Ο Tricky δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση περφόρμερ- τραγουδιστή -μουσικού- σκοτεινού μέχρι την καταχνιά καλλιτέχνη. Ξέρεις ότι όταν θα πας σε συναυλία του θα επικρατεί από την πρώτη νότα μια κατάσταση μυσταγωγίας και trip hop μπαρουτοκαπνισμένης κόλασης. Δεν σ’ αφήνει να αποσυντονιστείς και να ξεκολλήσεις τ΄ αυτιά και τα μάτια σου από πάνω του και μέχρι κι η καρδιά του δίνει ρυθμό όταν το δεύτερο μικρόφωνο. Χαμένος μέσα σε καπνούς σου ψιθυρίζει τις ιστορίες του γυρνώντας την πλάτη του και κοιτάζοντας σε λιγότερο.
Το Σάββατο στο Gagarin ήταν η δεύτερη φορά που τον βλέπαμε γιατί ποτέ μία φορά μαζί του δεν είναι αρκετή αλλά κάτι δεν πήγε καλά. Στο χώρο και πάνω και κάτω δεν υπήρχε ούτε μια γωνία άδεια, ο ήχος ήταν άψογος και η συναυλία ξεκίνησε δίνοντας μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια. Η μπάντα του με τα δυνατά μπάσα και τις κιθάρες να δίνουν έμφαση όπου χρειαζόταν ήταν οι ιδανικοί του συμπαίχτες για να βάλουν μέσα λίγο πιο rock στοιχεία.
Το Kwoles West boy δεν ήταν μόνος του αλλά είχε μαζί του μία από τις καλύτερες φωνές που έχεις ακούσει ποτέ –έχει και παράδοση στις γυναικείες φωνές που αφήνουν εσένα χωρίς φωνή- τη Franky Riley. Με την ίδια άνεση μπορούσε να μπει στους μυστήριους trip hop/soul κόσμους αλλά και να μεταμορφωθεί σε ροκάδικη περσόνα κρατώντας πάντα το στυλ της και χωρίς να υστερεί πουθενά.
Εκείνη ήταν ουσιαστικά η πρωταγωνίστρια του live κι εδώ ξεκινάει το πρώτο πρόβλημα. Σχεδόν όλο το setlist της συναυλίας το πήρε πάνω της με τον Tricky να κάνει τα δεύτερα φωνητικά (πολύ ωραίες στιγμές στα Karmacoma, Past mistake, Puppy toy) και να ακούγεται ελάχιστα στα κομμάτια που κάνανε ντουέτο, να χάνεται στις μελωδίες του και να καλεί τον κόσμο ν’ ανέβει πάνω (στη διασκευή του Ace of spades όχι μόνο ανταποκρίθηκαν αλλά γέμισαν όλη τη σκηνή όπως επίσης και στο τέλος).
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η διάρκεια που ήταν με το ζόρι 80 λεπτά. Μπορεί να τον παραδέχεσαι που δεν επαναλαμβάνεται και δεν πατάει στα σίγουρα τραγουδώντας μόνο τα κλασσικά κομμάτια του που τον απογείωσαν αλλά τουλάχιστον περιμένεις να είναι λίγο περισσότερη ώρα απέναντι σου. Για κάποιο λόγο ένιωθες ότι ναι μεν που γούσταρες με τα πειράματα που ξεχείλωναν τη διάρκεια κάποιων κομματιών και αλλά παράλληλα ότι δεν είχε και τόση ενέργεια και διάθεση να σου δώσει το αποκορύφωμα που περίμενες.
Κείμενο-φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
