«Όπως έλεγε ο Μπόουι, «µόλις ολοκληρώνεται µια δουλειά, τη βαριέµαι και θέλω η επόµενη να είναι αλλιώτικη». Θα κάνουµε µεν late night, αλλά θα είναι διαφορετικό. Ναι µεν οι συνεντεύξεις θα είναι το µεγάλο κοµµάτι -και πιστεύω ότι θα τις κάνω καλύτερα, γιατί το πρωινό µε βοήθησε επειδή ήταν live να τις κάνω πιο γρήγορα, πιο στακάτα- αλλά θα βάλω στοιχεία σάτιρας, κριτικής και αδυσώπητης πλάκας. Φαντάζοµαι να µου βγει.
Κατά πάσα πιθανότητα, θα υπάρχει ένας συνεργάτης, ο οποίος είναι φοβερή προσωπικότητα από µόνος του. Θα σχολιάζουµε την επικαιρότητα, θα κάνουµε σάτιρα και βέβαια τις πλάκες µας, ενώ είµαι περήφανος γιατί εµείς λέµε ότι κλέβουµε τους Αµερικανούς και όντως τους κλέβουµε -τον Λέτερµαν παλιά, τον Κίµελ- αλλά ακόµα µε θυµάµαι πριν από πέντε χρόνια να κάνω τη γριά και να µε πηγαίνει ο Καπουτζίδης στο «Νησί» σαν παρωδία στο σίριαλ. Κι έχω να πω ότι πριν από τρία χρόνια µε ξύρισε η Ρένεση η κουκλάρα και πρόσφατα είδα τον Τζίµι Φάλον να ξυρίζει τον Τζος Μπρόλιν. Είδε το βιντεάκι µας (σ.σ.: γέλια). Τις πλάκες τις κάναµε πολύ πριν γίνουν mainstream στην Αµερική, γιατί πιστεύω ότι µόνο κουβέντα δεν αρκεί».
Για τον ανταγωνισμό στη late night ζώνη και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου τι έχει να πει;
«Ανταγωνιστικά εκείνη την ώρα σε επίπεδο νούµερων ,είναι οι πάντες, την ίδια ώρα είναι ο Αρναούτογλου, παίζει ταινία στο Star, το Mega έχει κάτι άλλο. Με αυτή την έννοια είναι ανταγωνιστικοί όλοι. Από εκεί και πέρα, σε επίπεδο προσωπικό, δεν έχω κανέναν ανταγωνισµό, διότι και στην Αµερική την ίδια ώρα τέσσερα κανάλια παίζουν τις ίδιες εκποµπές. Καµία δεν µοιάζει µε την άλλη, ενώ είναι το ίδιο κόνσεπτ. Ο Αρναούτογλου έχει τις αγάπες και τα µίση του, όπως και εγώ, από τρίτους, άλλοι τον γουστάρουν άλλοι δεν τον γουστάρουν, αλλά εγώ τον εκτιµάω. Είναι τόσα χρόνια στην τηλεόραση και είναι µόνο 43-44 χρόνων, ενώ για να συνεχίζει να προσφέρει στα κανάλια σηµαίνει ότι είναι καλός. Πιστεύω πως πραγµατεύεται το αντικείµενό του µια χαρά.
∆εν έχω κάτι στραβό να πω. Μια φορά είπα ότι έχουµε άλλη κουλτούρα, άλλες εικόνες, το οποίο είναι σαφές, αλλά δεν σηµαίνει κάτι υποτιµητικό για κανέναν, προς Θεού. Είµαστε άλλοι άνθρωποι και προσεγγίζουµε -ευτυχώς- τα πρόσωπα διαφορετικά. Η δυστυχία και για µένα και για τον Αρναούτογλου, πρώτον, είναι η περιορισµένη γκάµα της ελληνικής σόουµπιζ, δεύτερον η σοβαροφάνεια κάποιων τύπων που πάνε στην τηλεόραση και δεν µπορούν να τσαλακωθούν και τρίτον, λόγω κρίσης, εδώ και κάποια χρόνια δεν υπάρχει παραγωγή γύρω από το θέαµα. Στην Αµερική ο Οµπάµα και ο Κλίντον και το νούµερο ο Τραµπ τα λένε πιο πολύ στα late night παρά στις πολιτικού περιεχοµένου εκποµπές».
