Ο καταξιωμένος και με διεθνή καριέρα συντηρητής τέχνης Σταύρος Μιχαλαριάς για πρώτη φορά παρουσιάζει τα γλυπτά που δημιουργούσε μια ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αποκαλύπτοντας έτσι την καλλιτεχνική του πλευρά.
Καθιερωμένος και στο χώρο της προώθησης της τέχνης, γνωστός και από το αθηναϊκό «Art City», ο Σταύρος Μιχαλαριάς παρουσιάζει τα εντυπωσιακά και δημιουργημένα από αλουμίνιο, ένα «υλικό του 20ου αιώνα που υπάρχει στην Ελλάδα», γλυπτά του από τις 27 Μαΐου στο Παράρτημα Βερολίνου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, σπάζοντας έτσι τον απαράβατο νόμο που λέει ότι «ο συντηρητής δεν έχει το δικαίωμα να είναι καλλιτέχνης». Εντυπωσιακά γλυπτά μεγαλύτερων διαστάσεων, του Σταύρου Μιχαλαριά, 25 συνολικά, παρουσιάζονται και στον υπαίθριο χώρο της πλατείας Wittenbergplatz, όπου έχει την έδρα του το Ε.Ι.Π. που είναι ο πρώτος φορέας που αναδεικνύει τον καλλιτέχνη Μιχαλαριά.
Η εντύπωση που αποκομίζει κανείς αντικρίζοντας τα γλυπτά του είναι στενά συνυφασμένη με τη βιογραφία του καλλιτέχνη Μιχαλαριά, μεταφέροντας τις υπόγειες αντιθέσεις που βίωσε ως συντηρητής τέχνης, έμπορος τέχνης και δημιουργός. Πρόκειται για φιγούρες αρχικά παραστατικές, η σαφήνεια των οποίων έχει ωστόσο αποσυναρμολογηθεί, κατασκευάζοντας μια φαινομενικά αφηρημένη, παράσταση, αποτελούμενη από βασικά γεωμετρικά σχήματα. Τα γλυπτά του είναι από γυαλισμένο και φιρνιρισμένο αλουμίνιο και αποτελούνται από ένα σύνολο οργανικών μορφών που στοιχίζονται φαινομενικά αιωρούμενα και είναι στημένα τρισδιάστατα, με τρόπο που κάθε μορφή, ιδωμένη από το πλάι, φαίνεται σαν προέκταση του περιγράμματός της στον χώρο, χωρίς όμως να χάνει τον όγκο της.
«Το άγγιγμα των γλυπτών πρέπει να είναι τέλειο και να προκαλεί την εντύπωση πως αγγίζει κανείς κάτι ντελικάτο», λέει ο καλλιτέχνης. Ο Μιχαλαριάς εμφυσά στα γλυπτά του ζωή, η οποία για τον ίδιο συνδέεται με την ιδιαίτερη αφή και θαλπωρή του υλικού, με την άψογη επιφάνεια και το δέσιμο των επιμέρους μορφών. Γιατί, σύμφωνα με τον ίδιο, το αλουμίνιο είναι σχεδόν ζεστό, αρκεί απλώς να φέρει κανείς τα γλυπτά στον μεσογειακό ήλιο, και τότε θα συγκεντρώσουν αμέσως τη ζεστασιά του και θα την επιστρέψουν.
«Τα έργα μου δεν είναι αφηρημένα, όλα ξεκινούν από κάτι συγκεκριμένο», επισημαίνει ο Σταύρος Μιχαλαριάς. «Τα πρώτα σχέδια με μοντέλο είναι απόλυτα παραστατικά. Σιγά σιγά αλλάζουν μορφή, γίνονται αφαιρετικά εφόσον δεν παρουσιάζω το σύνολο των κομματιών που τα απαρτίζουν, αλλά μόνον ορισμένα. Έτσι κερματισμένα δεν δείχνουν από την πρώτη ματιά αυτό που παριστάνουν. Ο θεατής πρέπει να βάλει σε κίνηση την φαντασία του για να το καταλάβει. Σ αυτή τη φαντασία του απευθύνομαι, εκείνος πρέπει να ψάξει να βρει τη μορφή, τα αγκαλιάσει τη σύνθεση. Πρόκειται για γυναικείες φιγούρες ερωτικές, γι αυτό και η επιφάνεια των περισσότερων έργων μου έχουν τέλεια υφή, όταν τις αγγίζεις έχεις την αίσθηση πως ακουμπάς ένα ωραίο νεανικό σώμα.»
