Το ταπεινό υλικό που λέγεται πατάτα αποκτά από το πινέλο του Δημήτρη Χαντζόπουλου άλλες διαστάσεις, κοινωνικές, υπαρξιακές, ακόμη και ποιητικές.

Μια σειρά με διαδοχικές παραλλαγές της πατάτας, όπως τις βλέπουμε στην πρώτη έκθεση ζωγραφικής του γνωστού σκιτσογράφου στην Γκαλερί «&» (Σόλωνος 20 και Βουκουρεστίου), σαρκάζει με το θέμα και με τη φόρμα.

Δύο πατάτες στέκουν δίπλα δίπλα, σαν η μαμά που περιμένει να παραλάβει το παιδάκι της, πατάτες που έχουν γίνει κεφάλια μεταναστών στο κατάστρωμα ενός πλοίου, δύο άλλες πατάτες στέκουν αντικριστά, η μία στον λαιμό μιας καμπαρντίνας και η άλλη μετέωρη, λίγο πάνω από τον γιακά άλλης καμπαρντίνας, άλλη πατάτα γίνεται άλογο για να υποδεχτεί τον αναβάτη του? Μια ολόκληρη τοπιογραφία, με θηλυκές πτυχές κι αρσενικά εξάρματα, δερματικά στίγματα σαν προανακρούσματα της αναπόδραστης γήρανσης.

Ολα τα έργα, λάδι σε ξύλο, διατηρούν «ευλαβώς τα τυπικά υλικά της όψιμης Αναγέννησης», κατά τον συγγραφέα Πέτρο Μαρτινίδη, ο οποίος στην εισαγωγή του μικρού καταλόγου αναφέρει ότι τα έργα του Δ. Χαντζόπουλου «παίζουν στα όρια ενός σουρεαλισμού σαν του Μαγκρίτ ή σαν των ονειρικών, ''υποβρύχιων'' τοπίων του Ιβ Τανγκί».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3 Νοεμβρίου.