα τους
3 μικρά κολοκύθια, περί τα 8 εκατ. το καθένα, πλυμένα και στεγνά
80 γραμ. φυστίκια Αιγίνης φρέσκα, ανάλατα
40 γραμ. παρμεζάνα τριμμένη
4 αβγά
250 γραμ. φαρίνα κόκκινη (αλεύρι που φουσκώνει μόνο του) ή ίδια ποσότητα αλεύρι κανονικό με 2 κ.γ. μαγιά ξηρή
125 γραμ. γιαούρτι φυσικό
100 ml ελαιόλαδο
1 κ.γ. ζάχαρη
αλάτι, πιπέρι
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς C.
Ετοιμάζετε τα κολοκύθια και τα φυστίκια: Κόβετε τα κολοκύθια κατά μήκος στα 2 και πάλι στα 2, άρα στα 4, και τα ψιλοκόβετε σε πολύ λεπτές φετούλες. Σε τηγάνι και χρησιμοποιώντας την 1 κ.σ. από το συνολικό λάδι, σε μέτρια φωτιά, σοτάρετε τα κολοκύθια για 4-5 λεπτά, να μαλακώσουν κάπως χωρίς να μαυρίσουν. Τα βγάζετε σε πιάτο και τους ρίχνετε αλάτι και πιπέρι.
Βάζετε τα φυστίκια στο μούλτι για μετικά δευτερόπλεπτα ώστε να βγουν χοντροκομμένα, τόσο ώστε να είναι κομμένα στα 4, όχι σκόνη (εναλλακτικά τα σπάζετε σε γουδί).
Κάνετε το κέικ: Στο μπολ χτυπάτε τα αυγά με τη ζάχαρη και δυό γερές πρέζες αλάτι 1/2- 2κ.γ.
Χρησιμοπoιήστε το μίξερ χειρός ή το κανονικό, παρά τη φωτογραφία. Προσθέστε το γιαούρτι και το υπόλοιπο ελαιόλαδο, συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι να έχετε ένα καλά ομογενοποιημένο μίγμα. Ρίξτε το αλεύρι με τη μαγιά σταδιακά (πάντα χτυπώντας), χαμηλώστε την ταχύτητα και προσθέστε τα κολοκύθια, την τριμμένη παρμεζάνα και τα φυστίκια Αιγίνης. Ανακατέψτε και προσθέστε τελευταία τα λουλούδια της μπιγκόνιας, ανακατεύοντας πια με κουτάλι για να μην διαλυθούν.
Αδειάστε το μείγμα σε αντικολλητική φόρμα, 28 εκατοστά μήκους (ή στρώστε σε μια κανονική λαδόχαρτο - ίδιο έκανα κι εγώ που δεν θυμόμουν αν η συγκεκριμένη κολλάει ή όχι), ισιώστε το μίγμα στην επιφάνεια και βάλτε το στον προθερμσμένο φούρνο για 55-60 λεπτά.
Σερβίρισμα:Βγάλτε το κέικ απ’ τον φούρνο και αφήστε το να κρυώσει για 10-15 λεπτά πριν το ξεφορμάρετε και το κόψετε σε φέτες. Αν σερβίροντάς το (π.χ. με το τσάι σε φίλους ή στην… πεθερά σας) θέλετε να ενισχύσετε τις εντυπώσεις, προσθέστε ένα ολόκληρο άνθος βιγόνιας στο πιάτο και μερικά φυλλαράκια από θυμάρι. Οι δάφνες δικές σας!
