Την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου εγκαινιάζονται στην Αίθουσα Τέχνης ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ-Δεξαμενή η έκθεση ζωγραφικής και κατασκευών της Έλενας Παπαδημητρίου, με τίτλο «Συνομιλίες» και η έκθεση ζωγραφικής της Άρτεμις Κατσαμπάνη, με τίτλο «Ran- Χάος».
ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ - Έλενα Παπαδημητρίου
Στη νέα της δουλειά με τίτλο «Συνομιλίες» η Έλενα Παπαδημητρίου, στοχεύει στην επαναπραγμάτευση της ζωγραφικής αναπαράστασης, μεσ’ απ’ τους δικούς της προσωπικούς κώδικες, αλλά συνάμα και τον διάλογο της "αύρας" των έργων της, με ιδέες και σκέψεις, που μπορεί αυτά να δημιουργούν, σε ανθρώπους του πνεύματος και της Τέχνης.
Μέσα από το προσωπικό της ιδίωμα, που ξεχωρίζει για τη ρεαλιστική, εμφατική εμμονή στην απόδοση της λεπτομέρειας του μοτίβου. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά και υφές, η καλλιτέχνης αποκαλύπτει και ζωντανεύει μορφές και φιγούρες, που κρύβονται από τη φευγαλέα ματιά. Οι ντεκουπαρισμένες ζωγραφικές μορφές που δεν κοιτούν κατάματα τον θεατή, αλλά μοιάζει να ατενίζουν ονειρικά ένα άλλο σύμπαν, αναδύονται άλλοτε επάνω στην διάφανη, αστραφτερή υφή του καθρέπτη, άλλοτε στην θερμή και σκούρα υφή του ξύλου, ή ανάμεσα στον σαν ψηφιδωτό απ’ τις χιλιάδες μικρές πινελιές χρώματος, ζωγραφισμένο καμβά της καλλιτέχνιδας. Παιχνίδια οφθαλμαπάτης, δημιουργούν στα έργα της την ψευδαίσθηση ενός τρισδιάστατου ζωγραφικού σύμπαντος που καλεί τον θεατή να εισέλθει στην μαγική του διάσταση. Πρόκειται για μία σειρά έργων, που συνομιλούν με κείμενα ανθρώπων διαφορετικών κατευθύνσεων.
Η ίδια αναφέρει για τη δουλειά της αυτή: “Αντιστρέφοντας την έννοια της εικονογράφησης επιχείρησα την μετατροπή σε λόγο προκατασκευασμένων εικόνων. Απευθύνθηκα σε ανθρώπους με αρχικό κριτήριο την επαγγελματική τους ιδιότητα και μετά από συνομιλία μπροστά από συγκεκριμένη εικόνα τους ζήτησα να γράψουν ένα κείμενο γι’ αυτήν. Με τον Βασίλη Κατσικονούρη (θεατρικό συγγραφέα) έγινε μία συνομιλία επάνω στο κυνήγι των ευχών απ’ όπου προέκυψε ένα θεατρικό σκαρίφημα απ’ αυτόν και μία εγκατάσταση από εμένα. Μία κατασκευή ενός νεαρού κοριτσιού κοιμισμένου πάνω σε ένα πολύτιμο χαλί στάθηκε αφορμή για την περιγραφή ενός εφιάλτη από την Ζαϊρα Νικολακοπούλου (μαθήτρια της Ε’ τάξης). Ένα έργο για τα αντιτιθέμενα «θέλω» ( I want) μεταφράστηκε από την Μαγδαληνή Τουλιάτου (διδάκτορα σημειολογίας) σε ένα μονόλογο για τα «ήμουν» (I was).Σε αντιδιαστολή η Ίρις Κρητικού (ιστορικός τέχνης) σκεπάζει εικαστικά ένα παραμύθι με ένα κοιμισμένο κορίτσι. Η ηθοποιός ‘Ιρις Χατζηαντωνίου προβάρει έναν ρόλο ερμηνεύοντας την πρόβα ενός υφάσματος πάνω σ’ έναν καθρέπτη (κατασκευή). Σ’ ένα κείμενο της Φρόσως Λύτρα (σκηνοθέτης-ηθοποιός) καθρεφτίζεται το παιχνίδι των ευχών. Ο Παρασκευάς Καρασούλος (στιχουργός-ποιητής) μετατρέπει σε στίχους ένα τρίπτυχο. Η Μαίρη Αδαμοπούλου (δημοσιογράφος) γράφει την δικιά της ιστορία για ένα όνειρο. Ο Δημήτρης Βανέλλης (συγγραφέας) στοχάζεται επάνω στο ανικανοποίητο. Ένα ποίημα της Κικής Δημουλά (ποιήτρια) ερμηνεύει μία κατασκευή με θέμα την ανάμνηση.”
