Αυτά τα 15 χρόνια υπήρξαν σταθερά υψηλά καλλιτεχνικά, με κάθε ακόλουθο άλμπουμ να αναγγέλλετε ως το ‘καλύτερό του μέχρι σήμερα’. Υπάρχουν λίγοι καλλιτέχνες με τόσες ‘ενσαρκώσεις’ όσες ο Paul ο οποίος μπορεί να ισχυρίζεται ότι έχει πετύχει μία συνεχή αναγνώριση, κάνοντας κάθε άλμπουμ του να ακούγεται φρέσκο και ‘πλημμυρισμένο’ στους επαίνους. Από το ‘Helliocentric’ μέχρι το ‘Sonik Kicks’ o Paul απόδειξε ότι η φωτιά του δεν έχει σβήσει. Όταν ο Paul κυκλοφόρησε το ’22 Dreams’ το 2008, σηματοδότησε μία από τις πιο αξιόλογες αναγεννήσεις των τελευταίων ετών. To ’22 Dreams’ ήταν ένα εκθαμβωτικό καλειδοσκόπιο με απρόβλεπτες μεταβολές, ηχητικούς πειραματισμούς και ευρηματικότητα που έκανε το κεφάλι σου να γυρίζει, όλα ‘σημαδεμένα’ από μία ευρεία αίσθηση πρωτόγνωρης καλλιτεχνικής ελευθερίας, το οποίο εξέπληξε τόσο τους fans όσο και αυτούς που είχαν ξεγράψει τον Weller απλώς ως έναν αξιόπιστο συντηρητή της παράδοσης.

Η δημιουργική φωτιά που προκλήθηκε από αυτό το νέο τρόπο για τη δημιουργία μουσικής εξαπλώθηκε γρήγορα στα επόμενα δύο άλμπουμ του. Τόσο το αιχμηρό και ανήσυχα πειραματικό (που ήταν προτεινόμενο για βραβείο Mercury) ‘Wake Up The Nation’ του 2010 όσο και το ‘Sonik Kicks’ του 2012, στα οποία ο Weller χώρεσε τόσες πολλές ιδέες και ήχους σε φουτουριστικά τρία και κάτι λεπτά pop τραγούδια, όσα είναι ανθρωπίνως δυνατό, και δικαιολογημένα θεωρούνται μαζί με το ‘22 Dreams’ από τα καλύτερα άλμπουμ που έγραψε ποτέ. Διόλου άσχημα για έναν καλλιτέχνη πλησιάζει τα 40 χρόνια στη μουσική βιομηχανία.

Μερικά από τα καλύτερα singles του Paul υπάρχουν εδώ σε αγαπημένες live εκτελέσεις όπως το "From The Floorboards Up" και το ποτέ-δεν-σταμάτησα-να-παίζομαι-στο-ραδιόφωνο "The Dangerous Age". Ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι - που κυκλοφόρησε για τη Record Store Day 2014, το "Brand New Toy" περιλαμβάνεται επίσης. Το βίντεο για το "Brand New Toy" έχει γίνει από το σκηνοθέτη Joe Connor και παρουσιάζει τον Paul μέσα σε ένα γιγαντιαίο καλειδοσκόπιο να δημιουργεί λαμπρά ψυχεδελικά αποτελέσματα.

To ‘More Modern Classics’ είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια του "Modern Classics" του 1998, το οποίο παρουσίασε το πρώτο μέρος της άκρως επιτυχημένης σόλο καριέρας του Paul Weller. Αυτό το άλμπουμ επιβεβαιώνει τη κατάσταση του Weller ως ο πιο ανθεκτικός επιζών από την τάξη του πανκ του 76 και υπερτερώντας και ξεπερνώντας πολλούς από τους συγχρόνους του. Το άλμπουμ προβάλλει την συνεχιζόμενη εξέλιξη του ως καλλιτέχνη, που δεν φοβάται να ρισκάρει, να προχωρήσει μπροστά και να αντισταθεί στις τάσεις - μένοντας πάντα φρέσκος και υπερβαίνοντας το πνεύμα της εποχής. Το “More Modern Classics’ συνεχίζει να χρησιμεύσει ως μια υπενθύμιση του ευρέος φάσματος και χαρίσματός του στη μελωδία και την σύνθεση των τραγουδιών.