Και καταλήγει: «Σε έναν κόσμο καταθλιπτικό μ’ ενδιαφέρει τα έργα μου να γεννούν ευχάριστη διάθεση, να εκπέμπουν ένα αισιόδοξο μήνυμα, έτσι καθώς είναι φτιαγμένα με ελληνικό αλουμίνιο από έναν Οδυσσέα που ταξίδεψε στα πέρατα της γης και επέστρεψε… Κάνω τέχνη επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...Θα ήθελα να με κρίνουν, όχι όμως γι' αυτό που είμαι, αλλά γι' αυτό που κάνω.»
Στο κείμενο της στον κατάλογο της έκθεσης η κριτικός τέχνης Ευρυδίκη Τρισόν Μιλσανή γράφει για την πολυδιάστατη προσωπικότητα του:
«O Σταύρος Μιχαλαριάς είναι ένας ιδιόμορφος, πολυδιάστατος καλλιτέχνης. Τη στιγμή που ένας άλλος, πιο συνηθισμένος, θα αντιμετώπιζε ίσως το τέλος της επαγγελματικής του πορείας, εκείνος δηλώνει πως βρίσκεται στην αρχή της. Πρωτοπαρουσιάζει το έργο του στο κοινό επιχειρώντας την τρίτη μεταμόρφωση που του υπαγορεύει η πολυμήχανη ιδιοσυγκρασία του: την καριέρα του σαν γλύπτη. Όχι βέβαια πως τα έργα που μας προτείνει είναι πρόσφατα η πρωτόλεια. Κάθε άλλο. Από καιρό, από δεκαετίες, ο καλλιτέχνης Μιχαλαριάς δημιουργούσε κρατώντας τα επιτεύγματά του κρυφά, δίνοντας προτεραιότητα σε άλλες απασχολήσεις. Εκείνα υπήρχαν και εξελισσόντουσαν στη σκιά επωφελούμενα από τη σοφία που του συσσώρευαν τα άλλα του επαγγέλματα. Ήταν σαν μια κρυφή αλλά σημαντική περιπέτεια που ο ίδιος ζούσε, γευόμενος μοναχός του τις συγκινήσεις της. Σαν ένα ποτάμι που αθόρυβα κυλούσε τα νερά του αθέατο και σιωπηλό και ξαφνικά ξεχείλισε και κατέκλυσε όλα τα γύρω. Γιατί γι αυτό πρόκειται. Τα γλυπτά του Μιχαλαριά δεν είναι ένας ασήμαντος αριθμός κατασκευασμάτων που γεννήθηκαν στον αναβρασμό μιας σκέψης πολυάσχολης και πνιγμένης στην αμφιβολία. Είναι δημιουργήματα που είδαν το φως κάτω από τη σίγουρη και έμπειρη εποπτεία ενός ταλαντούχου μετρ και το εύρος της παραγωγής τους μας εκπλήσσει και μας κάνει να διερωτόμαστε πως άντεξε τόσα χρόνια να κρατήσει αυτό το πληθωρικό μυστικό. Είναι γιατί ο δαιμόνιος αυτός άνθρωπος που έζησε όλη του τη ζωή με την τέχνη των άλλων και που την υπηρέτησε με πάθος δεν έπαψε να αλλάζει ρόλους και να γλιστράει από το ένα μονοπάτι στο άλλο μη χάνοντας ωστόσο ποτέ την κατευθυντήρια γραμμή που θα τον οδηγούσε στην ολοκλήρωση».
ΙΝFO:
• Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 27 Μαΐου (εγκαίνια) μέχρι τις 30 Ιουνίου.
• Οι ώρες κοινού είναι καθημερινά από τις 10 π.μ.-4 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη.
• Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Παραρτήματος Βερολίνου του Ε.Ι.Π.: www.griechische-kultur.de
• Wittenbergplatz 3A, D-10789 Berlin
• Tel.: +49 (0)30 2143-386 / 2143-287
• Sprachkurse/Bibliothek: +49 (0)30 214 75 171
• Fax: +49 (0)30 2143-486
• [email protected]