Συνομιλίες λοιπόν, διάλογοι , ανάμεσα στην ζωγραφική έκφραση και έκφανση και σε ιδέες, λόγο, όνειρα, ανθρώπων του πνεύματος και του στοχασμού. Ίσως αυτό που αξίζει να κρατήσει κανείς απ’ όλο αυτό το εγχείρημα, είναι ότι η Τέχνη δεν εξαντλείται στο μυαλό ή και στο ίδιο το έργο ενός καλλιτέχνη, αλλά ότι το πιο ενδιαφέρον Ταξίδι της, είναι αυτό που ξεκινά, όταν το έργο παραδοθεί στο Κοινό του. Τότε είναι που επιτελείται η μέγιστη λειτουργία Της, μέσω των φανταστικών επάλληλων ταξιδιών - νοητικών, αισθητηριακών - για τον καθένα από εμάς, για τον κάθε θεατή της.
RAN-ΧΑΟΣ - Άρτεμις Κατσαμπάνη
Η Άρτεμις Κατσαμπάνη στην έκθεση της αυτή με τίτλο: ‘Ran – Χάος ’, παρουσιάζει σειρά ζωγραφικών έργων και κατασκευών, που εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο του κινήματος του Αφηρημένου Εξπρεσσιονισμού. Με έμφαση στη φόρμα και τη γεωμετρία της, τη δημιουργία ή την κατάργησή της, η καλλιτέχνης προβάλλει κυρίως αισθήσεις, μέσα από συγκεχυμένες εικόνες χρώματος, που παραπέμπουν σε νέφη, στην κίνηση του νερού ή απλά στις συνθέσεις των χρωμάτων, επάνω στην χρωματική παλέτα του καλλιτέχνη.
Το Άσπρο και το Μαύρο που κυριαρχούν στα έργα της, αποτελούν συνειδητά ή ασυνείδητα, τους δύο αντιθετικούς πόλους αυτού του κόσμου. Η ενέργεια, η κίνηση, η δύναμη, η αισιοδοξία, σε αντιδιαστολή με την ακινησία, τη στασιμότητα, την έλλειψη δύναμης· συμπλέκονται, αντικρούονται, αλληλοσυμπληρώνονται και πορεύονται μαζί, σθεναρά συνδεδεμένες και αλληλένδετες.
Η έννοια της κίνησης και μάλιστα μιας αντιθετικής κίνησης, ήταν μια έννοια που πάντα γοήτευε την καλλιτέχνιδα. Οι απόπειρες αποτύπωσης της αέναης κίνησης, της αίσθησης που σου αφήνει η ενατένιση των κινούμενων νεφών, του αέρα, του νερού, της θύελλας, ενός χείμαρρου.. της ίδιας της ενέργειας.. μεταφέρουν για εκείνην εικαστικά, σε ένα οπτικό επίπεδο, τις εναλλαγές της ψυχολογικής μας κατάστασης. Η συνύπαρξη ανάμικτων συναισθημάτων, η Ελπίδα μέσα στη Θλίψη, η Αισιοδοξία μεσ’ την Απαισιοδοξία, η Δόμιση και η Αποδόμιση, μια συνεχής πορεία από την Τάξη στο Χάος και αντίστροφα.
"Ran", στην Ιαπωνική γλώσσα σημαίνει Χάος. Η καταγωγή της καλλιτέχνιδας, που είναι μισή-μισή, από την Ελλάδα και την Ιαπωνία, μεταφράζεται στην σημειολογία του έργου της, ως το πάντρεμα Δύσης και Ανατολής. Το πάντρεμα της ορμητικής Δύσης, με τη γαλήνια υπομονή της Ανατολής. Για την καλλιτέχνιδα, τα πάντα κινούνται στη ζωή ! Η ίδια η ζωή είναι ένα ταξίδι χωρίς τέλος. Στα εικαστικά της έργα , αυτό που την ενδιαφέρει είναι να αποτυπώσει αυτές τις εκφράσεις, σ ‘ έναν χορό ατμοσφαιρικό, χρωμάτων, σύνθεσης και ποιοτήτων – υφών. Μεσ’ απ’ τα μελάνια-sumie, τις κόλλες, το ανάγλυφο της ματιέρας τους, που μοιάζουν έτοιμα να εκραγούν στο δικό τους Χάος, στον δικό τους κόσμο, έξω απ’ το ίδιο το περίγραμμα των έργων της.
Διάρκεια εκθέσεων: Από Παρασκευή 4 Νοέμβρη έως Σάββατο 3 Δεκέμβρη 2011.
