Παρά το νεαρό της ηλικίας του, και έχοντας αφήσει τις σπουδές του στα Οικονομικά, ξεκίνησε να γράφει τις δικές του «σελίδες» στη μουσική. Το να δώσει το δικό του στίγμα στο χώρο είναι ίσως δύσκολο, κουβαλώντας ένα επίθετο που μερικές πόρτες τις ανοίγει κι άλλες τις κλείνει.

Σε συνέντευξή του στο ΕΓΩ αποκαλύπτει τις ανησυχίες του και το αν θα συμμετείχε σε ένα μουσικό τηλεοπτικό διαγωνισμό.

Τα τελευταία χρόνια πάντως ασχολείσαι ενεργά με τη μουσική. Το γεγονός ότι είσαι εγγονός του Ζαμπέτα ανοίγει ή κλείνει τις πόρτες για εσένα;

«Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους ο Γιώργος Ζαμπέτας ακόμα και σήμερα έχει μεγάλη αποδοχή. Είναι οι λεγόμενοι «Ζαμπετόφιλοι». Εγώ για αυτούς παίζω. Βέβαια μέσα από τον χώρο υπήρξαν και αρκετοί που με βοήθησαν χωρίς να περιμένουν κάποιου είδους ανταμοιβή, όπως και κάποιοι άλλοι που προσπαθούν να δυσκολέψουν το έργο μου».

Τι εννοείς;

«Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Κατά καιρούς γίνονται διάφορα αφιερώματα για τον Ζαμπέτα,στα οποία δεν με προσκαλούν, όχι για να παίζω, αλλά ούτε για να πιω ένα ποτήρι κρασί και να απολαύσω τη μουσική. Πιστεύω ότι αυτοί που αναλαμβάνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, είτε πρόκειται για τηλεοπτικά προγράμματα είτε για μουσικές βραδιές ή οτιδήποτε άλλο, έχουν χρέος να απευθυνθούν και στην οικογένεια του προσώπου το οποίο θέλουν να τιμήσουν. Άλλωστε τα πνευματικά δικαιώματα του Γιώργου Ζαμπέτα, ανήκουν σε εμάς, στην οικογένειά του».

Αυτό είναι κάτι που σε στεναχωρεί;

«Δεν με στεναχωρεί,γιατί όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική και αυτόν τον χώρο,γνώριζα πολύ καλά τι θα βρω μπροστά μου. Κι αυτό ακριβώς επειδή προέρχομαι από μια οικογένεια που ήταν μέσα στη νύχτα. Βλέπω τι συμβαίνει. Αλλά μέσα σε αυτόν το βούρκο, εγώ προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου. Αν και έκαναν και άλλοι το ίδιο, κανείς δεν θα είχε πρόβλημα με κανέναν. Το καλύτερο πράγμα είναι να κοιτά κάθε άνθρωπος τη δουλειά του και την όποια αποδοχή έχει, φίλε μου, αυτήν θα πάρεις. Αν δεν έχεις, δεν χρειάζεται να θάβεις το διπλανό σου ή το συνεργάτη σου».