Οι Blitz επέστρεψαν ψάχνοντας μια άλλη ζώνη πραγματικότητας με ισχυρή δόση πνευματικότητας κι οδηγό τον Ρομαντισμό εκεί όπου «δύο πολίτες θα είναι αρκετοί για να χτίσουν μια μητρόπολη, τρεις για να φτιάξουν μια χώρα και τέσσερις για να δημιουργήσουν έναν κόσμο» όπως λέει ο Βίκο Ακόντζι.
Τα τελευταία χρόνια η ταλαντούχα ομάδα η οποία κινείται εντός κι εκτός ελληνικών συνόρων και στέκεται επάξια δίπλα σε διεθνείς καλλιτέχνες, βρίσκεται σε μια αναζήτηση διαφορετικών κόσμων τη στιγμή που όλα έχουν καταστραφεί. Χορεύουν σε ερειπωμένες αίθουσες χορού κάνοντας μας να βουρκώνουμε (Late Nigt) και περιπλανιούνται με γνωστούς αιθεροβάμωνες της κλασσικής λογοτεχνίας σε μια γη υπό κατάρευση (Don Qiuchote). Φαντάζονται διάσημους, τσεχοφικούς ήρωες πολλά χρόνια μετά από τη ζωή τους στις θεατρικές σελίδες βγάζοντας διαγγέλματα προς την ανθρωπότητα (Vania. 10 χρόνια μετά) και παρελαύνουν σε νέους Γαλαξίες αγκαλιά με λέξεις που έχουν χαθεί (Galaxy).
Τώρα, στην παράσταση τους στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών “6 am. How to disappear completely”, ο κορμός της οποίας διαμορφώθηκε μέσα από τα σεμινάρια που έκαναν στις Βρυξέλλες, έχουν ως σύνθημα τους τη φράση Όχι άλλη πραγματικότητα εμπνέονται από το "Stalker" του Andrei Tarkovsky, τη σοβιετική νουβέλα επιστημονικής φαντασίας “Πικνίκ” και τα ποιήματα του Friedrich Hölderlin και μεταφέρονται σ’ ένα εργοτάξιο στις παρυφές μια διαλυμένης πόλης. Εκεί αναζητούν το καινούριο, τη γέννηση ενός άλλου, διαφορετικού κόσμου αλλά αυτή τη φορά είναι γεμάτη με αισιοδοξία για ένα μέλλον που δεν είναι και τόσο σκοτεινό.
Μπήκαμε σε μία από τις γενικές πρόβες τους και κρατήσαμε τις παραπάνω εικόνες από το φετινό τους θεατρικό ταξίδι και φύγαμε μ' εκείνον τον ωραίο προβληματισμό που μας συνοδεύει κάθε φορά προς στην έξοδο.
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
