Πρωτότυπο προσχέδιο διάσημου τραγουδιού του Bob Dylan σε δημοπρασία

27.08.2015
Το 1962, σε ένα μικρό δωμάτιο πάνω από το θρυλικό Gaslight Folk Club στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης, ο 21χρονος Bob Dylan, σκυμμένος σε μια γραφομηχανή, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Μετά από 53 χρόνια, το πρωτότυπο χειρόγραφο του επαναστατικού τραγουδιού A Hard Rain A-Gonna Fall πρόκειται να δημοπρατηθεί από τον Οίκο Sotheby’s στο Λονδίνο και εκτιμάται ότι θα πουληθεί προς £150,000-200,000.

Έχοντας χαρακτηριστεί από το περιοδικό Rolling Stone ως «το μεγαλύτερο τραγούδι διαμαρτυρίας από τον μεγαλύτερο διαμαρτυρόμενο τραγουδοποιό της εποχής του», το τραγούδι σηματοδοτεί ένα σημαντικό καλλιτεχνικό επίτευγμα από τον εν ζωή τραγουδοποιό με την μεγαλύτερη επιρροή. Οι στίχοι θα δημοπρατηθούν ως μέρος της δημοπρασίας του Οίκου Sotheby’s με τίτλο "Rock & Pop" στο Λονδίνο στις 29 Σεπτεμβρίου του 2015.

'A Hard Rain’s A-Gonna Fall'

Τα βασικά έργα του Dylan προκαλούν συζήτηση για δεκαετίες, αλλά υπάρχει ομοφωνία στο ότι το Hard Rain A-Gonna Fall αποτελεί την πρώτη, πλήρη «άνθηση» του Dylan σε ποιητή. Ήταν η φολκ σκηνή του Greenwich Village που προσέφερε το περιβάλλον που επέτρεψε στον Dylan να αναπτύξει τη φαντασία του με νέους και καταπληκτικούς τρόπους, και αυτό το προσχέδιο προέρχεται από την καρδιά αυτής της σκηνής. Ο τραγουδιστής της φολκ Tom Paxton θυμάται την προέλευση του τραγουδιού:

«Υπήρχε ένα δωμάτιο- καταφύγιο πάνω από το The Gaslight, όπου μπορούσαμε να χαλαρώνουμε. Κάποια στιγμή ο Dylan κατέγραψε αυτό το μακροσκελές ποίημα σε μια γραφομηχανή Wavy Gravy. Μου έδειξε το ποίημα και ρώτησα: «Αυτό είναι τραγούδι;» Μου είπε: «Όχι, είναι ένα ποίημα». Και τότε είπα: «Τέτοιο έργο και δεν θα του προσθέσεις μία μελωδία;»

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Paxton θυμάται ότι ο Dylan χαρακτήρισε την εκδοχή ως ποίημα, και όχι τραγούδι, και τα σχόλια του Dylan σχετικά με την προέλευση του τραγουδιού δείχνουν επίσης ότι αρχικά επρόκειτο για ποίημα. Αν και πιθανότατα είχε παιχτεί στο Gaslight, το τραγούδι επίσημα παρουσιάστηκε στο Carnegie Hall, στις 22 Σεπτεμβρίου του 1962, ως μέρος ενός πάρτι που διοργάνωσε ο τραγουδιστής της φολκ μουσικής, Pete Seeger. Ο Seeger θυμάται: «Έπρεπε να ανακοινώσω σε όλους τους τραγουδιστές: «Φιλαράκια, πρέπει να περιοριστείτε σε τρία τραγούδια. Όχι περισσότερα. Γιατί ο καθένας μας έχει δέκα λεπτά.» Και ο Bob σήκωσε το χέρι του και είπε: «Τι πρέπει να κάνω; Ένα από τα τραγούδια μου διαρκεί δέκα λεπτά». Ηχογραφημένη σε single στις 6 Δεκεμβρίου του 1962, η έκδοση που εμπεριέχεται στο δεύτερο άλμπουμ του Dylan, The Freewheelin' Bob Dylan, διαρκούσε 6 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα.

Τα σβησίματα και οι αναθεωρήσεις προσφέρουν μια μοναδική εικόνα της δημιουργικής διαδικασίας πίσω από ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του κόσμου, δεδομένου ότι αρχίζει να παίρνει την τελική του μορφή. Το «όραμα» της Αποκάλυψης κατέχει δυναμική παρουσία, ενώ και η συνολική δομή του τραγουδιού είναι ολοκληρωμένη, αλλά όμως υπάρχουν σημαντικά κομμάτια στα οποία το προσχέδιο διαφέρει σημαντικά από την τελική έκδοση. Στις αρχικές στροφές, η περίφημη διατύπωση ερώτησης και απάντησης δεν έχει λάβει ακόμη τη γνωστή μορφή της, με τον ερωτώντα να ρωτάει: "Where have you been, my blue eyed boy / Where have you been, my darling, my son? ”. Ο Dylan προφανώς δεν ήταν ικανοποιημένος, δεδομένου ότι αυτό το προσχέδιο δείχνει ότι άλλαξε το τέλος της δεύτερης γραμμής του κάθε στίχου σε "darling young son", φέρνοντας το τραγούδι πιο κοντά στην τελική του μορφή.

Η φαντασία του Dylan και η ρευστότητα της γραφής του είναι εμφανείς στον τρόπο που κάποιοι στίχοι περιέχουν δυνατές και δυσοίωνες εικόνες διάσπαρτες γύρω από τα περιθώρια της γραφομηχανής, καταγεγραμμένες όπως τις ‘βίωσε’ ο Dylan. Αυτές περιλαμβάνουν παράξενες και αξέχαστες επικλήσεις της Ημέρας της Κρίσεως που είναι γνωστές στους ακροατές, όπως εκεί που γράφει "I been 10 thousand miles in a mouth of a graveyard" και "I heard 100 drummers whose hands were all blazing», καθώς και εκεί που γράφει "I saw a black cat cross tails...".

Αυτό αποτελεί επίσης έκπληξη στον τελικό στίχο όπου η απειλή ή υπόσχεση του ερχομού μίας «δυνατής βροχής» (“hard rain”) απροσδόκητα ενισχύεται όταν ο προφητικός τόνος του ομιλητή παίρνει μια νέα ηθική επιταγή. Στη θέση του “gonna fall”, o Dylan εκλιπαρεί ότι «a hard rain must fall»:

"And it's a hard,
It's a hard,
It's a hard rain must fall."

Υπήρξε φυσικά πολλή συζήτηση για το τι προμηνύει το “Hard Rain”. Ο Dylan έχει δώσει ο ίδιος ασυμβίβαστες απαντήσεις. Έχει υποστηρίξει (και επίσης αρνηθεί) ότι γράφτηκε ως απάντηση στην κρίση της Κούβας, αλλά έχει από καιρό σημειωθεί ότι για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο Carnegie Hall στις 22 Σεπτεμβρίου 1962, μερικές εβδομάδες πριν ξεσπάσει η κρίση. Αυτό το προσχέδιο, το οποίο προηγείται σίγουρα της παρουσίασης στο Carnegie Hall, δείχνει μια για πάντα ότι η δομή και το θέμα είχαν ολοκληρωθεί πριν την πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου.